Star Overdrive - Een surftastisch Sci-Fi avontuur!

BZZZT… BZZZZT… zeven jaar geleden verdween de vriendin van Bios van de een op de andere dag, maar nu vangt zijn ruimteschip eindelijk een bericht op van zijn geliefde Nous. Een noodbericht van de afgelegen planeet Cebete welteverstaan! Bios zet gelijk koers naar deze planeet, maar één crashlanding later zit ook hij vast op de planeet. Welkom in dit vergeten uithoekje van het universum, welkom in Star Overdrive!

Okee, het is flink balen dat zijn ruimteschip total-loss is, maar er is ook goed nieuws voor Bios. Nog geen vijf minuten na zijn landing op planeet Cebete vindt hij al een teken van leven van Nous. Haar hoverboard wachtte geduldig op hem en is cruciaal om je voort te bewegen door de uitgestrekte zandvlaktes van deze wereld. Wel eerst even opnieuw de Gravity Core installeren, anders is dat hoverboard niets meer dan een log en roestig stuk metaal. Gelukkig had Nous een Work Bench voor je klaargezet én vind je daar een eerste holografische casette-tape. Nous verschijnt even in holografische vorm met een opgenomen boodschap, waarin ze vertelt dat ze van je houdt en je vraagt om haar haar te redden. Je avontuur kan beginnen!

Breath of the Wild-like

Wie de artstyle van Star Overdrive bekijkt, ziet onmiddellijk dat de Italiaanse indie-studio Caracal Games zich heeft laten inspireren door The Legend of Zelda: Breath of the Wild. Deze inspiratie gaat een stuk verder dan alleen de visuele stijl van het spel, je zou zelfs kunnen stellen dat Star Overdrive in de kern een budget-versie van de recente Zelda-games is met een Sci-Fi thema. Ons hoofdpersonage Bios wordt namelijk gedropt in een open wereld die je op de kaart kunt invullen door in elke regio een toren te activeren. Ook speel je al snel een Sheikah Slat… ehm, palet aan vaardigheden vrij om je te helpen deze wereld te doorkruizen. Om deze nieuwe vaardigheden vrij te spelen moet je – natuurlijk – eerst de Cebetiaanse versie van Shrines voltooien.

Vergis je echter niet, het is te simpel om Star Overdrive af te schrijven als een brutale rip-off. Je kunt de game veel beter omschrijven als een ‘Breath of the Wild-like’ en dat gaat Star Overdrive een stuk beter af dan zoveel andere wannabe’s. Met de grote focus op de hoverboard-gameplay onderscheidt het spel zich namelijk genoeg van zijn grote voorbeeld. Daarnaast heeft Bios ook nog eens een holografisch Keytar-zwaard en een bescheiden Jetpack waarmee hij kleine eindjes kan zweven of springen.

Een lege surfvlakte

De wereld van Star Overdrive is leeg, eigenlijk iets té leeg. Waar je in Zelda om de zoveel tijd wat NPC’s tegenkomt om de wereld leven in te blazen, is planeet Cebete compleet verlaten. Je komt hier en daar wat ongedierte tegen om je Keytar-zwaard op uit te proberen, maar verder ‘leeft’ de wereld alleen door de ruïnes van het mijnbedrijf dat ooit de bodemschatten van Cebete ontgon. Een kleine indie-studio als Caracal Games heeft natuurlijk geen budgetten om zoveel interactieve NPC’s in te programmeren, maar heeft een slim alternatief gevonden om de wereld toch leuk te houden: je hoverboard.

Cebete is namelijk geen platte zandvlakte, maar bestaat uit duinen. En van de top van elke duin kun je een sprong maken om trick-combo’s aaneen te rijgen, die je vervolgens weer snelheidsboosts geven om heerlijk door de wereld te zoeven. Je zult je hoverboard eerst moeten upgraden voordat je ten volste kunt genieten van het hover-surfen, maar het is vanaf het eerste moment een verdraaid verslavende gameplay-loop. De Time Trial races zijn dan ook een van de leukste activiteiten in de game.

Ruwe randjes

Net zoals in Zelda zitten er verschillende omgevingspuzzels verscholen in de ‘Shrines’ en aan de oppervlakte van planeet Cebete. Op zich zitten deze puzzels leuk in elkaar, maar de moeilijkheidsgraad is soms bijzonder hoog. De ontwikkelaars wilden een tutorialloze game maken waarin je jouw nieuwe krachten intuïtief aanleert door in zo’n ‘Shrine’ telkens voort te bouwen op jouw beheersing van een vaardigheid. De ‘logische’ volgende stap was voor mij echter niet altijd even logisch als de makers dat bedacht hadden. Nu mag je bij een puzzel natuurlijk best even nadenken, maar ik heb op één punt gewoon drie uur vast gezeten voordat ik er achter kwam dat ik een vaardigheid ook op een tweede manier kon gebruiken. Dat bleek overigens niet aan mij te liggen, want ik zag achteraf dat de uitgever iedereen met een recensie-code een Youtube-tutorial van dat level had nagestuurd.

En zo zijn er wel meer momentjes geweest waarin het duidelijk werd dat Caracal Games misschien wel dezelfde ambitie had als het Zelda-team, maar niet de middelen om dezelfde afwerking te bewerkstelligen. Het merendeel van deze schoonheidsfoutjes deed gelukkig niet af aan de totale beleving, die altijd zeer vermakelijk is gebleven. De bugs die wel storend waren lijken allemaal verholpen te zijn in de patch die een paar dagen voor de publieke release werd uitgebracht. De toepasselijke Rock-soundtrack brengt het geheel vervolgens naar een nog hoger niveau.

Conclusie

Op basis van deze review zou je misschien kunnen denken dat Star Overdrive het krakkemikkige Sci-Fi neefje van de recente Zelda-games is, maar niets is minder waar. Star Overdrive weet op fantastische wijze de fun-factor van een Breath of the Wild-like te destilleren en daar vervolgens een eigen hover-twist aan te geven. Dat de afwerking hier en daar wat achterblijft, is te vergeven. Want als je slechts een klein beetje tekort schiet bij de immense kwaliteit van een Zelda: Breath of the Wild, dan steek je nog altijd met kop en schouders boven het gemiddelde uit. Iedereen die deze review tot het einde heeft gelezen is het eigenlijk aan zichzelf verplicht om op zijn minst de gratis demo te downloaden, want iedereen verdient een beetje Star Overdrive in zijn leven (en stiekem wil ik gewoon heel graag een vervolg van Caracal Games). Pas maar op, want je bent zo een paar uur kwijt aan hover-surfen door de woestijn.