OPUS: Rocket of Whispers

Kinderen hebben al snel bewondering voor al het indrukwekkends dat zich in de wereld rondom hen afspeelt. Of een kind nu een brandweerman of een superheld in actie ziet: zolang hij of zij de wereld maar redt, heeft ie er een voorbeeld voor het leven bij. In OPUS: Rocket of Whispers redden rakettenbouwers en heksen samen de wereld door de zielen van de overledenen af te vuren in het universum. Zo weten kleine John en kleine Fei al snel wat ze willen: de wereld redden!

Dat ze deze taak uiteindelijk serieuzer moeten nemen dan ze als kleine John en kleine Fei dachten, blijkt pas wanneer alleen zij als enige overleven in een wereld vol geesten. Hun traditie werkt als volgt: rakettenbouwers bouwen, uiteraard, raketten, terwijl heksen de uitvaart richting het heelal verzorgen. Heks Fei en rakettenbouwer John blijven over na een incident dat bekend komt te staan als De Plaag. De vele overledenen teisteren de aarde, wat de twee de zware taak geeft om een rakettenuitvaart te verzorgen in een verhaal dat meer diepgang en sfeer biedt dan dat deze enkele alinea zou indiceren.

Maar een goede raket bouwen, dat gaat niet zomaar. Deze deprimerende realiteit confronteert Fei en John, wanneer de ene na de andere raket in het luchtruim sneuvelt. Ondertussen staat vooral John’s mentale gesteldheid onder druk, terwijl een legioen aan geesten hem stalkt en treitert. Tegelijk geeft het besneeuwde landschap geen ruimte voor falen: elke stap in de witte natuur resulteert in een herinnering van mooie vervlogen tijden en doet de moed verder in de schoenen zakken. Een rustieke soundtrack ondersteunt je, terwijl je je laatste beetje moed bijeen raapt en de sneeuw nogmaals trotseert.

Je speelt zelf als John en verzamelt allerlei onderdelen om raketten mee te bouwen. De game draait vooral om exploratie in de sneeuw: beetje bij beetje vind je niet alleen meer onderdelen om raketten mee te bouwen, maar ook extra uitrusting voor je tochten. Zo kun je al snel je avontuur voortzetten met handige winterschoenen om de sneeuwvelden mee door te komen, verwerf je een zaklamp om donkere bospaadjes mee te verkennen en krijg je een een tent om een keer een nachtje in het bos te kunnen slapen. Dankzij deze handige hulpmiddelen kom je in het begin niet verder dan het centrum van beginstad Malkuth, maar zet je voordat je het weet al voet in de nieuwe Malkuth-mijn en in Hetmis City.

Het marcheren door de besneeuwde natuur, op zoek naar raketonderdelen, deed me tijdens OPUS: Rocket of Whispers enigszins denken aan de Pikmin-serie. Ondanks de verschillende klimaten, speur je in allebei onder druk van de tijd je omgeving af, hopende dat je wat moois tegenkomt. Hierbij merkte ik zelfs een beetje nostalgie: die verslavende factor van Pikmin-games om telkens maar door te willen zoeken, herkende ik ook in OPUS: Rocket of Whispers. Deze game wisselt de exploratieve delen nog wel wat af met interessante interacties tussen Fei en John, herinneringen uit het verleden en de nodige managementsecties (die handige winterschoenen moet je wel eerst zelf in elkaar timmeren).

Voor de fanatieke speler heeft het spel nog wat leuks bedacht. Je kunt in totaal 79 voorwerpen verzamelen in de witte wereld, waarvan je de meeste zonder al te veel problemen kunt vinden. Ongeveer 20 van de voorwerpen verzamel je niet voor de verhaallijn, maar om extra spulletjes in elkaar te knutselen. Dit kun je zien als een soort van sidequests, want zwervende geesten vragen je veelal om ze te zoeken en maken. Zo zoekt de ene geest een teddybeer, en de andere een schilderij. De zijqueesten houden je goed bezig, maar brengen helaas wel één probleempje met zich mee. Elk voorwerp vereist namelijk een bepaald aantal zogenaamde ‘soul stones’ ter reparatie, maar in de praktijk heb je er helaas de grootste moeite mee om deze steentjes te vinden…

Conclusie
OPUS: Rocket of Whispers vertelt het onwaarschijnlijk mooie verhaal van Fei en John, die samen de wereld redden door een laatste rakettenuitvaart te organiseren. Alle geesten die De Plaag heeft veroorzaakt, keren op deze manier alsnog terug naar de sterren. Het verhaal, waaronder de interacties tussen John en Fei, maakt net zo veel indruk als de fijne atmosfeer, gevoed door een rustieke soundtrack. Toch weet vooral de gameplay zelf, op een enkel minpuntje na, te overtuigen en ga je gedreven door je nieuwsgierigheid steeds maar weer op pad om telkens een beetje verder te geraken in de besneeuwde omgevingen van Malkuth.