Fearmonium - Staat niet stevig in zijn clownschoenen

Fearmonium is een metroidvania die horror wil combineren met humor. Het eerste dat je merkt als je begint met spelen is dat de game graag wil spelen als Hollow Knight en eruit wil zien als Cuphead. Jammer genoeg komt het niet in de buurt van zijn grote voorbeelden.

Fearmonium speelt zich af in het hoofd van een tiener genaamd Max. Max heeft een traumatische ervaring beleefd en heel toevallig was daar een clown. De herinnering van deze clown vervormt zich tot het personage waar je de rest van de game mee gaat spelen. Het is aan jou om de fijne herinneringen van Max te verpletteren, de grootste fobie te worden en Max compleet te traumatiseren. Giechelen geblazen dus! Althans dat is de bedoeling.

Een raar verhaal

In Fearmonium speel je als de personificatie van coulrofobie (de angst voor clowns). Je komt verschillende kleurrijke personages tegen. Vooral clowns. Alle clowns uit Max’ geheugen hebben er baat bij dat hij constant aan clowns denkt. Anders vervagen ze uiteindelijk uit zijn geheugen en stoppen ze met bestaan. Vandaar dat veel vaardigheden die je in de game krijgt te maken hebben met deze personages. Felix de clown is een van deze clowns, een beer van ‘n vent die je heen en weer slaat (denk aan hoe de Hulk Loki de grond in knalde in de Avengers) om vijanden om je heen te verslaan. Een ander en nog belangrijker personage is Lady Depression. Lady Depression ligt altijd in een bad gevuld met de tranen van Max. Zij was hier lang voordat Max een probleem had met clowns en helpt jou dolgraag om Max nog dieper in zijn depressie te laten zakken. Lady Depression dient als opslagpunt, teleportatielocatie (je teleporteert door bij haar in bad te springen), wapenwinkel en gids door Max’ hoofd. Je zult haar dan ook het meest tegenkomen.

Ik ga meteen met de deur in huis vallen over het verhaal. Het liet een naar gevoel bij me achter. Mentale gezondheid is een moeilijk onderwerp en ik denk dat er best goede verhalen kunnen komen uit dit concept waar je speelt als een kwaadaardig mentaal construct. Het is heel moeilijk om een verhaal als dit goed te behandelen met het respect dat dit onderwerp nodig heeft en dat is de ontwikkelaar, Redblack Spade, niet gelukt.

Goeie inspiratie, matige uitvoering

Iets anders dat Redblack Spade niet gelukt is, is het nabootsen van Cupheads rubberhose stijl. Als je kijkt naar de game en vooral naar hoe de vijanden zijn vormgegeven zie je direct dat de game inspiratie heeft opgedaan bij deze game.Cuphead is een prachtig meesterwerkje met handgetekende animaties op echt papier om de authenticiteit van de rubberhose-stijl over te brengen naar een game. Fearmonium doet dit niet. De personages zijn duidelijk getekend en geanimeerd door iemand die hier niet de kunde voor heeft. De animaties zijn vaak erg gelimiteerd en het is een uitzondering als een personage meer dan 15 verschillende frames heeft. Het kleurenpalet van de game is grauw en grijs. Hoewel deze keuze te begrijpen valt door het onderwerp van deze game, zijn zelfs de blije hoekjes van Max’ geheugen gevuld met vage en uitgewassen kleuren. 

Wat de game dan weer wat beter doet is de muziek. Het zijn absoluut geen oorwurmen maar ieder gebied heeft zijn eigen muziek die helpt met het uit elkaar houden van de verschillende gebieden. Ook de sound effects zijn prima maar missen net even die impact om het naar dat volgende niveau te tillen.

Nog een positief puntje is hoe intuïtief de wereld in elkaar gezet is. Metroidvanias hebben vaak het probleem dat de werelden heel onoverzichtelijk worden. Fearmoniums wereld is zo in elkaar gezet dat dat eigenlijk niet gebeurt. Elk gebied is uniek vormgegeven en de game is goed in het laten zien van obstakels waar je later pas langs kunt. Daardoor weet je precies waar je later heen moet. Door dit soort momenten waar de game eventjes straalt denk ik dat de game echt potentie heeft. Helaas lukt het Redblack Spade niet om de potentie waar te maken.

Een heel clown-autootje vol met problemen

Maar het matige verhaal en de teleurstellende grafische stijl terzijde, voelt de gameplay wel lekker? Nee. Het spel werkt je op vrijwel elke manier tegen. Als je op volle snelheid door het scherm rent, houdt de camera je bijvoorbeeld niet goed bij waardoor je een haperend beeld krijgt. Je springt alsof je op de maan bent waardoor de hele game langzaam aanvoelt. Je standaard aanval is slaan met een hamer. Het probleem is echter dat het nauwelijks voelt alsof je slaat maar meer alsof je het gebruikt om naar iemand te zwaaien. Er zit geen impact op maar wel een vertraging waardoor het dealen met vijanden en hele vervelende opgave wordt. Ook kun je niet bewegen terwijl je op de grond je aanval gebruikt, wat erg frustrerend is in een situatie met heel veel vijanden. Als aanvulling op je standaardaanval heb je een heel arsenaal met andere wapens. Je hebt onder andere vuurpijlen, ontploffende cadeautjes en adrenalinespuiten die je levensbalk aanvullen. Deze wapens kunnen gevechten iets minder frustrerend maken maar het probleem hiervan is dan weer dat de UI heel onduidelijk is en er geen goede timer in beeld is om te laten zien hoe lang je nou echt moet wachten tot je je wapen weer kunt gebruiken.

Om de gameplay toch wat meer variatie te geven heeft de ontwikkelaar hier en daar speciale secties in het spel geplaatst. Je gaat bijvoorbeeld in een achtbaan zitten en moet vijanden ontwijken door over ze heen te springen en dozen in stukjes te rammen door een grote bokshandschoen uit de voorkant van het karretje te laten knallen. Maar ook dit bestuurt sloom waardoor je dit stuk waarschijnlijk meerdere keren moet gaan spelen. Als je opnieuw in de achtbaan stapt, gaat je iets opvallen: de animaties werken opeens niet meer. De eerste keer in de achtbaan ging ik zonder enig probleem over de kop in de salto’s maar tijdens mijn tweede poging stond ik opeens stil voor de salto voor ongeveer een seconde en daarna was mijn karretje opeens aan de andere kant zonder de animatie van de salto af te spelen. Dit was niet de enige bug die ik tegenkwam in de game. Mijn personage heeft ook een keer vastgezeten in een frame halverwege een aanval. Ik kon nog wel bewegen maar ik kon geen enkele actie meer uitvoeren tot ik de game had gereset. En als allerergste… ik heb de game niet uit kunnen spelen door een bug die de game crashte iedere keer als ik een bepaalde kamer in liep die nodig was om verder te kunnen. Ik heb ongeveer 60% van het spel voltooid.

Conclusie

Fearmonium is precies waar ik bang voor ben als ik een game opstart – een teleurstelling die zo vaak de plank misslaat dat het heel moeilijk is om de game weer op te pakken en verder te spelen. De gameplay voelt gewoon echt niet fijn, het grafische deel van de game is ondermaats en de UI lijkt vol te zitten met placeholders. Tijdens het spelen van deze game heb ik flink zitten denken over wat voor score ik de game zou geven. Uiteindelijk is die keuze toch een beetje voor me gemaakt door de vele bugs en ondermaatse gameplay. Het aller teleurstellendste is toch wel dat ik potentie zie in deze game. Helaas is de potentie wellicht niet haalbaar voor deze ontwikkelaar en kan ik de game in zijn huidige staat niet aanraden.