Another Crab’s Treasure - Past precies tussen de plasticsoep

Another Crab’s Treasure is zo’n indiegame die opeens verscheen waarvan de trailer  meteen het hart stal van menig gameliefhebber. De Souls-like fans, 3D-platform fans en fans van schattige personages stonden meteen te popelen om deze game te proberen. Het spel had de wind mee en had veel potentie. Helaas heeft ontwikkelaar Aggro Crab de Switch-versie laten varen.

Souls-like fans weten meteen wat ze kunnen verwachten van Another Crab’s Treasure. Het speelt namelijk precies als een (je zou het niet raden) Dark Souls-game. Je slaat, rolt, gebruikt magie en slaat je voortgang op, op bepaalde punten in een wereld vol microplasticdeeltjes die de zeebewoners helemaal gek maken. Ook moet je net als menig Souls-like als je doodgaat al je verzamelde items weer ophalen op de plek waar je zeemansgraf is. Wat het zo uniek maakt tegenover andere Soul-like games is dat het spel zo kleurrijk en grappig is. Het probeert (en daar heb ik later meer over te vertellen) een cartoonachtige wereld neer te zetten vol kleurrijke objecten en fauna.

Een waterige wereld
Je speelt als Kril, een heremietkreeft die zijn schelpje kwijt is omdat hij zijn belasting niet betaald heeft aan de lokale hertogin. Hierdoor moet hij onderwater en stuit hij al snel op agressieve krabben, vissen en ander gespuis. Het blijkt dat alle troep en microplastics het zeeleven aantasten waardoor de bewoners  agressief en ontoerekeningsvatbaar zijn geworden. Aan jou de taak je door een zee van driftige geleedpotigen te vechten en je schelp terug te krijgen. Het verhaal stelt ook niet gek veel voor (aan het begin van het spel) maar werkt wel als een goede duikplank om de game in te duiken. Het zet meteen een leuke stemming neer en gebruikt die ook goed door HEEL veel woordgrapjes te maken.

Een kleurrijke Souls-like 
Qua gameplay is Another Crab’s Treasure niet heel origineel. Alles wat je kent van een Souls-like is hier. Je hebt een gelimiteerd aantal healing items, een ontwijkrol, en aanval (die je op kunt laden) en verschillende items die je net dat duwtje kunnen geven om die moeilijke eindbaas te verslaan. Het heeft ook wel originele ideeën, zo kun je bijna ieder stukje troep dat je tegenkomt gebruiken als schelp. Elk stukje troep heeft zijn eigen vaardigheden dus constant experimenteren voelt goed! Ook zijn deze stukjes troep vaak erg grappig. Zo kun je rondlopen met een harde sok (iew), een bananenschil en een Nintendo 64-cartridge. Wat het spel echt uniek maakt in dit genre is dat ze ook focus leggen op 3D platformen. Helaas werkt dit echter niet heel goed. Oppervlakken zijn vaak glad waardoor je  een bodemloze put of hoekje vol zee egels glijdt. Ook is het niet duidelijk waar je wel of niet op kunt landen en zijn heel veel vijanden blijkbaar scherpschutters die je in het midden van een platformsectie uit het niks raken zonder dat je deze vijanden had kunnen zien. Dit zorgt ervoor dat als je een platformsectie aan ziet komen, je al snel een andere kant oploopt om te kijken of daar iets anders is om te doen.

De framerate maakt een diepzeeduik
Dan is er nog iets dat uniek lijkt aan de Switch-versie: de framerate is verschrikkelijk. In veel stukken zul je meteen merken dat er geen touw vast te knopen is aan de framerate. Sommige plekken doen het op zich prima en halen rond de 30 frames per seconde en anderen lijkt het te draaien op 15 tot 20. Dit maakt een game zo precies als deze heel moeilijk om fatsoenlijk te kunnen spelen. Ook is het inladen van een nieuwe omgeving toch echt te zwaar voor ons intussen zeven jaar oude hybride consoletje. Bij het inladen van een nieuw stuk van de wereld staat de game helemaal stil voor een goede vijf seconden en lijkt het spel eventjes op een PowerPoint presentatie. Tijdens deze vijf seconden hoor je de Switch ook helemaal tekeergaan. Die heeft het dus, net als ik, niet naar zijn zin. Naast de framerate viel het ook op dat de textures van een afstandje prima zijn, maar als je dichterbij komt niet veranderen. Zo ziet karton er meer uit als een stuk glad geverfd hout, zand ziet eruit alsof het een steen is die van heel dichtbij gefotografeerd is met een digitale camera uit het jaar 2001 en zijn grapjes op een grote drankautomaat nauwelijks te lezen. Er zijn ook talloze glitches die variëren van grappig (een krab die opeens de lucht in vliegt) tot frustrerend (het spel zat vast in het laadscherm iedere keer als ik naar een bepaald punt wilde teleporteren of respawnen).

Conclusie
Another Crab’s Treasure heeft veel potentie een leuke souls-like te zijn voor mensen die de grauwe en grijze werelden zat zijn die dat soort games vaak met zich meebrengen. Ook zijn  eigen ideeën die best goed neergezet zoals het schelpen-systeem. Helaas zijn de bugs, framerate en verschillende glitches genoeg om deze game absoluut niet aan te raden. In ieder geval niet op de Nintendo Switch.