Gunhouse

Een spel waarin je weeskinderen moet beschermen tegen aliens, gewapend met een groentekanon dat je hebt gemaakt door een blokpuzzel te spelen, was niet bepaald het eerste wat in mij opkwam toen ik Gunhouse zag. Naast een absurd plot, belooft dit krankzinnige spel oneindig veel plezier en een explosieve combinatie van tower defence- en puzzelgameplay. Weet Gunhouse zich aan zijn woord te houden

Blokken

Buitenaardse binnendringers vallen een weeshuis aan en om jezelf en weeskindjes te verdedigen, heb je wapens nodig. Wapens maak en versterk je door steeds zo’n vijftien seconden lang een blokpuzzel te spelen in een raster (dat ook meteen dient als weeshuis). Het doel is om dan binnen deze vijftien seconden zo veel en zo groot mogelijke blokken te vormen. Grote blokken vorm je door minstens vier dezelfde blokjes bij elkaar te plaatsen (twee bij twee). Omdat je enerzijds slechts één tot alle drie de blokjes in een rij kunt wegschuiven en omdat een raster anderzijds drie soorten blokjes bevat, is het van belang goed te snappen hoe je de blokjes het slimst verschuift. De eerste paar keren spelen leiden dan ook naar vijftien seconden pure paniek. Na de blokpuzzel echter een paar keer gespeeld te hebben, vallen de puzzelblokjes op hun plek en krijg je het principe al snel onder de knie.

In diezelfde vijftien seconden puzzeltijd, kun je ook blokken naar de linker- of rechterkant van het raster verschuiven: aan beide kanten wachten er namelijk drie kanonnen om geladen te worden met de grote blokken. Beweeg je zo’n blok naar links, creëer je het ”normale” wapen dat hoort bij de blok. Verschuif je de blok naar rechts, ontstaat er een ”speciale”, en krachtiger, variant op het normale wapen. Omdat het puzzelraster drie blokjes breed is, moet je vaak met het vormen van een groot blok goed bedenken of je de blok naar links of naar rechts wilt gaan verschuiven.

Verdedigen

Wanneer de vijftien seconden om zijn, kun je je slag slaan. Per level bestormen de aliens je bunker in zogenaamde golven (dageraad, middag, schemering en nacht). Door op een kanon te klikken, schiet dit wapen op de binnendringers. Zodra al je wapens klaar zijn met vuren, krijg je wederom vijftien seconden lang de kans je wapens te herladen. Dit gaat zo door tot je alle vijanden verslagen hebt. Hoewel vijanden per golf in grotere getale verschijnen en wat lastiger worden om te verslaan, verandert er qua gameplay eigenlijk niks: afgezien van de vijanden blijft het spel hetzelfde. Zelfs in de lastigere Hardcore-modus zijn er geen hele grote veranderingen doorgevoerd en het heeft is dan ook bijna identiek aan de normale modus.

Er zijn tien soorten kanonnen en zo ook tien soorten blokjes. Elk kanon heeft een bijzondere manier gevonden je vijanden te laten lijden: zo is er bijvoorbeeld een strandbalkanon, een groentekanon en een drakenkanon. Doordat deze tien kanonnen zo van elkaar verschillen, is het leuk te experimenteren welke drie de ultieme wapencombinatie vormen tegen de aliens. Zowel de kanonnen, als de hoeveelheid hartjes, als de verdediging van je huis kun je upgraden.

Grafitti-geweld

Bij krankzinnige kanonnen horen vreemde vijanden en Gunhouse levert niks minder. Van boze ijsco-aliens tot hondachtige vijanden: de ene aanvaller is gekker dan de ander. Deze buitenaardse wezens, verpakt in een drukke en bizarre grafitti-stijl, laten zich, ironisch genoeg, door hun absurditeit helemaal thuis voelen in dit spel. Het is dan ook erg jammer dat er maar enkele van zulke groepen vijanden zijn en dat die vervolgens, evenals de enkele achtergronden en de paar nummers muziek, tot in de oneindigheid gerecycled worden.

Conclusie

Gunhouse is een bijzonder leuke en hectische combinatie van puzzelen en verdedigen. Het puzzelen biedt meer strategie en wat afwisseling van het worteltjes vuren op de boze pinguïn-aliens. De absurde figuren, wapens en gebieden, samengevoegd in een drukke grafitti-stijl, maakt het spel een nog groter plezier om te spelen. Wat voor een grote draai Gunhouse echter ook geeft aan zowel het tower defence-genre als het puzzelgenre, in het spel zelf valt er weinig variatie te vinden. Niet al te veel verschillende groepen vijanden, achtergronden en liedjes gecombineerd met het feit dat, naast een zeer vergelijkbare Hardcore-modus, de gameplay niet verandert, zorgt ervoor dat het spel te herhalend wordt. Hoewel Gunhouse een erg sterke basis legt qua gameplay, schiet het qua variatie hiervan helaas net iets tekort.