North

Na mijn half uurtje met North blijf ik verbijsterd achter, met meer vragen dan antwoorden. En dat terwijl een review juist antwoorden zou moeten bieden. Enerzijds laat de game je nadenken over het sterke concept en de overweldigende boodschap maar tegelijk plagen een slordige uitvoering en een verwarrend plot de game flink. Hoe kunnen we dit ontcijferen?

North is een soort scifi walking simulator. Na de waarschuwing dat je geen optiemenu of opslagfunctie hebt tijdens het spelen, begin je met een atmosferische en vooral kleurrijke opening. Daarna heb je toegang tot je huis (waar ook drie alienachtige wezens verblijven), de kerk en je werk. In termen van gameplay los je kleine puzzeltjes op. Zo moeten alle beveiligingscamera’s je gespot hebben om lid van de kerk te kunnen worden en moet je machinaal werk in goede orde uitvoeren om verder te mogen. Dit hoef je eigenlijk niet eens te doen: de oplossingen op deze puzzeltjes kun je simpelweg aanvragen door na een ervaring in de vreemde wereld een brief te sturen naar je zus. Wat betreft pure gameplay geeft North zo weinig voldoening, maar gelukkig draait het voornamelijk om de boodschap van de game…

Al snel wordt duidelijk dat North op een slimme manier maatschappijkritiek, inhakend op de huidige vluchtelingencrisis, probeert te verpakken in een abstract en artistiek geheel. Hierbij doet het enigszins denken aan games zoals This War of Mine en Papers, Please. Het bijbehorende gevoel weet North ook wel over te brengen met de simpele setting van je huis, je werk, de kerk en onverstaanbare aliens. Je voelt je bijna echt een vluchteling, die zijn heil zoekt in een ver en vreemd land.

Toch leiden het surrealistische design en de scifi-insteek erg af van het thema. Natuurlijk woon je tussen de aliens en ziet alles er zo vreemd uit om de speler een gevoel van vervreemding te geven, maar dat excuseert niet de uiterst matige design-keuzes van bijvoorbeeld de mijn. De thematiek zit er weliswaar goed in met camera’s die je overal in de gaten houden en verdovende middelen die je net zo in het gareel moet houden, maar de abstracte uitwerking maakt dat de boodschap naar de achtergrond verdwijnt. Tel daarbij op dat North in een klein half uur zó veel wil doen, dat de subtiele boodschappen elkaar ondersneeuwen. De warrige presentatie van het bijna tekstloze (en zo ook inhoudsloze) verhaal maakt het geheel uiteindelijk tot een slordig eindpakket.

Conclusie
North verpakt een slimme maatschappijkritiek in een uiterst abstract en artistiek geheel. Hiermee brengt het een aangrijpende sfeer goed over op een minimalistische manier. Uiteindelijk lijdt het geheel echter aan té veel ambitie. De game wil zo veel, dat de boodschap niet sterk uit de verf komt. Dat het uiteindelijk qua gameplay weinig brengt kan ik North nog vergeven, maar ook verhalend eindigt het in een grote warboel na een opeenvolging van veel verschillende scenes. Uiteindelijk wil North net wat te veel in een korte tijdsspanne, terwijl het met haar ambitie en boodschap potentieel écht uit had kunnen blinken op de Nintendo Switch. Nu blijven we achter met meer vragen dan antwoorden, die North toch echt zélf had moeten beantwoorden.