Endless Ocean Luminous - Golven van plezier en frustratie

Toen ik de eerste trailer van ‘Endless Ocean 3’ zag tijdens de Nintendo Direct, was ik aangenaam verrast. Het is alweer 15 jaar geleden sinds het tweede deel en ik heb goede herinneringen aan dat spel uit mijn jeugd. Vorige maand heb ik nog mijn enthousiasme gedeeld over de eerste twee delen in een artikel, en nu is het derde deel eindelijk hier. Met ontwikkelaar Arika aan het roer belooft het een interessante duik te worden in de diepten van de oceaan. Zullen we samen ontdekken wat er te vinden is? Ik hoop dat je me vergezelt op dit nieuwe avontuur.

Voor de trouwe fans die met spanning hebben gewacht op Endless Ocean Luminous, moet ik wat licht werpen op enkele veranderingen. Het derde deel neemt een nieuwe koers, die afwijkt van zijn voorgangers. Hoewel het team geprobeerd heeft om het spel toegankelijker te maken voor een breder publiek, lijkt het erop dat de essentie van Endless Ocean enigszins is vervaagd. Laat me even samenvatten wat er is veranderd.

 De centrale hub, die diende als een rustgevende thuisbasis tussen je duikavonturen door, is niet meer. Waar je voorheen naar je schip of een persoonlijk eilandje terugkeerde om diverse activiteiten te ondernemen, brengt Luminous je nu direct terug naar het hoofdmenu. De interactieve NPC’s, het scheepsdek waar je je agenda en e-mails kon raadplegen, de dolfijntrainingen en de bezoekjes van andere zeedieren – ze behoren allemaal tot het verleden. Ook de mogelijkheid om naar het wateroppervlak te zwemmen, de vissen te aaien of met ze te spelen en de uitrusting zoals de Pulsar Gun en de Multi-sensor zijn verdwenen. Dit alles maakt dat het spel zijn spannende randje verliest; zelfs haaien vormen geen bedreiging meer.

Daarnaast heeft het spel aan realisme ingeboet met de introductie van fictieve of prehistorische vissen. Maar misschien wel de grootste verandering is dat de oceaan, die eens een constante was om te verkennen, nu plaats heeft gemaakt voor willekeurig gegenereerde kaarten die bij elke duik opnieuw ontdekt moeten worden. Hier kom ik later nog op terug.

Een stap achteruit

Endless Ocean Luminous doet denken aan een prequel die nog niet helemaal zijn diepzeebenen heeft gevonden. Waar Endless Ocean 1 de standaard zette en Endless Ocean 2 de lat hoger legde, lijkt Luminous meer op een Endless Ocean 0.5. Het spel voelt meer aan als een demo. Na slechts enkele uren duiken, leek het alsof ik al bijna alles had gezien en gedaan wat het spel te bieden had. Dit staat in ‘krill’ contrast met de eerdere delen, waar de oceaan wemelde van geheimen die wachtten om ontdekt te worden. Het is een gemiste kans voor wat een adembenemende reis door de diepten van de oceaan had kunnen zijn.

In het hoofdmenu worden drie opties gepresenteerd: de Multiplayermodus, de Singleplayermodus en een Verhaalmodus. Laten we beginnen met het onderdeel dat het meest te wensen overlaat.

Verhaalmodus

In de Verhaalmodus van het spel neem je een duik in de mysterieuze Veiled Sea, waar je als onderdeel van een onderzoeksteam het langzaam stervende wereldkoraal probeert te redden. Dit klinkt als een nobele missie, maar het verhaal mist de diepgang en opwinding die je zou verwachten van zo’n avontuur. De missies voelen meer als huishoudelijke taken dan als spannende expedities; je verzamelt koralen, zwemt wat rond of ziet een cutscene van 1 minuut en dat is het wel.

De omgevingen waarin je duikt zijn niet meer dan een herhaling van de multiplayermodus, maar dan met grenzen, waardoor je in cirkels zwemt zonder echt iets nieuws te ontdekken. En dan is er nog het grinden: om verder te komen in het verhaal, moet je steeds meer vissen scannen. Het begint eenvoudig met 500, 1000 en 1500, maar al snel moet je van 4500 naar 6000 vissen. Wat betekent dat je meerdere sessies moet spelen om genoeg scans te verzamelen. Het spel onderbreekt je voortgang en stuurt je terug naar de singleplayer- of multiplayermodus voor meer scans, waardoor je het gevoel krijgt dat je werkt voor een cutscene van slechts één minuut. Het is een spelmodus die meer frustratie dan plezier oplevert, en dat is jammer, want het had zoveel meer kunnen zijn.

Een duik in de diepten van solo en multiplayer avonturen

In de singleplayermodus van Endless Ocean Luminous heb je de vrijheid om een frisse kaart te starten of een ID te gebruiken om een eerder ontdekte kaart opnieuw te verkennen. Dit keer in alle rust. Zonder de druk van een tijdslimiet die de multiplayermodus kenmerkt, kun je je volledig onderdompelen in de onderwaterwereld en missies voltooien. De hoop was gevestigd op een uitgestrekte oceaan om te ontdekken, vergelijkbaar met de eerdere delen van de serie, compleet met een verhaallijn die je door mysterieuze diepten zou leiden. De realisatie dat de oceanen automatisch gegenereerd werden, bracht echter een golf van teleurstelling; het leek alsof er een verzameling arena-fragmenten werd gebruikt om één oceaan te creëren. Het herkennen van dezelfde scheepswrakken op verschillende plekken van de kaart deed afbreuk aan de ervaring, alsof je constant een déjà vu beleefde onder water. Deze herhaling strekt zich uit tot andere aspecten van het spel.

De AI-instructeur onderbreekt je avontuur telkens wanneer een Unique Marine Life (UML) verschijnt, een missie die je moet voltooien om extra punten te verdienen. Het gebeurde dat ze me onderbrak tijdens het scannen van een vis omdat er een tijdelijke missie over een UML aan te pas kwam. Hierdoor onderbrak ze mijn exploratie maar liefst vier keer in minder dan een minuut, waardoor ik mijn vis uit het oog verloor en niet meer kon scannen. Daarop is het nóg meer teleurstellend dat deze missie vaak herhaald wordt met dezelfde UML’s, waardoor de nieuwigheid snel vervaagt. Evenzo, de zoektocht naar mysterieuze artefacten en cirkelvormige tablets die je opdrachten geven om specifieke vissoorten te vinden en te verzamelen, verliest zijn charme door de gerandomiseerde aard. Wat resulteert in herhaalde missies.

De multiplayermodus daarentegen, bracht veel meer plezier. Het is duidelijk de kern van het spel en de reden die een aanschaf ook de moeite waard maakt. Je kunt met maximaal 30 spelers samen in een sessie spelen. Ook hier wordt de kaart weer automatisch gegenereerd, maar het stoort minder omdat het verhaal ontbreekt en de focus ligt op het casual verkennen met vrienden.

Ik gebruikte 4 knoppen op mijn controller in het hele uur. B om sneller te zwemmen, L1 om te scannen en L3/R3 om rond te bewegen. Met slechts één uur op de klok in de multiplayer, kan het een race tegen de tijd worden, om zoveel mogelijk vissen te scannen en verborgen artefacten te ontdekken. Je inspanningen worden beloond met punten, die aan het einde van je sessie kunnen resulteren in een bronzen, zilveren of gouden medaille. Hoewel het verzamelen van punten niet leidt tot bonussen, ontgrendel je wel een schat aan cosmetica, stickers en emoticons, die je vervolgens kunt delen met andere duikers die je tijdens je avontuur tegenkomt.

Luminous biedt ook een Mysterie Bord met 99 achievements aan. Je hebt geen idee wat de voorwaarden zijn om de prestaties te ontgrendelen. Ze worden gewoon op willekeurige momenten ontgrendeld wanneer je aan een bepaalde voorwaarde voldoet.

Art en muziek

Luminous brengt een grote variëteit aan vissen, wat ik echt enorm leuk vond! Elk visje heeft ook een wetenschappelijke uitleg, wat het spel een beetje realistischer maakt. Ook hebben ze verschillende animaties. Zo zag ik plotseling een zeehond rondzwemmen met een gouden ketting om zijn nek. Hij dook naar de bodem en begon te graven. Hierdoor viel de ketting op de grond en kon jij hem meenemen. Details als deze vond ik enorm leuk. De graphics zien er enorm goed uit voor een Switch-spel. Ook had ik geen last van prestatieproblemen. Het spel had geen framedrops, wat verbazingwekkend is bij een grotere kaart. Het viel wel op dat bepaalde delen hierdoor ook enorm leeg aanvoelden. Soms zwom ik een minuut rond zonder ook maar een visje te zien, wat wel weer jammer was.

Wat betreft de soundtracks, merkte ik dat er maar een beperkt aantal was. Ik geloof dat ik slechts 2 verschillende soundtracks heb gehoord. Dit was jammer omdat je in de vorige versies op de Wii je eigen muziek kon uploaden. Wat ook teleurstellend was, is dat bepaalde geluiden, zoals het geluid van de oceaan, duidelijk in een 5 seconden-loop te horen waren. Ook zijn er helemaal geen stemacteurs. Om dit te compenseren, krijg je een AI waarmee je samenwerkt. Dit geeft je het gevoel geven dat je op TikTok zit. Helaas is er geen optie in de instellingen om haar stem uit te zetten. Als iemand die graag informatie leest over de vissen, ben ik hiermee gestopt omdat haar AI-stem elke keer alles begon voor te lezen. 

Mijn waardering werd nog lager toen ik ook opmerkte dat de duikpakken geen textures hadden. Dit toonde weer eens aan hoe weinig moeite de makers in het spel hebben gestoken, wat voor mij echt een domper was. Eigenlijk zou Endless Ocean Luminous voor de helft van de prijs verkocht moeten worden.

Conclusie

Endless Ocean Luminous biedt een visueel indrukwekkende onderwater-ervaring met een diversiteit aan zeeleven en gedetailleerde animaties. De spelervaring is soepel, zonder technische problemen. Het mysteriebord met achievements voegt een leuk element van ontdekking toe.

Aan de andere kant mist het spel de charme van zijn voorgangers door het verwijderen van interactieve elementen en het schip/eilandje. De verhaalmodus en missies voelen repetitief en de willekeurig gegenereerde kaarten verminderen het gevoel van ontdekking. De multiplayermodus blijft vermakelijk, vooral door het verkennen met vrienden.

De geluidservaring is beperkt door een klein aantal soundtracks en een niet-uitschakelbare AI-stem. De afwezigheid van texturen op de duikpakken toont een gebrek aan detail.

 Endless Ocean Luminous heeft momenten van schoonheid maar voldoet niet helemaal aan de verwachtingen, wat het een gemengde ervaring maakt.