Caravan SandWitch - Programmeren met de Franse slag

Caravan SandWitch belooft spelers een ‘ontspannen open wereld-avontuur op een post-apocalyptische planeet in een hoopvolle sci-fi setting’. Daarbij maakt het spel gebruik van de sfeer van de Franse Provence-regio én wil het de wereld een spiegel voorhouden hoe mooi een diverse en inclusieve samenleving toch zou kunnen zijn. Dat is een hele mond vol en eerlijk is eerlijk: ontwikkelaar Plane Toast lukt het verrassend goed om ál deze elementen enigszins coherent samen te voegen tot een geheel. Toch had ik liever gezien dat ze hun ambities op een iets lager pitje hadden gezet en wat meer aandacht hadden besteed aan de technische staat van het eindproduct… Welkom op planeet Cigalo, welkom bij Caravan SandWitch.

Ik hou er niet van om de tijd van mijn lezers te verspillen, dus laten we eerst met een enorme disclaimer beginnen: Caravan SandWitch is zéér ideologisch gedreven. Nu maakt het spel dat in haar marketing vrij duidelijk dus dat is op zichzelf geen probleem, maar wees je ervan bewust: ze leggen het er zó dik boven op dat het bijna fatshaming wordt. Het is zelfs vrij komisch hoe zeer Caravan SandWitch zijn/haar/het best doet om absoluut géén heteronormatieve personages te tonen, er overal haarkleuren in alle kleuren van de pridevlag te vinden zijn (net als de progress pridevlag zelf overigens) of hoe het verhaal begint met een sneer naar de eigenaar van het sociale netwerk Twitt…ehm ‘Toaster’. Ben jij helemaal here and queer en tel jij de dagen af tot je jouw regenboogstring weer mag afstoffen voor de Amsterdam Pride? Dan is dit he-le-maal jouw spel en zal je het de technische tekortkomingen waarschijnlijk kunnen vergeven. Ben jij echter niet zo maatschappelijk geëngageerd of bevind jij je juist aan de andere kant van het politieke spectrum? Lees dan verder op eigen risico.

Emergency message

Ons avontuur begint niet op planeet Cigalo, maar in een kil ruimtestation. Hier heeft ons hoofdpersonage Sauge de afgelopen zes jaar van haar leven doorgebracht nadat haar zus vermist raakte tijdens een missie voor het grote Consortium-concern. Sauge en haar vaders gingen er sindsdien van uit dat Garance is verongelukt, maar plots ontvangt Sauge een automatische noodoproep. Het ruimteschip van Garance bevindt zich in ‘kritische staat’ op planeet Cigalo en laat dit automatisch weten aan haar noodcontact. Sauge twijfelt geen seconde en springt aan boord van de ruimte-trein naar Cigalo. Terug op haar geboorteplaneet wil ze eens en voor altijd ontdekken wat er met haar zus is gebeurd en komt ze weer in contact met al haar jeugdvrienden op Cigalo. Sinds het grote TARAASK-ongeluk 40 jaar geleden is het echter niet meer winstgevend voor het Consortium om op Cigalo aanwezig te blijven, dus werd de planeet aan haar lot overgelaten. De weinige bewoners die achterbleven moeten afgedankt Consortium-schroot recyclen om in hun dagelijkse behoeften te voorzien, maar leven wel een vrij en natuurlijk leven ten opzichte van het bedrukkende synthetische bestaan in de geavanceerde Space Cities van het Consortium.

Om haar zus te vinden krijgt Sauge de laatst overgebleven Consortium Exploration Van toegewezen door de gemeenschap, maar ook op Cigalo gaat voor niets de zon op. In ruil voor het gebruik van deze all-terrain caravan moet Sauge de bewoners van Cigalo helpen met hun problemen en wissewasjes. Gelukkig kent iedereen Sauge en haar familie nog van vroeger en zijn ze graag bereid om haar te helpen haar verloren zus te vinden. En als Sauge ook nog eens de verschijningen kan verklaren van die mysterieuze SandWitches die de Cigalonezen lijken te stalken, zou dat helemaal top zijn! Kortom: de road trip van haar leven staat op het punt om te beginnen!

Road trip!

Met de caravan ontvouwt de open wereld van Cigalo zich voor je. Je verplaatst je hoofdzakelijk met de wagen, maar op verschillende locaties ga je te voet verder op onderzoek. Denk hierbij aan jouw eigen dorpje Estello, de Nomade-kampen in de woestijn, de ruïnes van oude Consortium-faciliteiten of de grot van de Reinetos (de kikkerachtige wezens die de oorspronkelijke bewoners van Cigalo zijn). Vooral in de ruïnes mag je jouw acrobatische platform-skills laten zien. De open wereld is klein ten opzichte van AAA-titels zoals een Legend of Zelda-game, maar is meer dan groot genoeg voor de schaal van dit avontuur. Op de hele planeet Cigalo hangt ook nog eens een heerlijk gezellige sfeer, die zelfs een post-apocalyptische opgedroogde ruïne nog het ontdekken waard maakt. Dat er hier en daar schansen staan opgesteld om met je wagen over heen te scheuren, maakt het rondrijden in Caravan SandWitch extra leuk. Niet elk deel van de wereld is vanaf de eerste dag te bereiken. Naarmate je avontuur vordert, wordt je caravan geüpgraded met verschillende nieuwe opzetstukken. Om deze nieuwe opzetstukken in elkaar te zetten moet je verschillende machineonderdelen verzamelen. Dit doe je door achtergelaten machines te ontleden in de open wereld, of door de missies van de Cigalonezen tot een goed einde te brengen. Nadat je de gemeenschap hebt geholpen met een queeste hebben zij vaak nog wel een oude recyclebare machine voor je liggen. Juist uit deze beloningen krijg je de meest zeldzame en waardevolle componenten.

Franse slag…

In de kern werkt de gameplayloop van Caravan SandWitch goed en zorgt de gekozen artstyle en muziekselectie voor een gezellig ontspannen avontuur. Helaas zit het spel onder de motorkap gewoonweg niet goed in elkaar. Met name tijdens de caravan-stukken stottert de framerate zo erg dat het al je speelplezier bederft. Zelfs tijdens cutscenes vinden deze framerate-, clipping- en pop-in-problemen veelvuldig plaats. Helaas is de verdere afwerking van Caravan SandWitch ook met de Franse slag gedaan. Zo blijft de besturing van de caravan tot het einde toe wat onwennig aanvoelen, moesten veel escorteer-missies automatisch opnieuw opstarten, leken mijn Joy-Con zichzelf uit elkaar te trillen door de HD-Rumble op standje 120% en waren er hier en daar stukken die niet vertaald zijn uit het Frans. Nu heb ik zelf Franstalige familie, dus le français n’était pas un problème pour moi. Maar als jouw Frans niet verder komt dan ‘Omelette du Fromage‘, is dat natuurlijk wél un énorme problème. Ook is de Y-knop de selectieknop (in plaats van de gebruikelijke A-knop), wat heel onnatuurlijk aanvoelt. Dit kun je remappen in het kader van toegankelijkheid, maar dat wordt helaas niet overal consequent doorgevoerd. En zo zijn er nog tig andere dingen die eigenlijk niet kunnen in een definitieve retail-versie van een spel.

Het verhaal tenslotte, laat ook flinke ruimte voor verbetering. De interacties tussen de verschillende Cigalonezen tijdens zij-missies zijn een hoogtepunt, maar het hoofdverhaal is maar net een voldoende waard. Vooral de plot’twists’ zijn, mede vanwege het zwaar ideologische karakter van het spel, zo voorspelbaar dat je ze zelfs vanuit het ruimtestation al ziet aankomen. Denk hierbij aan de grote ontknoping of het feit dat de lokale they/them voordat ze verdween stiekem de partner van je zus bleek te zijn. Misschien is dat een kleine spoiler, maar geloof me: hoewel de game dit als een grote onverwachte wending behandelt, was dit echt al vanaf het eerste moment overduidelijk.

Onbenut potentieel

Omdat het gaat om een relatief klein indie-team dat duidelijk hun hart in deze game heeft gelegd, hebben we enkele dagen gewacht met deze review om ze de kans te geven een day one patch uit te brengen. Helaas blijft het spel ook na deze eerste patch technisch beneden de maat. Het is speelbaar, maar daar is alles wel mee gezegd. En dat is zonde! Want op papier zit het spel best leuk in elkaar, vooral de integratie van het sociale netwerk ‘Toaster’ als mission hub, landkaart en meer is erg vindingrijk uitgevoerd. Als Caravan SandWitch wél goed geoptimaliseerd was, dan was het een heel leuk tussendoortje geweest. Want ondanks alles trok het spel me wel steeds terug om door te spelen.

Conclusie

Ik heb best even zitten wikken en wegen om tot een eindoordeel te komen voor Caravan SandWitch. Technisch gezien is het eindproduct gewoonweg zwaar ondermaats, maar toch heb ik stiekem best genoten van mijn tijd op Cigalo. Maar ja, ik heb een gratis review-exemplaar gekregen van de uitgever. Als ik wel zelf €24,99 had neergeteld voor het spel dan had ik me door alle tekortkomingen bekocht gevoeld. Ik kan daarom ook niet anders dan een onvoldoende uit te delen aan Caravan SandWitch. Een hoge onvoldoende, waar voor de liefhebber nog best wat lol uit valt te halen, dat dan weer wel. Want het verkennen van Cigalo en haar inwoners is (als we de technische mankementen even vergeten) leuk van A tot Z en roept constant een gezellig sfeertje op. Als Plane Toast voor hun volgende spel nu eens een paar goede programmeurs aantrekt, slaagt Caravan SandWitch toch in haar missie om de speler hoopvol te stemmen voor de toekomst. Alle ingrediënten voor een toffe ervaring waren namelijk al aanwezig, nu de afwerking nog. Ik ben benieuwd wat dit team in de toekomst uit kan brengen.