SteamWorld Quest: Hand of Gilgamech – Stoom afblazen in een episch avontuur

Image & Form Games hebben mij compleet verkocht aan zowel SteamWorld Dig als het vervolg erop. Ik heb van beide zo ontzettend veel genoten, dat ik ook zonder enige aarzeling vol goede moed aan SteamWorld Quest: Hand of Gilgamech begon. Dit keer een RPG-spel van de studio in hun vertrouwde SteamWorld-setting, een totaal ander genre, en eentje waar ik eigenlijk niet eens zo veel mee heb. Maar ook deze zorgen verdampten al snel toen ik eenmaal begon met spelen.

Aspirant helden

Al vanaf de eerste paar minuten barst SteamWorld Quest van de charme. Het verhaal speelt zich dit keer af in een soort Middeleeuwen, compleet met ridders, draken, magiërs en meer. Een perfecte setting voor een klassiek episch fantasie-avontuur dus. En dat vindt ons hoofdpersonage en tevens aspirant heldin ook wel: zij vertelt namelijk trots in geuren en kleuren over hoe ze als de dapperste heldin ooit op zoektocht gaat in ’s werelds gevaarlijkste woud. Haar ‘’mede-heldin’’ helpt haar al snel uit haar dromen: ze zijn slechts in een onschuldig bos op zoek naar paddenstoeltjes.

Deze personages geven een toffe draai aan het standaard heldenverhaal. Vooral in het begin is dit best grappig, aangezien er nergens gevaar dreigt. Maar daar komt al snel verandering in en onze aspirerende helden komen terecht in een waar episch fantasie-avontuur. En het avontuur is al helemaal compleet met prachtige graphics in fantasie-stijl en echt geweldige muziek. Oh, en de flauwe humor blijft gelukkig ook het hele spel door intact.

Episch fantasie-verhaal

In een episch fantasie-verhaal loert overal gevaar en in SteamWorld Quest betekent dat dat je dat verdrijft door het aan te vechten met kaarten. Je gaat op avontuur met maximaal drie personages die elk weer een keus hebben tussen acht verschillende kaarten. Al deze kaarten bij elkaar vormen je deck en wanneer het tijd is om te knokken, worden er willekeurig zes kaarten uit je deck getrokken. Vervolgens val je per beurt met drie van deze zes kaarten aan. Je hebt nog de kans om per beurt maximaal twee kaarten om te wisselen met een andere uit je deck, maar daarna moet je roeien met de riemen die je hebt.

Dit willekeurige element geeft best een leuke draai aan het spel: geen enkel potje is echt hetzelfde. Dit komt ook vooral doordat elke kaart heel anders is. Sommige kaarten zijn echt om damage te dealen, andere veranderen meer de status op je vijand of een van je teamgenoten. Je kunt per personage dus kiezen welke acht kaarten ze gaan gebruiken in de strijd en dit maakt dat de personages ook niet bepaald aanvoelen alsof ze een traditionele RPG-klasse hebben: per slot van rekening kun je ervoor zorgen dat de magiër alleen fysieke aanvallen doet en de ridder alleen haar team versterkt.

RPG met kaarten

Want ook al vecht je het gevecht uit met een stapeltje kaarten, SteamWorld Quest voelt wel echt aan als een RPG. Het gevechtsysteem is vrij complex en je kunt met allerlei strategieën aan de slag gaan. Zo zijn er ook bepaalde sterkere kaarten die een bepaald aantal Steam Power vereisen om uit te voeren, die je weer verkrijgt door normale kaarten in te zetten. Of krijg je een extra aanval als je drie keer de kaarten van hetzelfde personage in één beurt inzet. Het feit dat zo veel aan het gevecht willekeurig is, voelt nooit echt oneerlijk aan. Het is door deze brede opties aan strategieën juist meer een fun-factor.

Het vechten is dus echt het belangrijkste aan SteamWorld Quest en je leert al vroeg in de game dat een goede strategie en een deck essentieel zijn. Je kunt je deck op elk moment aanpassen en samenstellen. Nieuwe kaarten komen trouwens niet uit de lucht vallen: je kunt ze vinden in schatkisten verspreid over de kleine stukjes die je steeds moet lopen tussen gevechten door of je kunt er een paar kopen. Kaarten zijn vaak wel prijzig dus je moet een goede keus maken.

Sloom en snel

Zeker als iemand die überhaupt al niet zo veel van RPG’s houdt, vond ik dat het spel wel een beetje een drempel had in het begin: het spel verwacht dat je na een uitgebreide tutorial het gevechtsysteem al vrij snel onder de knie hebt en al strategisch aan de slag kunt gaan. Dit had ik echter niet: als een gevecht met mijn huidige deck maar niet wilde lukken, ging ik maar met trial en error nieuwe uitproberen. En in een spel waarbij de hoofdattractie toch echt het vechten is en je iedere keer weer een nieuwe strijd aan moet gaan, is dat wel vervelend.

Dat is vooral omdat SteamWorld Quest ironisch genoeg tegelijkertijd ook best wel een sloom spel is. Je loopt maar traagjes door de wereld en zelfs normale gevechten kunnen al vrij makkelijk een paar minuten in beslag nemen. Er is gelukkig wel steeds een knop om sneller te rennen of de aanvallen te versnellen, maar het mocht naar mijn smaak nog wel iets sneller, zeker als je in de tussentijd nog probeert uit te vogelen hoe je het slimste die slome gevechten moet uitvechten. Wanneer je echter eenmaal het vechten een beetje onder knie hebt, verandert het in een tof en tevredenstellend deel van het spel.

Conclusie

Image & Form Games hebben het weer gedaan: ze hebben twee totaal andere genres gecombineerd, in hun iconische SteamWorld-stijltje geplaatst, en zo weer een toffe game van weten te brouwen. Het willekeurige gevechtsysteem voelt echt aan als een RPG en biedt een brede keuze aan strategieën waardoor elk gevecht anders aanvoelt. Echter had ikzelf niet meteen door hoe ik de gevechten het slimste kon uitvechten en de trage natuur van SteamWorld Quest hielp me daar niet echt in mee. Toch heb ik wel echt kunnen genieten van SteamWorld Quest. Het is in mijn ogen misschien niet zo goed als SteamWorld Dig en het vervolg, maar breidt op goed stoom voort op de alsmaar groeiende SteamWorld-serie.