R-Type Final 2 - Schieten tot je een ons weegt

‘Shoot ‘em up’ is een genre dat vooral in de jaren ’80 en ’90 groot was, maar tegenwoordig soms wel vergeten lijkt te worden door de grote uitgevers. Je gaat met een ruimteschip van onder naar boven (of van links naar rechts) en je schiet op alles dat beweegt. Ze zijn vaak vrij lastig; zo is de term ‘bullet hell’ bekend uit dit genre. Nu is er op de Switch dan R-Type Final 2, een nieuw deel in een reeks die al heel lang bestaat.

R-Type bestaat al sinds 1987, toen de eerste game uitkwam in de arcadehallen. Sindsdien zijn er een handvol hoofddelen uitgekomen, evenals een aantal spin-offs. De laatste keer dat we een “echte” R-Type game zagen was in 2004. Granzella, de ontwikkelaar, had een Kickstarterproject nodig om na bijna twintig jaar weer met een nieuw deel te komen.

Je hebt het er moeilijk mee

Zoals eerder gezegd zijn de games in dit genre vaak behoorlijk lastig. Jouw ruimteschip heeft geen energiebalk, dus als je geraakt wordt ben je kapot en wordt je een stuk teruggezet. Tegenwoordig is het al wat makkelijker omdat je een aantal verschillende moeilijkheidsgraden hebt. Als het je echt te moeilijk wordt kan je voor de Practice Mode kiezen, en dan kom je er wel doorheen zonder al te veel problemen. Maar een echte uitdaging is het dan niet, en de kracht van dit soort spellen is juist dat je door maar te blijven proberen steeds beter erin wordt.

De Normal Mode is dus aan te raden. Op deze manier heb je eigenlijk een vrij handzame combinatie tussen uitdaging en plezier. Er zijn bijvoorbeeld flink wat nieuwe ruimteschepen vrij te spelen, en het zal je voldoening geven als je op eigen kracht na een handvol pogingen toch die ene baas weet te verslaan en extra’s weet vrij te spelen. Games waren vroeger over het algemeen een stuk moeilijker, maar de checkpoints en save-states die je in zoveel spellen hebt zorgen er te vaak voor dat de uitdaging grotendeels wegvalt. Niets van dat in R-Type Final 2.

De bol die rondom je schip beweegt, en waar ook munitie uit afgeschoten wordt, kun je voor of achter je schip laten hangen, of je kan hem vooruit sturen. In welke fase je een bepaalde positie kiest kan dus erg belangrijk zijn. Bij elke poging van een level of boss maar blind overal op schieten is dus meestal geen goede tactiek. Het is een aspect van deze shooters die al sinds mensenheugenis zo werken, maar het moet je natuurlijk wel liggen. Games zoals deze zijn dus duidelijk niet voor iedereen.

Probeer het nog eens

In de latere levels kun je soms een pad kiezen, waar de verschillende ruimteschepen die je vrij kan spelen weer van pas komen. Sommige daarvan, en dan vooral de wapens die ze bevatten, zullen beter geschikt zijn voor die stukken dan andere. Als je iemand bent die een spel echt voor de volle honderd procent wil uitspelen is dit goed nieuws, maar als je games normaliter één keer uitspeelt zonder al teveel gedoe heb je hier misschien wat minder aan. Je kan het spel zonder al die extra’s uitspelen, dus het is ook voor mensen die niet van 100% compleetheid houden geschikt.

De uitdaging komt ook nog eens terug in het feit dat je je zuurverdiende wapens kwijtraakt als je dood gaat. Je kan rustig twee of drie levels achter elkaar halen, allemaal toffe wapens en extra’s verdienen. Maar zodra je dood gaat begin je weer met je standaard proppenschieter, en dan is dat lastige stukje dat je moet herspelen ineens toch wat moeilijker dan de eerste keer. Je zal de levels, wapens en de bazen echt moeten leren kennen.

Audiovisueel en meer inhoud

Alles ziet er goed uit, en de zeven levels zijn allemaal echt helemaal anders. In praktisch elk van deze zijn verschillende vijanden te vinden. Dat geldt ook voor de bazen, en deze vereisen allemaal weer een andere tactiek. Er is weinig schokkends op te merken op de beeldkwaliteit, buiten dan dat het zelfs in handheldmodus allemaal soepel liep. Je zou denken dat er met zoveel actie tegelijk op het scherm wel eens wat framedrops zouden zijn, maar dat viel enorm mee. Ook de muziek is echt prima, en past perfect bij een game zoals deze.

Overigens is er ook al wat dlc te krijgen, die onder andere bestaat uit een aantal opnieuw bekeken levels uit vorige delen van R-Type. Er zit bijvoorbeeld een stuk in van R-Type 3, dat eerder verscheen op de Super Nintendo en Gameboy Advance. In het spel zelf zit echter nog voldoende content en uitdaging om het voorlopig even uit te houden.

Conclusie

R-Type Final 2 is een zeer degelijke shooter die enorm doet denken aan de shoot ‘em ups van vroeger. Dat betekent dat je een aardig pittige game voor je kiezen krijgt, maar als je door de moeilijkheidsgraad heen kan komen heb je echt een vermakelijke game in je collectie. Door de adviesprijs van veertig euro zul je hem niet snel even proberen, maar fans van het genre kunnen hun hart ophalen bij deze release.