Rune Factory: Guardians of Azuma - Voelt als herboren

Na Rune Factory 5 uit 2022 hoopte ik op een deel 6 “waar de échte broodnodige vernieuwing in zit.” Rune Factory: Guardians of Azuma is niet écht deel 6. Die is wel aangekondigd, maar verder is er weinig over bekend. Behalve dan dat die game, wat stiekem dus het zevende deel is, ‘Rune Factory 6’ gaat heten. Waarom ook niet? Vandaag hebben we het echter over Guardians of Azuma en dat is precies waar ik op hoopte! Mijn wensen zijn uitgekomen.

In de basis is Rune Factory: Guardians of Azuma hetzelfde als altijd: je start met een episch gevecht, stort ergens neer en leidt aan geheugenverlies waardoor je niet weet wie je bent en waar je vandaan komt. Perfecte basis dus om een nieuw leven te beginnen in het gastvrije dorp waar je neerstort. Dat is Spring Village in de Azuma-regio. Uiteraard blijkt al snel dat jij speciaal bent. Je bent een Earth Dancer. Aan jou dus om met jouw magische krachten het verdorven rune-loze land te genezen.

Landbouw en leiderschap

Je bent dus terechtgekomen in het pittoreske Spring Village, waar de godin van de lente zich al even niet heeft laten zien. Overal zijn tekenen te zien van de Blight, een overblijfsel van de Celestial Collapse vijftig jaar geleden. Daarom zijn veel inwoners weggetrokken, op zoek naar een beter leven. Er woont nog een handjevol mensen, vol hoop op een betere toekomst. Daar kom jij natuurlijk om de hoek kijken. Al snel weet je de lente-godin wakker te schudden en kun je aan de slag. Guardians of Azuma is rijk aan een emotioneel verhaal, met een aangename humoristische inslag.

De krachten van de godin herstellen doe je door het dorp te revitaliseren. De godin schenkt je een magisch gereedschap waarmee je het land kunt omploegen, zaden plant en water geeft. Het werkt snel en soepel. Niet constant handmatig wisselen van gereedschap biedt een gemak waarvan ik niet eens wist dat ik het nodig had. Boom omhakken? Gewoon de A-knop. Steen houwen? A-knop. Vissen? Raad eens. Ik heb zelden in mijn inventaris hoeven zoeken, want alles werkt gewoon heerlijk en bijna vanzelf. Als je inventaris vol is, wordt wat je oppakt meteen doorgestuurd naar je overige opslagruimte, dus je hoeft je bijna nergens druk om te maken.

Al snel hoef je je zelfs nog minder druk te maken. Jouw werk blijft niet onopgemerkt en trekt nieuwe bewoners naar Spring Village. En die mag jij als kersverse leider lekker aan het werk zetten. Hout of steen verzamelen, handel drijven en gewassen verbouwen doen ze dan zelf. Door mee te helpen krijg je XP en gaat het sneller, maar je verliest helemaal niks als je dit helemaal links laat liggen. Alles kan, maar niks moet. Perfect! En als je alles goed balanceert, harken die hardwerkende dorpelingen zakken geld voor je binnen. Hoe meer dorpelingen je aantrekt, hoe meer huizen je moet plaatsen, maar ook andere voorzieningen en decoraties. Gezellige eetkarretjes, bomen, hekken en bankjes fleuren het geheel op én zorgen voor boosts voor het dorp of jouzelf.

Wat pas echt mijn hart verwarmt, is dat het leven in je dorp veel directer verbonden is met het verhaal en je buitendorpse avonturen. Waar ik het in voorgaande delen een fijne afwisseling van elkaar vond, is het hier een perfect naadloos verworven geheel en dat is eigenlijk veel beter. Je krijgt zoals altijd ervaringspunten voor het werk wat je verricht, maar het verloop van het hoofdverhaal is heel direct afhankelijk van je inzet. Sommige relaties kun je ook pas verder ontwikkelen als je genoeg van het hoofdverhaal hebt gezien. Het spel leeft meer, en dat is heel fijn. En toen ik net dacht dat er wel echt veel mogelijkheden zijn in Guardians of Azuma, bleek ik pas aan het eind van de introductie te zijn. Ik werd doorgestuurd naar Summer Village, waar ik het riedeltje mocht herhalen. En dat is zeker niks om over te klagen!

Met zijn allen op pad

Rune Factory is een spin-off van Story of Seasons en dat merk je vooral aan de uitwerking van het sociale leven. Ook in Guardians of Azuma wonen in elk dorp een paar fantastische personages die je meteen in je hart sluit. De sterke voice-acting prestaties (Engels en Japans) dragen daar zeker aan bij. Het opbouwen van relaties werkt heerlijk. Dagelijks kun je een praatje maken, maar ook ‘samen rondhangen’. Dan kies je één van de vier opties, variërend van wat small talk tot samen ergens een hapje gaan eten. Telkens zie je een leuke een korte scène (die zich niet telkens herhaalt). Leer je iemand beter kennen, dan wordt hun verhaal uitgediept via persoonlijke quests. Zo ga je het meisje van het theehuisje helpen om de perfecte dango te maken om indruk te maken op een zeer strenge voedselrecensent. Deze extra quests start je wanneer jij daar zin in hebt, als je maar op het goede tijdstip op de goede plek bent.

Wat ik bijna nog leuker vind, is dat diezelfde dorpsgenoten met je meegaan op avontuur. Dat is op zich niks nieuws, maar ook dit voelt in Guardians of Azuma beter uitgewerkt aan. Ze hebben rollen als aanvaller of genezer, zodat je een gebalanceerde groep kunt samenstellen. Onderweg geven ze ronduit commentaar op wat je tegenkomt. Zo is de avonturier dolgelukkig als je een schatkistje vindt, en de wat oudere vroegere dorpsleider geniet van mooie uitzichten. Het werkt heel aanstekelijk en maakt het verkennen van de gebieden een stuk gezelliger. Jammer is wel dat diezelfde groepsgenoten je soms keihard in de weg staan bij het boogschieten. Ook omgevingselementen zoals bomen worden helaas niet vager als ze voor de camera staan. Gelukkig ben ik sowieso niet zo van het boogschieten, maar vervelend is het natuurlijk wel.

Een en al sfeer

Waar muziek in games me zelden opvalt, werd ik in Guardians of Azuma aangenaam verrast door de mooie soundtrack. Het is een vrij epische soundtrack, waarin het Japanse thema goed terug te horen is. De dorpen zijn stuk voor stuk prachtig aangekleed, met torii, tuintjes en stijlvolle gebouwen. Wel erg jammer is dat je nergens naar binnen kunt. Verkopers en ambachtslieden wachten voor de deur van hun etablissement tot je wat nodig hebt en de woonkamer van je vrienden ga je gewoon nooit zien.

Daarnaast had de arme oude Switch het wel wat zwaar met het genereren van de omgevingen. De bomen en struiken hebben stevige pop-ins en personages en vijanden in de verte zie jedoor de framerate-problemen bijna als een JPEG rondknipperen. Het deed me een beetje denken aan Pokémon Scarlet en Violet. Dit is alleen in de dingen buiten je bereik dus stoort niet bij gevechten, maar het doet wel afbreuk aan de schoonheid. Ik ben nu vooral benieuwd naar het verschil met de prestaties van de Switch 2-versie, die vanaf 5 juni beschikbaar is.

Toch kan ik echt niet genoeg benadrukken hoe soepel alles werkt. De dorpelingen die je helpen met het werk, maar ook het ontvouwen van sociale relaties en het navigeren tussen locaties. Er is veel te doen en op veel plekken, maar toch voelt het nooit overweldigend. Kleine keuzes in inventarisbeheer en actieknoppen hebben grote gevolgen voor je speelgemak. Jouw favoriete dorpsgenoot is zo te vinden, ook als ze zelf gaan reizen tussen de dorpjes. Gewassen gaan niet dood als je niet je halve ochtend besteedt aan het land bewerken. Je kunt je tijd besteden hoe jij dat wil, terwijl ook de dorpelingen gewoon lekker hun ding doen. Azuma leeft echt.

Conclusie

Rune Factory: Guardians of Azuma is groot en groots. Het boerderijsim-gedeelte is naadloos verweven met je avonturen en het verhaal. De muziek maakt indruk en de aankleding is heerlijk sfeervol in de Japanse stijl, waardoor het wel extra jammer is van de pop-ins en framerate-problemen. De personages die je tijdens je avontuur tegenkomt zijn hartverwarmend en het is echt leuk om hun persoonlijke verhalen te zien ontvouwen. Ondanks dat er best wel wat te doen is, voelt het nooit overweldigend. Van mij mag er meer van dit alles komen in Rune Factory 7…ehm 6.