Suikoden I&II HD Remaster Gate Rune and Dunan Unification Wars - Een mooie collectie

Een goede RPG, daar heb ik altijd wel zin in. In maart verschenen Suikoden I&II HD Remaster Gate Rune and Dunan Unification Wars op de Nintendo Switch. Nu zijn ze ook gearriveerd op de Nintendo Switch 2. We gaan kijken of deze legendarische klassiekers de moeite waard zijn. Ik neem jullie mee in mijn eerste ervaring met de Suikoden-franchise.

Laten we eerst eens beginnen met wat de setting van beide turn based RPG’s is. Want ja, je leest het goed. Je krijgt niet één, maar twee games in deze collectie. Zowel Suikoden I: Gate Rune War als Suikoden II: Dunan Unification War zijn te spelen.

In het eerste deel volg je het verhaal van een jonge held (die ik Robin noemde) die opgroeit binnen een verzwakt rijk, waar een ooit legendarische held nu als tiran heerst. Langzaam sluit Robin zich aan bij The Liberation Army en begint een strijd tegen de onderdrukking van het rijk. Het spel is een remaster van de klassieker van 1995 die origineel op de PlayStation arriveerde. Dat is ook te merken, want als je het vergelijkt met deel twee missen er best veel dingen die je zou verwachten. Daar later over meer.

In het tweede deel volg je de held (Riou) van ons verhaal en zijn vriend Jowy. Ze zijn lid van de Unicorn Youth, die deel uitmaakt van een slepend grensconflict tussen The Highland Kingdom en The City-States of Jowston die net een wapenstilstand hebben getekend. Dat is natuurlijk van korte duur en onze helden duiken zo weer in een oorlog in. Suikoden II kwam drie jaar later uit op de PlayStation, in 1998, en dat is te merken. Want wat mij frustreert in deel één, merkte ik veel minder in deel twee. Daarnaast zijn animaties in deel twee vele malen beter.

Beide verhalen zijn erg boeiend om te volgen. Die hielpen mij soms om me door de frustrerende elementen in deel één te slaan. Want ik wilde toch weten wat er ging gebeuren. Toch is deel twee in alle gevallen superieur aan deel één.

Gameplay

Beide games zijn in hun core turn-based RPGs. Je kan slaan met je wapen, of magie of vaardigheden gebruiken als je een rune hebt uitgerust. Natuurlijk kan je ook verdedigen indien nodig. Je kunt zes party members meenemen. De Suikoden-franchise staat bekend om zijn gigantische cast aan personages. Want elke game heeft 108 personages (Stars of Destiny) die je kan rekruteren. Mocht je echt voor de completionist run willen gaan, is het wel aan te raden om een guide te gebruiken. Zoals vaker in (oude) RPG’s zijn er namelijk points of no return. Zonder een guide had ik er al een hoop gemist en dan verlies je toch wel een beetje wat dit spel uniek maakt. Daarom had ik het wel fijn gevonden als ze hierin minder streng waren in de remasters. Sommige Stars of Destiny zijn personages die je in je party kan toevoegen, andere openen juist een winkel of een andere functie in je basis. Want ja, je hebt ook een basis die verandert en groter wordt hoe meer je rekruteert. Ook dat motiveert best wel om ze allemaal te vinden.

Elk personage dat je rekruteert en kan vechten heeft zijn eigen wapen. Wapens hoef je dus niet te kopen. Je kunt ze bij een smid verbeteren, maar natuurlijk is niets gratis. Ook aan de vaardigheden van een smid zitten limieten afhankelijk van je vorderingen in het spel. Een smid die je later in het spel ontmoet kan je wapen dan ook verder ontwikkelen. Dit werkt best wel verslavend, moet ik zeggen. Want na bepaalde momenten krijgen je wapens ook nieuwe namen. Het is iets kleins, maar je bent toch wel stiekem benieuwd naar wat het wordt. Ook kan je natuurlijk uitrusting kopen die er weer voor zorgt dat je betere klappen kan opvangen. Sommige uitrusting geeft naast verdediging ook andere stats zoals magie of snelheid. In Suikoden II heb je de mogelijkheid om je uitrusting te optimaliseren, wat ook fijn is.

In Army Battles ga je de strijd aan met grote legers. In Suikoden I is dit een steen-, papier-, schaar-vechtsysteem (Charge, Bow, Magic) waarbij je bepaalde opties hebt om jezelf sterker te maken zoals spionage zodat je weet wat je tegenstander gaat gebruiken. In Suikoden II is het meer Fire Emblem-achtig, maar ik heb niet echt gemerkt dat dit qua gameplay heel boeiend was. Beide elementen waren er meer om te laten zien: kijk, we vechten met legers.

Verbeteringen

In de HD-remaster is er genoeg veranderd. Zo zijn alle achtergronden opnieuw getekend in HD. De pixelart-animaties zijn opgepoetst en dit is ook wel te merken want de kleuren spatten van je scherm af. Ook zijn er nieuwe omgevingsgeluiden toegevoegd en is de audio in gevechten nu van hogere kwaliteit. De achtergronden zien er goed uit en de muziek is ook goed genoeg.

Daarnaast zijn er een paar zeer welkome Quality of Life-functies. Zo slaat het spel automatisch op, al raad ik je nog steeds aan om zelf ook op te slaan waar mogelijk. Ook kan je gevechten versnellen als je er snel doorheen wilt en er nog een logboek dat je gesprekken bijhoudt. Zo kan je altijd even terug gaan mocht je de draad kwijt zijn van een gesprek of het verhaal.

Qua performance draait de Nintendo Switch 2-versie 1440p in tv-modus en 1080p in handheldmodus met een framerate van 60fps. De Nintendo Switch-versie op 1080p in tv-modus en 720p in handheldmodus met een framerate van 30fps. Daarnaast kan je je save file van de Nintendo Switch overzetten naar die van de Nintendo Switch 2. Er is alleen geen upgradepack van de Switch-versie naar de Switch 2-versie, wat ik behoorlijk storend vind. Je ziet dat een hoop concurrenten van Konami dit wel doen. Ik zie dus eigenlijk geen reden om dit niet te doen bij deze game. Een gelukje is dan wel dat deze collectie op zowel Switch als Switch 2 €49,99 is.

Niet genoeg verbeteringen

Toch zijn er dingen die mij frustreren in deze collectie. Voornamelijk deel één had verschrikkelijk item management. Zeker als je veel wilde switchen tussen je party members. Uiteindelijk krijg je wel de optie om via een opslag ieders items te pakken, maar dit is per personage en gaat ook per item. Het is dus een zeer tijdrovend element wat best wel saai kan worden. Uiteindelijk koos ik dan ook maar voor een groepje van 6 tot 8 personages omdat ik ook niet te veel wilde switchen tussen de uitrusting. Dit is voornamelijk het probleem in Suikoden I. Suikoden II lost dit gelukkig al wat meer op, maar voelt toch als een lichte blamage op een collectie van twee toffe RPG’s. Daarnaast denk ik dat deze collectie niet heel erg werkt voor nieuwkomers in de franchise en/of het genre. Dit komt voornamelijk doordat Suikoden I iets te verouderd is. Ergens is het wel gek dat ze niet enkele elementen hebben toegevoegd aan Suikoden I die ze in Suikoden II introduceren zoals beter item management.

Conclusie

Ik heb deze klassiekers nooit eerder ervaren, maar ik ben blij dat ik mijn stappen in deze serie heb gezet. Waar Suikoden I mij zeker wat frustraties opleverde, had ik dat bij Suikoden II minder. Daarnaast brengen de mooie HD-art en pixelart-animaties het spel naar een ietwat moderner niveau. Ook is de muziek best genieten. De Quality of Life-features helpen wel enorm met sommige verouderde elementen zoals de autosave. Wel is het jammer dat er nog steeds missende personages zijn in beide games. Als je hiervoor 100% wil gaan heb je eigenlijk wel een guide nodig. En het stoort dat er geen upgradepack is voor mensen die deze collectie op de Switch hebben gehaald. Desondanks is Suikoden I&II HD Remaster: Gate Rune and Dunan Unification Wars een hele mooie collectie voor fans van de franchise en van het RPG-genre.