Nihilumbra

De Nintendo Switch kent inmiddels platformers in overvloed: van een grensverleggend meesterwerk als Super Mario Odyssey, tot een genadeloos pittig avontuur in de vorm van Celeste, en nog veel meer. Platformgames in overvloed dus, en daarom is het zaak om onderscheidende games met unieke ideeën aan te bieden. Nihilumbra probeert dit met een bijzonder concept dat gebruik maak van grondfysica en elementen. Het concept sprak me erg aan en dus ging ik er snel mee aan de slag.

In de indieplatformer Nihilumbra bestuur je een zwarte schim genaamd Born, gecreëerd uit de Void, nietigheid. Je doorspeelt vijf verschillende werelden met elk acht tot negen levels. Hierin word je geconfronteerd met puzzels die gebruik maken van elementen, gerepresenteerd door vijf verschillende kleuren. Op het touchscreen van de Nintendo Switch kan je de grond en muur kleuren en zo voorzien van de bijbehorende effecten. Zo maakt een blauwe kleur (ijs) de vloer spiegelglad, waardoor je harder kan voortbewegen en kisten kan laten glijden. In de eerste wereld beschik je slechts over het blauwe element, maar in elke wereld leer je een nieuwe kleur kennen. De latere werelden zijn om deze reden interessanter, omdat hier verschillende kleuren gecombineerd dienen te worden. Dit intrigerende concept maakt van Nihilumbra een bijzondere en unieke game. Tegelijkertijd zorgt dit concept er wel voor dat de gameplay bijzonder traag is, aangezien je voortdurend je tijd moet nemen om de wereld van kleuren te voorzien.

De existentiële vraag

Volgens ontwikkelaar BeautifunGames past bij een puzzelspel een filosofische verhaal, aangezien beide de nadruk leggen op vragen. En zo doet Nihilumbra haar best een existentieel verhaal neer te zetten. De hele reis die Born ondergaat draait erom dat hij zich vragen stelt over zijn bestaan. Hij wordt geboren uit de Void en in de beginperiode definieert het gebrek aan ervaringen hem: hij is leeg, hij is niets. Tijdens zijn reizen leert hij over de elementen en vult hij zijn leegte op om uiteindelijk te ontsnappen aan de Void en eindelijk vrij te zijn en betekenis te hebben. De vertelling wordt overgebracht aan de hand van tekst op de achtergrond en een vertellende stem. Deze stem is gelukkig uit te schakelen en dit raad ik ten zeerste aan. Telkens wanneer je een bepaald gebied opnieuw betreedt (bijvoorbeeld omdat je overnieuw moet beginnen na geraakt te zijn) herhaalt de tekst zich en op den duur irriteert het om meermaals dezelfde tekst te moeten aanhoren. De tekst van het verhaal, hoewel in zichzelf niet zo heel bijzonder, wordt wel goed gepresenteerd. Het reflecteert de gevoelens van Born en wanneer hij bang is voor wat komen gaat, verschijnt meer tekstvlakken en heeft de inhoud een pessimistischere ondertoon.

Void-modus

Na de credits van Nihilumbra speel je de zogeheten Void-modus vrij. Deze modus is meer dan slechts dezelfde levels met een hogere moeilijkheidsgraad. Doorgaans spelen de levels zich in de gebieden uit het hoofdspel af, maar er zijn allerlei elementen toegevoegd. In die zin verschillen de puzzels van het hoofdspel. Void-modus bevat verder geen verhaal en geen uitleg, waardoor de focus volledig op uitdagende puzzelplatforming ligt. Wie deze modus oppakt zal merken dat het behoorlijk pittig is. Puzzels moet je vaak vele malen opnieuw doen en de hoge moeilijkheidsgraad kan best frustrerend zijn. Niet voor niets speel je deze speelmodus ook pas vrij nadat je de aftiteling over het scherm hebt zien rollen.

Als laatste nog een klein beklag: omdat Nihilumbra origineel ontwikkeld is voor mobiele apparaten, staat Nihilumbra helaas niet toe om het spel op groot scherm te spelen. Het concept met kleuren vereist namelijk een aanraakinput om de elementen op het scherm te kleuren en dus is TV-modus niet beschikbaar. Er is geen mogelijkheid om dit spel op een andere manier te spelen en dus ben je aangewezen op de handheldmodus. Dit werkt overigens ideaal, dus er is weinig reden voor paniek. Echter kan dit wel tegenvallen voor spelers die niet van besturing via de touchscreen houden.

Conclusie

Nihilumbra is een unieke puzzelplatformer die in een filosofische vertelling het bestaan van de hoofdpersoon Born bespreekt. Het gebruik van vijf gekleurde elementen zorgt voor intrigerende puzzels wanneer deze samenkomen en je zelf mag uitvogelen wat je in een gegeven situatie doet. Een consequentie hiervan is helaas dat het spel wat traag aanvoelt. De Void-modus die je na het uitspelen van het hoofdspel vrijspeelt biedt platformfanaten flinke uitdaging, maar niet zonder de nodige frustratie. Ook het ontbreken van de mogelijkheid om Nihilumbra in TV-modus te spelen kan een mogelijke afknapper zijn. Uiteindelijk schaf je met Nihilumbra een redelijke platformer aan met een interessante gimmick.