Regalia: Of Men and Monarchs wordt neergezet als een eerbetoon aan klassieke JRPGS, met een rijk verhaal en sterke tactische RPG gameplay in een magische, fantasierijke wereld, waarbij je ook nog eens onderlinge verhoudingen tussen personages moet onderhouden, een stad mag uitbouwen en relaties met andere staten aangaat. Dit geheel klinkt mij als muziek in de oren, maar alles valt of staat bij de uitvoering en ik verklap nu alvast dat het daaraan schort in dit spel.
Je staat in de schoenen van de jonge Kay van Huis Loren, die onverwachts het koninkrijk van zijn voorouders erft. Hij is hier niet bepaald op voorbereid, maar gelukkig waart het spook van Kay’s grootvader nog rond in het kasteel om hem van advies te voorzien. Het duurt echter niet lang voordat de situatie een grimmige twist kent: de heren van Huis Loren hebben er met wanbeleid voor gezorgd dat de familie een schuld van jewelste heeft opgebouwd en uiteraard zijn schuldeisers bijzonder willig om Kay hiervoor aansprakelijk te stellen. Na een bezoekje van een vastbesloten pief en twee trollen wordt een ultimatum gesteld voor de eerste te betalen termijn. Voor jou als speler betekent dit dat je in zo’n vijftig dagen vijf Kingdom Quests moet voltooien. Tijdens het spelen van Regalia: Of Men and Monarchs kon ik het gevoel niet van me afschudden dat dit verhaal vooral allesbehalve interessant is. En dan heb ik het nog niet gehad over de manier waarop het spel dit alles presenteert: personages met houterige animaties, vaak langdradige stukken tekst, eeuwig durende laadschermen en zozo voice acting.
Log in of maak een account aan om een reactie te plaatsen!