Furi

Anderhalf jaar geleden verscheen Furi voor de PC en PlayStation 4. Sindsdien toverden The Game Bakers ook een versie voor de Xbox One én recentelijk voor de Nintendo Switch op tafel. Haar inspiratiebronnen steekt de game niet onder stoelen of banken: de namen van sterke vijanden lijken zo uit Metal Gear Solid 3 te komen, de chaotische bullet-hel-actie ziet er doorsnee uit en de stille protagonist hebben we ook vaker gezien. Weet Furi toch een eigen identiteit te creëren of blijkt het een dertien-in-een-dozijn?

Furi

Furi begint enigszins onconventioneel. Zonder verdere voorkennis, bevind je je in een gevangenis. Wanneer een vreemde man met een konijnenmasker je plots bevrijdt, heb je de kans om zoete wraak te nemen. Je grijpt je katana van de vloer en gaat het gevecht aan met de man die je gevangen hield. Elk gevecht voelt alsof je oog-in-oog staat met de eindbaas van een actiegame: de baas heeft meerdere fases, waarin hij of zij van tactiek verandert en nieuwe aanvallen gebruikt. Na elke baas, loop je een stukje verder (met een druk op de B-knop loopt je personage automatisch!) totdat je je nieuwe opponent bereikt. Ze hebben één ding gemeen: ze horen allemaal bij het ‘complot’ om jou gevangen te houden. Om te ontsnappen, moet je ze allemaal verslaan. De uiteindelijke eindes van het spel hebben allemaal wat verrassends in petto (je kunt drie verschillende eindes bereiken), maar leggen het algehele verhaal allemaal niet écht voldoende uit. Dat zie ik als een gemiste kans, want de verhalende momenten tussen baasgevechten door maakten er een bijzonder mysterieus vertelsel van.

The Bosses

We laten het verhaal voor wat het is; deze game wil vooral uitblinken met de verschillende baasgevechten. Hierbij combineert het een lange- en korteafstandsvechtstijl. Op lange afstand moet je aanvallen van je tegenstander ontwijken, terwijl je tussendoor zelf een (opgeladen of kort) laserschot afvuurt. Op korte afstand moet je op het goede moment de aanval van je vijand pareren en daarna zelf toeslaan. Hoewel je de besturing redelijk snel onder de knie zult hebben, moet je nog altijd je best doen om de tegenstander bij te houden. Je vijand beschikt over een flink palet aan aanvallen, wat het vaak lastig maakt om de volgende zet te anticiperen. Zodra je één gevechtsfase gewonnen hebt, voelt het bijna alsof je een nieuw gevecht start als de baas iets nieuws uit zijn trukendoos haalt. Als je zelf het loodje legt voordat de tegenstander sneuvelt, verlies je één leven en mag je het nogmaals proberen: jullie beiden krijgen dan weer volle HP.

Elk baasgevecht vereist weer een andere tactiek van de speler. Zo sta je de ene keer in de gevechtsarena met een verborgen sniper als tegenstander; de andere keer met een soort zen-opa. Ik noemde het in de inleiding al even, maar dit lijkt regelrecht geïnspireerd door Metal Gear Solid 3’s Cobra Unit: zeker als je de namen vergelijkt. Ondanks dat verschilt de gameplay wezenlijk en zul je in het actievolle Furi je hoofd er goed bij moeten houden om zowel defensief als offensief goed voor de dag te komen. De game prijst zichzelf om de hoge moeilijkheidsgraad: op de gemiddelde moeilijkheid heb je er daadwerkelijk een lastige taak aan om gevecht na gevecht te winnen. Op de makkelijkere moeilijkheidsgraad gaat het je iets gemakkelijker af, maar speel je het spel nog altijd niet met twee vingers in de neus uit. Hoewel de hoge uitdagingsfactor echt bij de beleving van deze titel hoort, hebben The Game Bakers er goed aan gedaan om ook een makkelijke optie toe te voegen: zo kan in elk geval iedereen de game tot het einde volgen.

De baasgevechten zelf variëren, zoals gezegd, nogal. Je hebt in de twee à drie uur speeltijd nooit twee vergelijkbare bazen voor je neus staan. Toch val je wel overal terug op soortgelijke tactieken: dashen, pareren en tussendoor een gaatje zoeken om zelf aan te vallen. Daarnaast ervaar je de gevechten met bijvoorbeeld The Line, The Beat en The Burst weliswaar heel anders, maar vallen ze toch allemaal een klein beetje terug in dezelfde patronen. Bepaalde aanvallen heb ik bij zeker vijf gevechten terug gezien, wat elke strijd helaas toch wat minder uniek maakt dan zou kunnen. Ondanks dat varieert Furi toch genoeg qua persoonlijkheid van de tegenstander, gevecht en omgeving om het tot het einde toe interessant te houden.

Kleine gebreken

En als je dan het einde bereikt, is er ook echt geen weg meer terug. Eerder noemde ik dat je drie verschillende eindes kunt behalen in de game. Helaas geeft het spel je niet de optie om terug te gaan naar een eerder moment in het spel, waardoor je het geheel opnieuw zult moeten doorlopen voor een ander einde. Zelfs als je alles in de titel hebt gezien, blijven er relatief veel zaken mysterieus. Zo lijkt Furi misschien net wat té veel te willen voor wat het is en maakt het het verhaal onnodig ingewikkeld voor een game van slechts twee uur. Technisch loopt Furi in elk geval prima op de Nintendo Switch. Hier en daar verlaagt de framerate kort merkbaar tot onder de 30 frames per seconde, maar over het algemeen vormt dit weinig problemen. Een vergelijking wijst uit dat de PlayStation 4-versie het zowel wint qua laadtijden, als qua graphics en framerate, maar toch vind ik de Nintendo Switch-prestatie acceptabel. The Game Bakers hebben tevens hoorbaar werk gestoken in een diverse en inspirerende soundtrack.

Conclusie

Houd je van moeilijke games? Van mysterieuze werelden? En van baasgevechten? Dan zit je met Furi goed. De game haalt overduidelijk inspiratie uit Metal Gear Solid 3, maar heeft een sterke eigen gameplay en identiteit. Het levert een flink aantal interessante baasgevechten met een mysterieus verhaal en een beeldige wereld, al eindig je het spel helaas met meer vragen dan antwoorden. Hier had Furi het zichzelf niet zo onnodig ingewikkeld hoeven maken. De baasgevechten zelf variëren flink, maar wat betreft het aanvallenpalet van tegenstanders wellicht net niet genoeg. Technisch loopt het spel prima, zij het merkbaar minder dan op de PlayStation 4, en ook de soundtrack staat als een huis. The Game Bakers hebben een prima actievolle game in elkaar geflanst, maar gezien de hoge moeilijkheidsgraad moet het nog maar blijken wat jij er als speler van bakt.