“This is a story about survival”. Zo werd Digimon Survive in juli 2018 aangekondigd. Een spel waarbij jouw keuzes het verhaal beïnvloeden en of de personages overleven aan het einde. Keuzes? Strategie? Visual novel-elementen? Het zag eruit als een meer volwassen aanpak van de langlopende franchise en trok direct mijn aandacht. Tegelijkertijd is die focus op zoveel elementen ook een beetje spannend. Helaas weet Digimon Survive zijn ambities niet waar te maken.
Misschien ben ik verwend geraakt: mijn eerste visual novel was het briljante Zero Escape: Nine Hours, Nine Persons, Nine Doors. Vanaf daar ging ik naar Ace Attorney, Danganronpa en Steins;Gate – stuk voor stuk absolute meesterwerken. Niet alleen door het plot, maar vooral doordat ze je zo’n levendig scala aan personages voorschotelden. Personages met wie je meeleefde, waarvan je niet wilde dat er wat ergs mee gebeurde. Het waanzinnige einde van de laatste case Phoenix Wright: Trials and Tribulations, staat me om deze reden tot de dag van vandaag bij. Die werkte juist zo goed, door het (emotionele) lot van de personages die je al zo lang volgt. Misschien is dit ook wel waarom ik zo teleurgesteld ben in Digimon Survive, een game waar ik al zo lang naar uitkijk.
Log in of maak een account aan om een reactie te plaatsen!
11 aug 22 om 14:37
#6303
2706 XP | 189 comments
Ik ben toch benieuwd of een beer in het bos poept.