Neon Blood - Maakt potentie niet waar

Neon Blood maakte me op Gamescom nieuwsgierig naar zijn unieke mix van cyberpunk-noir en retro pixelart. Ik speelde de game op pc samen met de developers, die erg gepassioneerd waren over hun kindje. Het goede nieuws is dat de Nintendo Switch-versie qua sfeer en belichting weinig inlevert op het kleine scherm. Het slechte nieuws? Neon Blood schiet helaas op andere punten flink tekort.

Neon Blood speelt zich af in Viridis, een dystopische stad vol neonlichten, eeuwige regen en een constante tweedeling tussen het vervallen Blind City en het paradijselijke Bright City. Hierin volg je Axel McCoin, een voormalige rechercheur met geheugenverlies, op zijn missie in een wereld vol geheimen. Maar ondanks deze toffe setting en opzet, stelt Neon Blood uiteindelijk teleur op meerdere vlakken.

Traag en weinig impactvol

Waar de setting en stijl onmiddellijk indruk maken, laat de gameplay helaas flink te wensen over. Het idee van een cyberpunk detective-game klinkt leuk, maar de uitvoering voelt vooral erg traag aan. Als Axel praat je met getuigen en loop je van A naar B, om vervolgens weer terug te lopen naar A. Eenmaal op een plaats delict zet je Detective Mode aan, waarbij voorwerpen en bloedvlekken blauw oplichten. Die onthullen langzaam wat er gebeurd is, maar niet voordat je nóg drie keer heen en weer bent gelopen.

Om de niet zo spannende gameplay te compenseren, heeft Neon Blood dus een erg goed script nodig… en dat krijgen we niet. De gesprekken met personages missen diepte en een echte “x-factor”, waardoor je betrokkenheid bij het verhaal al snel verslapt. Een verhaal dat overigens niet slecht is, maar vol zit met bekende kost voor de sci-fi liefhebber. De speciale saus ontbreekt om boven de meute uit te stijgen. 

Een ander groot minpunt is het turn-based gevechtssysteem, dat aan de game is toegevoegd om meer variatie te bieden. Dat is een tof idee, maar helaas werkt het averechts: de combat is enorm simplistisch en de aanvallen missen elke vorm van impact. Het lijstje met aanvallen is erg beperkt en de diepgang is ver te zoeken. Neon Blood was waarschijnlijk een betere game geweest, als de makers deze tijd hadden gebruikt om het schrijfwerk of de detective-gameplay op te krikken.

Neonverlichte barsten

Grafisch gezien blijft Neon Blood erg mooi voor een indiegame op de Switch. De combinatie van meer realistische achtergronden met pixelart-personages werkt uitstekend en versterkt de beklemmende sfeer van Viridis. Vooral Axel’s neonverlichte jas springt er echt uit, en de doordrenkte straten van Blind City zijn sfeervol vormgegeven. Het artistieke team krijgt van mij een dikke thumbs-up.

Helaas moet ik ook op technisch gebied wel een kanttekening maken. Tijdens het spelen blijft Axel regelmatig ‘hangen’ achter een personage. Na afloop van een gesprek kun je dan niet meer bewegen. De game afsluiten en opnieuw opstarten is dan de enige oplossing. Bijzonder frustrerend in een toch al trage game, waarin je ook niet op ieder moment kunt saven.

Conclusie
Neon Blood biedt visueel en thematisch veel potentie, maar faalt in de uitvoering. Met suffe turn-based battles, technische onvolkomenheden en schrijfwerk dat je op een goede dag ‘wel aardig’ kan noemen, mist Axel’s avontuur de x-factor. Neon Blood is overduidelijk een passieproject, maar op dit moment je geld niet waard.