Nice Day for Fishing - Cozy Terraria-achtig avontuur met hengel en humor

Het was een donderdag. En ik dacht: wat een mooie ochtend. Je zou durven zeggen dat het een nice day for fishing is, zei ik hardop tegen niemand in het bijzonder. En dat was het ook. Net als al de dagen ervoor. En erna. Want in deze game schijnt de zon altijd, ligt de knoflook altijd klaar, en is Greg altijd beschikbaar om wat te verkopen. Viva la fishing, of zoiets!

Belangrijk om te weten: dit spel is duidelijk gemaakt voor Viva La Dirt League-fans. De personages, dialogen en muziek zitten vol knipogen naar hun video’s. Als je hen volgt, voelt het warm en herkenbaar. Maar ben je geen fan of ken je hun content niet? Dan mis je wat charme en mag je gerust een punt aftrekken van de eindscore.

Viva La Dirt League is een Nieuw-Zeelandse YouTube-groep die grappige video’s maakt over RPG-games. Hun bekendste reeks is Epic NPC Man, waarin Baelin de visser opvalt door zijn herhalende script en lege blik. Hij wordt gespeeld door Rowan, die ook in deze game weer zijn hengel oppakt.

Je speelt ook als Baelin, een eenvoudige visser uit het dorpje Honeywood. Wanneer je in het spel verschijnt, zie je dat het vol zit met andere spelers die interessante dingen roepen zoals ‘lf gf’ of ‘stfu noob’. Typische dialogen die we in games zoals World of Warcraft elke dag mogen lezen. Maar plots ontstaat er een duistere kracht, een visvormige Dark Lord Yz’halden die ons mooie Azerim bedreigt en alle online spelers doet verdwijnen.

Dit is het moment waarop jij, Rowan… oftewel Baelin, de lokale en handsome fisherman, eindelijk opstaat en met zijn fishing-avontuur begint om je dorp te redden en de vrede in Azerim te herstellen. Want als spelers in Azerim niks kunnen doen, dan moet jij, de visser, er maar iets aan doen.

Onderweg ontmoet je bekende gezichten uit de Epic NPC Man-serie: Greg de knoflookverkoper, Rowa… Bodger de smid, Baradun de tovenaar, Rowan… de houthakker, enzovoort. Sommigen helpen je, anderen brengen je vooral in de war tijdens je queeste.

Baelin’s RPG-visexpeditie 

De gameplay voelt als een typische RPG, maar met een focus op vissen. Na de aanval op Honeywood help je de bewoners met herbouwen, door resources op te vissen en quests te voltooien. Je krijgt grappige dialogen terwijl je nieuwe fetchquests ontvangt. Zo moet je Bodgers grootvaders hamer terugvinden, bepaalde visjes vangen, Bodgers grootvaders hamer terugvinden, resources verzamelen, en… je kan het raden… Bodgers grootvaders hamer terugvinden. 

Wat ik fijn vond, is dat het vissen soms echt aanvoelt als een puzzel. Je hebt stromingen die je enkel één kant op sturen, waardoor je creatief moet rondsturen tot je ontdekt hoe je op de juiste plek geraakt. Ondertussen ontwijk je vissen die je niet nodig hebt, of erger nog: die je lijn blokkeren. Elke vis reageert op specifiek aas: sommige happen op alles, anderen zijn super kieskeurig. Dat maakt het uitdagend, vooral als je op zoek bent naar die ene zeldzame soort.

Wanneer je een vis aan de haak slaat, moet je een gevecht voeren. Dit is een mix van fysieke aanvallen, spells en een parry-systeem. Parryen moet je op het juiste moment doen om minder schade te krijgen en zo langer te overleven. Tijdens het gevecht kun je ook een gelimiteerd aantal items gebruiken om de gevechten makkelijker te maken.

Alle vissen hebben een bepaald level, en zoals in RPG’s level je terwijl je vist. Je verzamelt geld en koopt met dat geld armor pieces die je stats upgraden. Je hebt hp, strength, stamina, enzovoort. Hoe verder je komt in het verhaal, hoe meer dingen je ontgrendelt en hoe geavanceerder het vissen wordt.

Het spel begint heel makkelijk, maar richting het einde toe kan het best pittig tegen boss fights worden als je niet te veel hebt geleveled. Het water krijgt steeds diepere lagen, wat het ook interessanter maakt. Hoe langer je vislijn, hoe dieper je geraakt, en hoe gevaarlijker of moeilijker de vissen die je tegenkomt. Je hebt een totaal aan drie gebieden met water waarin je kan vissen. Het is een korte game van ongeveer 15 uur, maar ik vond het echt supercozy en superleuk. Bijna therapeutisch.

Ook zijn er leuke verwijzingen naar andere games, zoals een Magikarp vangen met een grappige beschrijving waarbij ik moest glimlachen. Ook heb je de Statue of Thidon waar je nieuwe vaardigheden kan ontgrendelen door voor elk gebied alle vissen te vinden.

Kleine dingen die blijven haken

Hoe cozy het ook is, een paar quality-of-life-verbeteringen hadden zeker gemogen. Zo moet je vaak grote stukken heen en weer lopen voor fetchquests, zonder enige vorm van fast travel. Zit je net helemaal links op de map, krijg je natuurlijk een quest helemaal rechts. En dat gebeurt niet één keer. Ook bij het vissen zelf merk je het: heb je diep gevist en een schat gevonden? Dan mag je die manueel weer helemaal omhoog hengelen. In het begin vond ik dat nog charmant, maar na twintig uur begon het te wringen. De map helpt ook niet mee. Locaties zoals ‘Greater Depths’ worden nergens aangeduid, dus je moet maar onthouden waar alles ligt. Dat geldt trouwens ook voor vissen en resources. Tijd om je geheugen te trainen! Door deze herhalingen, kan het een beetje saai worden. Ik had er geen last van, maar voor anderen kan dit misschien storend zijn. 

A nice day for sfeergeluiden

De speelstijl deed me enorm hard denken aan Terraria. Niet alleen door de typische bossfights, maar ook door de visuele stijl. Alles is zacht, kleurrijk en een beetje schattig, maar ook pixelig en vertrouwd. De personages lijken verdacht goed op hun echte Viva La Dirt League-versies, wat het extra grappig maakt als je ze ineens tegenkomt in hun digitale vorm. Vooral Greg. Greg ziet er precies uit zoals Greg hoort te zijn.

De muziek is echt fantastisch. Super sfeervol, afhankelijk van waar je aan het vissen bent. In rustige gebieden klinkt het warm en kalm, in andere zones krijg je iets mysterieuzers of dreigenders. En zodra je je dobber in het water gooit, verandert het geluid subtiel. Alles klinkt gedempt, alsof je echt onder water zit. Dat vond ik een geweldig detail. Zo’n kleine toevoeging die het meteen veel dieper laat voelen. Een kleine therapiesessie, eerlijk gezegd.

De ambient sound draagt daar ook aan bij. Soms hoor je alleen water, wind en een paar vogels. En dat is meer dan genoeg. Alles aan deze wereld zegt: neem je tijd. Ga traag. Geniet. Je hoeft even niets te doen behalve ademen, vissen, luisteren.

De dialogen zijn enorm karakteristiek. Ze zitten vol humor, rare pauzes en perfect getimede droogheid. Ik zat vaak gewoon met een smile te spelen. Niet omdat er keihard gelachen wordt, maar omdat alles klopt. En als Baelin iets zegt, is het meestal “Nice day for fishing” of gewoon een oerkreet als “hue ah”, op het juiste moment, altijd even droog. Het wordt nooit saai.

De Viva La Dirt League-acteurs hebben zelf de voice-overs gedaan, wat echt superleuk is. Alleen blijft het bij korte geluidjes of een losse zin hier en daar. Ik had stiekem gehoopt dat ze ook de volledige dialogen zouden inspreken. Dat had het spel nog levendiger gemaakt. De humor zit nu vooral in de tekst, en dat werkt nog steeds goed, maar het had nét dat beetje extra kunnen zijn.

Conclusie 

Nice Day for Fishing heeft me echt verrast. Wat begint als een simpele visgame, groeit uit tot een cozy RPG met droge humor, leuke verwijzingen en meer diepgang dan je zou denken. De sfeer is heerlijk, de dialogen zijn grappig, en het opbouwen van Honeywood geeft alles nét dat extra laagje. Ja, sommige fetchquests zijn wat langdradig en de map had duidelijker gekund, maar dat stoorde me zelden. Voor wie graag rustig gamet en houdt van eigenzinnige werelden vol knipoogjes, is dit een kleine maar fijne ontdekking.