Empire of Sin - De Switch-port is de grootste zonde uit dit keizerrijk.

Empire of Sin verraste mij tijdens de E3 van 2019 toen de game voor het eerst werd getoond tijdens de Nintendo Direct. Een maffia-spel dat zich afspeelt tijdens de Amerikaanse drooglegging in de jaren ‘20 van de vorige eeuw. Een tijdperk vol met meedogenloze gangsters, sinistere smokkelaars en gure types. Hoewel de Switch uitermate geschikt is voor het spelen van real-time strategy-games, lijkt Empire of Sin toch te veel te vragen van Nintendo’s console. Een teleurstelling, want fans van het genre kunnen met dit spel zeker hun hart ophalen.

In Empire of Sin is het doel simpel: word de grootste gangster van Chicago. Je kan kiezen uit verschillende gangsters uit de jaren ‘20 die het hoofd van je maffia vormen. Door de drooglegging is alcohol het meest waardevolle goed op de zwarte markt geworden. Samen met je gangsters vorm je een groep om je concurrentie uit te schakelen en je een weg naar de top te banen. Iedere gangster heeft een ander beoogd doel. Ik koos voor de route met Daniel Mckee Jackson, een voormalig begrafenisondernemer die duidelijk behoefte had aan meer klandizie. Zijn honger naar macht en wens om de politiek in te treden is de focus voor zijn missies.

Het verhaal en de verschillende quests waren niet de reden dat ik Empire of Sin bleef spelen. Het verhaal dient meer als een losse rode lijn die je als speler kan volgen op je weg naar de top. Veelal komt het neer op het intimideren van machtige figuren, het maken van dialoog keuzes die je relatie met de andere gangster-families. Behoud je een balans tussen de verschillende facties door andere mafia af te kopen? Of schiet je alles overhoop wat los of vast zit? Het nemen van de juiste beslissing kan het verschil maken tussen een succesvolle carrière of een snelle dood.

Samenhangende systemen

Waar veel real-time strategy-games (RTS) zich vooral richten op het managen van je personages of groep tijdens combat, is het bij Empire of Sin van belang om je gehele criminele organisatie te beheersen. Van de dagelijkse bezigheden, zoals de hoeveelheden alcohol die worden verscheept naar je speakeasies (ondergrondse barren) tot aan het omkopen van politie en het sluiten van deals met concurrerende maffioso. De ontwikkelaars hebben tot in de kleinste details nagedacht over de onderlinge systemen en hoe deze op elkaar inspelen. Zo kun je overgenomen gebouwen en locaties omzetten in verschillende soorten vestigingen zoals distilleerderijen en casino’s. Casino’s leveren erg veel geld op, maar als bezoekers aan je casino veel geluk hebben kunnen ze er ook voor zorgen dat je veel geld verliest. Daarnaast trekken deze vestigingen de aandacht van politie als je er niet voor zorgt dat je de politiecommissaris omkoopt of ombrengt.

Alle onderdelen van je criminele keizerrijk zijn te managen en geven je wederom veel ruimte om mee te spelen. Het is te vergelijken met een uitgebreidere versie van de klassieke Rollercoaster Tycoon spellen, waarbij het soms een kwestie is van investeringen maken op lange termijn voordat je strategie vruchten afwerpt. Door de vele systemen is dit soms wel een kwestie van gissen en zal je niet zomaar alle onderdelen tot je nemen. Het instapniveau viel mij behoorlijk tegen, waarbij ik soms echt door de vier verschillende menu’s en opties moest zoeken voordat ik bij de juiste plek terecht kwam.

Naast het managen is combat een belangrijk aspect van Empire of Sin. Op ieder moment kan je met een groep gehuurde of loyale gangsters gebouwen binnentreden om deze over te nemen door geweld. Hierbij verandert de gameplay naar een turn-based strategy-game zoals XCOM of Fire Emblem. Ieder personage heeft zijn of haar eigen krachten en zwakten. Ook hier is weer een slimme samenhang tussen de verschillende systemen. Neem je bijvoorbeeld een sterke vechter mee met een shotgun, die minder acties per ronde kan uitvoeren? Of ga je voor een vrouw die met haar machinegeweer iedereen overhoop schiet die beweegt? Je eigen gang samenstellen is een groot deel van de strategie en zelfs hier helpt het om samen te werken. Hoe langer leden onderdeel zijn van je groep, hoe meer nieuwe krachten en talenten ze ontwikkelen. Ze worden niet alleen beter met het uitdelen van schade, maar krijgen ook bonussen als ze in bepaalde situaties worden geplaatst. Het is dus van essentieel belang om je bendeleden zo lang mogelijk in leven te houden en ze niet als pionnen eropuit te sturen om te sterven.

Ik maakte zelf deze klik met de gangsters dankzij het relatiesysteem. Na een bestorming van een vijandige brouwerij vormden twee van mijn gangleden een relatie met elkaar. Hierdoor kregen ze nieuwe vaardigheden, maar werden ze ook beter in combat. Maar toen de vrouw van het koppel werd neergeschoten in een gevecht, beïnvloedde dit de kwaliteiten van de ander. Ieder gevecht, klein of groot, heeft hierdoor consequenties voor je gang. Een verlies van een maffialid voelt niet alleen vervelend omdat je mogelijk in de minderheid bent, maar ook omdat je de gevolgen nog lang zal voelen. Om terug te komen op de relatie van net, de overgebleven man had na dit gevecht geen zin meer om bij de gang te blijven en vertrok. Dit waren de momenten die mij het meeste zijn bijgebleven, omdat het spel mij als speler erop wees dat ik combat strategischer moest aanpakken zonder een informatiescherm te laten verschijnen. 

Te veel van het goede

Desondanks raakte ik vaak de draad kwijt van wat ik probeerde te doen als gangsterbaas. Een deel hiervan valt te wijten aan de manier waarop je de game bestuurt. Er zijn meerdere knoppen voor alle verschillende menu’s en opties. Je kunt je personages direct besturen met de control stick of gebruikmaken van een cursor mode. Dat laatste helaas zonder de mogelijkheid om het touchscreen te gebruiken in handheld mode. Dit leidde meermaals tot situaties waarbij ik in combat moeite had om de juiste doelwitten te selecteren of de gehele camera bewoog in plaats van alleen de cursor. Het verplaatsen van personages tussen de verschillende wijken van Chicago verloopt ook vaak moeizaam. McKee Jackson werd uitgenodigd voor een sitdown met het hoofd van een concurrerende gangsterfamilie in een andere wijk van Chicago. Helaas kreeg ik door de controls het niet voor elkaar om op tijd aanwezig te zijn bij dit gesprek, waardoor er een gangsteroorlog dreigde te ontstaan tussen de twee groepen.

Grafisch ondergeschikt

Helaas is er ook grafisch niet veel goeds te zeggen over de kwaliteit van Empire of Sin op de Switch. In handheld mode zijn gebouwen er in de wijken pixelig en wisselt de framerate regelmatig tussen de twintig en dertig fps. Dit zorgt voor een schokkerige ervaring waarbij je als speler een groot deel van de tijd aan het wachten bent. Zeker als je per ongeluk op straat de B-knop indrukt, waarbij er wordt overgeschakeld naar een combat setting en de game een paar seconden moet laden voordat je deze keuze kan annuleren. Deze laadschermen zijn helaas ook een noodzakelijk kwaad bij de Switch-versie. Het opstarten van de game geeft elke keer een laadscherm van twintig tot dertig seconden. Ook het betreden van belangrijke gebouwen en het wisselen van de kaart kost vaak veel tijd. Normaliter voelt dit niet als een groot probleem, maar samen met de controls tellen al deze kleine frustraties al snel bij elkaar op. Hierdoor begon ik de game steeds meer in kortere sessies te spelen. Tijdens het spelen van Empire of Sin op de Switch wordt je continu herinnerd aan het feit dat deze game niet geoptimaliseerd is voor deze console. De belevingservaring zorgt er daarmee voor dat Empire of Sin niet zo glimmend uit de verf komt als op andere systemen.

Conclusie

Strategie- en RTS-fans kunnen waarschijnlijk hun geluk niet op met Empire of Sin. De game biedt ruimte voor een variatie aan speelstijlen en opties en combineert een strakke management-sim met diepgaande strategie gameplay en combat. Je gangleden zijn meer dan simpele pionnen en groeien mee met je criminele imperium. Echter blijft Empire of Sin steken bij de vertaling van deze gameplay naar de Nintendo Switch. Lange laadtijden, frustrerende controls en verwarrende menu’s maken het duidelijk dat dit niet het platform was dat de voorkeur genoot van de ontwikkelaars. Het is indrukwekkend om zo’n diepgaande game in actie te zien, maar helaas lijkt deze game toch iets te hoog gegrepen te zijn voor een vlekkeloze overgang op de Switch. Ben je op zoek naar een nieuwe strategie-uitdaging dan is Empire of Sin een absolute aanrader, maar je bent waarschijnlijk beter af op een ander platform.