My Hero One's Justice

Het blijft moeilijk om nieuwe dingen te zeggen over de wereld van vechtspellen, vooral omdat ik er zoveel over geschreven heb de afgelopen maanden. Sommige titles waren beter dan anderen en het is pittig om sommige spellen van elkaar te onderscheiden. Het idee achter My Hero One’s Justice is niet moeilijk te begrijpen: breng een populaire actie-anime als game naar een groter publiek. Het is een format waar Bandai Namco koning in is geworden en dat maakt de titel geen verrassing. Natuurlijk moet de titel ook gewoon leuk zijn. Is dat het geval met One’s Justice? Nou ja, deels.

Wegwijs door een onbekende wereld

Om je maar meteen met de neus op de feiten te drukken: een goede introductie voor My Hero Academia is One’s Justice niet. Er wordt van je verwacht dat je de eerste paar seizoenen kent. Daarnaast worden bepaalde verhaallijnen op een foute manier geïntroduceerd door evenementen op een ander moment – of zelfs totaal niet – te vertellen. Daarnaast is er ook helemaal geen optie voor de Engelse stemmen, waardoor alles niet altijd even goed te volgen is. Voor iedereen behalve de doorgewinterde MHA-fan is het ronduit onacceptabel wat ze hier laten zien.

Dat gezegd hebbende, de meeste zullen het spel zien als simpelweg een 3D fighting game. Het neemt de route die SNK Heroines eerder dit jaar nam. Je hoeft maar drie aanvallen te onthouden en deze zijn voor ieder van de twintig personages anders. Bij het gebruik van een vaardigheid, moet je vooral op je tegenstander letten. Er zijn steen-papier-schaarmechanieken die alles in balans proberen te houden. Het werkt verrassend goed en ieder kan het met gemak oppakken. Het helpt dat de bewegingen die je maakt plezierig aanvoelen, waardoor je de tegenstander altijd nog uit de weg kunt gaan. Helaas gaat het niet dieper dan dat, wat toch als een lichte teleurstelling aanvoelt. Gezien de anime waarop het gebaseerd, mag je wat mij betreft toch iets meer verwachten.

Naast de verhaallijn zijn er redelijk wat opties om te overbruggen. Er zijn missies waarin je gevechten met doelstellingen moet voltooien, een klassieke arcade modus en uiteraard mogelijkheden voor lokale multiplayer. Het is hier mogelijk om alleen maar met een Joy-Con te spelen, wat gezien de besturing uitermate goed werkt. Belangrijker is, echter, de online multiplayer. In My Hero One’s Justice kan ik het resultaat niet anders beschrijven als helemaal prima. De netcode is aardig solide en heb nauwelijks last gehad van lag.

Presentatie met gebreken

Hoewel My Hero One’s Justice prima speelt, waren er toch problemen met de framerate. Op sommige momenten was deze ongelovelijk laag, vooral tijdens de meest chaotische momenten. De camera gooit daarnaast soms ook roet in het eten door hele rare sprongen te maken. Waar dit aan ligt, vind ik heel moeilijk om te zeggen. Grafisch ziet One’s Justice er strak uit, maar nergens krijg je het gevoel dat alles uit de Nintendo Switch is gehaald. Er zijn omgevingen die stuk gaan door je worstelen, maar heel realistisch is het nou allemaal ook weer niet. Op zijn minst zien de personages en de vijftien verschillende stages er prima uit, ongeacht de problemen die zich hier opstapelen.

Conclusie

Is My Hero One’s Justice een leuk spel? Op zich wel. De gameplay is simpel maar aantrekkelijk, de stages zijn leuk aangekleed en alle personage kennen unieke moves. Maar ja, je kunt simpelweg niet om de framerate en cameraproblemen heen. Je kunt nog steeds plezier hebben, mits je dit voor lief neemt. Daarnaast kan ik nou ook niet zeggen dat het verhaalmodus nou zo leuk was. Ik kreeg heel veel twijfels of ik de manga en anime wel goed kende, wat echt niet de bedoeling kan zijn.