Assassin's Creed III Remastered

Tijdens de vroege dagen van de Wii U speelde ik zo’n beetje alles wat ik maar kon krijgen. Ubisoft, de meest toegewijde third party op het systeem, bracht zowaar een volwaardig avontuur. Assassin’s Creed III moest het begin vormen voor mooie dingen, en we hoopte dat zo’n beetje iedere grote game op het platform zou verschijnen. Helaas heeft dat niet zo mogen zijn, en liet Nintendo’s vorige thuisconsole ons in een deceptie achter. Om toch terug te komen op de game: Assassin’s Creed III was op zich prima. Persoonlijk vond ik het verre van de beste in de reeks, maar het bood genoeg stof tot nadenken. Nu, zeven jaar later, verschijnt het spel samen met Liberation HD in een puik pakket op Nintendo Switch. Is het de moeite waard? Nou, dat ligt moeilijker dan je wellicht denkt.

Assazoo 3 in herhaling
Assassin’s Creed III gaat verder waar het vorige deel ophield. Je speelt als Desmond Miles, een jonge Assassin die in het verleden duikt om huidige problemen te kunnen oplossen. In deze game begin je in het jaar 1754, en volg je Haytham Kenway op zijn weg naar de Amerikaanse kolonies. Daar aangekomen speel voor een gedeelte als Haytham, voordat je overschakelt naar zijn zoon Connor (of Ratonhnhaké:ton). Hiermee ontdek je het gebied van Boston, en probeer je de geheimen van een tempel te ontgrendelen. Ondertussen wordt je soms teruggehaald naar de echte wereld om ook de nodige klussen op te knappen. Ja, er gebeurt aardig wat in het avontuur over de Amerikaanse Revolutie.

Toch moet het gezegd worden dat het flink van hot naar her springt, zonder een duidelijke visie voor ogen te hebben. De individuele elementen zijn echt niet verkeerd hoor, maar het maakt fikse sprongen. Persoonlijk had ik fijner gevonden als bepaalde delen iets meer ruimte hadden gekregen, al is het maar voor het ontwikkeling van het verhaal. Daarnaast duik je ook erg het diepe in, gezien The Ezio Collection niet verkrijgbaar is op Nintendo Switch. Een kennis van Assassin’s Creed is daardoor geen overbodige luxe om de belangrijkste thema’s te begrijpen.

Een fiks avontuur
Assassin’s Creed III is een action-adventure met een open wereld. Er was een tijd waar dit nog allemaal bijzonder was, maar ook hier is al duidelijk te merken dat het een stijl is die Ubisoft heeft geperfectioneerd. Je ontdekt een jong Amerika door te lopen, klauteren over daken, zwemmen, paard rijden en vooral te sluipen. Naast het praten en ontdekken van de gebieden, ga het spel ook gepaard met een tal aan gevechten. Het gevechtssysteem, dat al strak was in 2012, is licht verbeterd ten opzichte van het origineel. De bewegingen voelen wat vloeiender en alles is lekkerder in de omgang. Nu kun je met veel genot ten strijde trekken met een tomahawk of een geweer. Het voornaamste hier is om geduldig af te wachten, en geruisloos een vijand ten val te brengen. Al kun je, en ik zeg het met wat tegenzin, ook een agressief pad bewandelen.

Terwijl de wereld beleeft, moet je ook missies gaan klaren. Hiermee ga je door het verhaal, en kom je dichterbij het einddoel. Hoewel de missies voltooien niet heel moeilijk blijkt, zijn er ook optionele doelen om te halen voor een hogere beloning. In mijn favoriete missies ga je de oceaan op, en bestuur je zowaar een groots schip. Je valt Engelse schepen aan, beschermt bondgenoten en vuurt uiteraard een belachelijk aantal kogels af. Toch zijn de extra opdrachten voor mij de leukste stukken content. Zo zijn er zogenaamde bevrijdingsmissies waarin je steden probeert te bevrijden van de Templars. Je bevrijdt gebieden, de mensen zijn je dankbaar en een nieuwe assassin in opleiding gaat je volgen. Zoals gebruikelijk is er genoeg te verzamelen, zoals schatkisten en pagina’s van een Benjamin Franklin boek. Als je alles wilt zien, gaat er toch een fiks aantal uren inzitten. In mijn geval was ik ongeveer 25 uur zoet, al heb ik zeker nog niet alles gedaan wat mogelijk was.

Liberation for all
Rond dezelfde tijd als Assassin’s Creed III, verscheen er een spin-off exclusief op de PlayStation Vita: Assassins’s Creed III: Liberation. Het spel, wat eerder ook los verscheen op andere platformen, zit ook in het pakket. Het verhaal vindt plaats aan het einde van Franse en Indiaanse Oorlog rondom het gebied New Orleans. Je stapt in de schoenen van Aveline de Grandpré, een Assassin en slaafbevrijder in hart en nieren. Ze is een interessante persoonlijkheid, gezien haar Frans-Afrikaanse achtergrond haar in staat stelt om meerdere rollen aan te nemen. De game maakt hier gretig gebruik van. Je wisselt constant tussen drie verschillende kostuums: slavin, een nette jurk en haar assassijnenkledij. Ieder kostuum komt zijn eigen voor- en nadelen, maar dat maakt het gebruik ervan zo bijzonder.

Gezien dat de game eerst een handheld was, leent Liberation zich meer voor Nintendo Switch. De missies aan de kortere hand, en hebben een no-nonsense manier van denken. Liberation is een gestroomlijnde ervaring, waardoor de wendingen een beetje uitblijven. Persoonlijk vond dat ik stiekem prettiger, waardoor ik sneller door deze game ging. Wat helpt is dat de vechtscenes er ook niet om liegen, met vlotte actie en simpele bewegingen. De AI is niet bepaald hoogstaand, maar het doet genoeg voor het oog om eerlijk met je te zijn.

Liberation duurt ongeveer 12 uur. Het lijkt kort voor een Assassin’s Creed game, maar het doet genoeg leuks om het zinnig te houden. De omgevingen bleken groter dan gedacht, met voldoende variatie en collectibles. Natuurlijk gaan de missies niet bepaald diep, maar erg is het helemaal niet. Toch ligt er net te veel op focus op stealth, en niet op de verschillende aspecten dat de franchise zo leuk maakt.

Grafisch gesleutel
Assassin’s Creed III en Liberation spelen over het algemeen oké op de Nintendo Switch. Grafisch ziet het er overzichtelijk uit, en zonder meer op dezelfde hoogte als de originele versies. Toch valt het te merken dat het oude spellen betreffen. Je ziet de dode blikken van de personages, en er zijn een aantal grafische glitches te bespeuren. De Nintendo Switch-versie loopt echter een tikkeltje vreemd. Het is absoluut speelbaar, maar de framerate lijkt niet optimaal. Er is een lichte stotter te bespeuren en deze gaat nooit en te nimmer weg. Stiekem hoopte ik op dat kleine beetje meer. Verrassend genoeg was de stotter niet te merken in handheldmodus, dus misschien kun je ‘m nog het best onderweg spelen!

Conclusie
Assassin’s Creed III Remastered is op zich een prima pakket van twee oudere spellen in de reeks. Beide games hebben hun problemen, maar over het algemeen speelden ze wel lekker weg. Het was de eerste keer dat ik Liberation heb mogen ervaren, en ik was echt verbaasd over het resultaat. Assassin’s Creed III’s verhaal voelt soms niet zo optimaal, waardoor de PlayStation Vita-port me net iets beter ging liggen. Met een platform zoals de Nintendo Switch is dat uiteraard ook een perfecte combinatie. Niet te zeggen dat ACIII verveelt, want de open wereld en de missies bieden genoeg vertier. Ik zet wel degelijk vraagtekens bij de glitches en de performance op de televisie, maar als je dat kunt overzien, dan ga je zeker een degelijke tijd tegemoet.