Aztech: Forgotten Gods - Hoe kan ik deze ervaring zo snel mogelijk vergeten?

Aztech: Forgotten Gods maakte een best wel goede indruk toen de game werd onthuld tijdens de Indie World-presentatie in april vorig jaar. Een indie actie-avonturenspel is niet veel nieuws, maar de combinatie van een 3D-wereld en een uniek thema deed mij opkijken tijdens deze presentie. Ambitie ten top, maar kort na de start van Aztech zakte de moed mij snel in de schoenen. Een historisch thema is niet het enige oubollige aan deze game, want het grootste deel van de tijd voelt Aztech aan als een verloren GameCube-titel die met bugs en al is teruggevonden.

De wereld van Aztech is absoluut het hoogtepunt. Het is best wel opvallend dat er zo weinig games zijn die volledig geïnspireerd zijn door Azteekse cultuur. In de wereld van Aztech is de samenleving van de Azteken nooit gevallen door oorlog of kolonisatie en heeft de beschaving een enorme technologische kennis opgebouwd. De stad en omgeving voelen aan als een hypermoderne samenleving die duidelijk nog steeds is geïnspireerd door de Azteekse cultuur. Je speelt als Achtli, de dochter van een vooraanstaande wetenschapper. Haar moeder doet onderzoek naar een nieuwe energiebron, maar als haar onderzoek abrupt wordt afgesloten door de universiteit besluit ze om samen met haar dochter een oud artefact te gebruiken om de energiecrisis op te lossen. Echter is dit oude artefact een metalen handschoen die ooit gemaakt is door een oude beschaving die hun technologie en kennis ontving van bovennatuurlijke wezens. Deze goden worden ontwaakt door de handschoen en keren terug om de wereld van Aztech te vernietigen. Het is aan Achtli om de monsters tegen te houden en haar moeder te redden.

I Am Half Iron Man

De kernmechaniek in het spel is het gebruik van de handschoen, lightbringer. Met deze power-glove kan Achtli niet alleen keiharde klappen uitdelen maar ook de energie gebruiken om vrij rond te vliegen. Het is bijna alsof je Iron Man zou besturen met één hand. Je kan vrij vliegen door de wereld, tegen gebouwen opklimmen en Lightbringer uitbreiden met nieuwe technieken. Het vliegen voelt super, maar dit is helaas ook waar de problemen duidelijk zichtbaar worden. Aztech is het beste te omschrijven als een boss-rush game waarin je grote bazen verslaat met de handschoen om nieuwe krachten vrij te spelen. Het voelt echter alsof de spelwereld niet helemaal vloeiend ontworpen is voor de krachten waar je mee aan het stoeien bent. Bewegen met Lightbringer voelt snel, maar laat qua besturing veel te wensen over. Soms is het moeilijk om bepaalde bochten te maken of te navigeren. Om naar beneden te vliegen ligt het bijvoorbeeld niet voor de hand om alleen de acceleratieknop los te laten, maar je moet ook nog eens de joystick omlaag bewegen. Combat is vergelijkbaar, er zijn wel combos en acties uit te voeren, maar met gewoonweg de aanvalknop spammen kan je het gros van alle gevechten simpelweg winnen. Bosses zijn qua design ongelofelijk vet, maar bij het merendeel is het niets meer dan hun zwakke punt vinden en dat een tiental keer meppen

Niet om aan te zien

Op papier klinkt dit misschien allemaal nog wel tof, maar Aztech: Forgotten Gods is werkelijk één van de meest lelijke games die ik in tijden heb gezien op de Nintendo Switch. Van de menselijke ontwerpen tot aan de grafische fideliteit, deze game ziet er niet uit. Bomen die naast elkaar staan in verschillende grafische stijlen. Animaties die wisselen tussen twee poses en regelmatige glitches, framerate haperingen en een verwarrende UI maken Aztech echt een dieptrieste verschijning. Ik had enigszins nog hoop dat er tijdens mijn reviewperiode een update zou uitkomen voor de game, maar helaas is dit waar we het mee moeten doen. De game deed mij regelmatig denken aan gelicenseerde kinderspellen op de GameCube, maar dan zonder de verfijning die veel van die games wél hadden. Ik snap dat als indie-game deze aanpak en stijl iets te hoog gegrepen kan zijn, maar dit is helaas niet een gevalletje waarbij de Switch-hardware iets te verwijten valt.

Ploeteren door de gameplay

Dit in combinatie met de ontzettend langzame en herhalende gameplay loop en een verhaal dat zichzelf veel te serieus neemt, deed mij ploeteren om door Aztech heen te komen. Van bosses die onduidelijke zwakke punten hebben en hun aanvallen maar blijven spammen tot aan momenten waarbij er gewoonweg geen muziek is. Het gebrek aan muziek en voornamelijk stemacteerwerk laat de hele game ontzettend goedkoop aanvoelen. Iets wat ik niet had verwacht van een game die in de eShop 29,99 kost.

Conclusie

In conclusie is Aztech: Forgotten Gods een hoop gemiste potentie. Het idee van de gameplay met de Lightbringer-handschoen is ongelofelijk tof, maar wordt slecht uitgevoerd. Het ontwerp van de wereld en de geschiedenis erachter biedt genoeg ruimte voor een fris verhaal, maar blijft hangen in een simpel ”red de wereld van oud kwaad”-scenario. En de grafische stijl en problemen zijn niet om aan te zien. Ik had echt hoge verwachtingen van deze game na de eerste trailer, maar Aztech: Forgotten Gods had ik maar beter kunnen vergeten.