A Void Hope - Hersenloos puzzelen

De wereld staat op zijn kop, alle mensen lijken stuk voor stuk gek geworden. Op het eerste gezicht lijken ze heel normaal, maar ze kunnen van het één op het andere moment opeens veranderen in angstaanjagende monsters. Jij en je vrouw vluchten naar het hutje in de bossen van je vader, waar geen andere mensen zijn. Maar dan lijkt er toch iets niet helemaal te kloppen…

A Void Hope is een kort horrorverhaal waarin jij Gilda en Keegan speelt, een stel dat moet zien te overleven in een wereld waarin een rare ziekte zich verspreid heeft. Deze ziekte tast de psyche van de mens aan, het verandert ze zelfs in monsters op bepaalde momenten. Nadat het stel zich een tijdje heeft buitengesloten van de rest van de samenleving, lijkt er toch wat mis te zijn en moeten de twee aan een reis beginnen. Tijdens deze reis loop, schiet en puzzel je voornamelijk door verschillende omgevingen in en rondom de stad. 

Pixel-perfecte sfeer

Toen ik het spel opstartte, was ik meteen erg onder de indruk van de grafische stijl. De pixel-art waarbij het contrast tussen donker en licht er echt uit spat, past ontzettend goed bij de sfeer. Daardoor zat ik van begin tot eind op het puntje van mijn stoel. De 80’s synth-muziek in combinatie met bepaalde stiltes wist dit extra te bekrachtigen.

Hersenloos puzzelen

Het spel bestaat uit meerdere levels waarin je steeds het einde moet zien te bereiken. Dit doe je door verschillende gebouwen in te gaan en vervolgens op andere plekken weer naar buiten te lopen. Zo zijn er binnen en buiten de gebouwen verschillende obstakels. Denk hierbij aan gecrashte auto’s of bergen en ravijnen waar je omheen moet zien te komen. Hier en daar moeten er wat deuren geopend worden, liften geactiveerd worden en zijn er andere vernuftige uitdagingen die je moet zien te overwinnen. Helaas lijken deze uitdagingen allemaal erg veel op elkaar en worden ze zelfs op het einde van het spel nooit echt moeilijk. Dit zorgt ervoor dat het allemaal wat repetitief aan kan voelen, waardoor het na een tijdje echt hersenloos puzzelen is.

Monsters kunnen je uit iedere hoek bespringen

De enge ziekte in A Void Hope is erg tof bedacht. Zo valt ieder “besmette” persoon weg in de donkere omgeving van het spel. Het ergste is, dat ze op ieder moment kunnen veranderen. Je weet nooit wie er verandert, en dit kan ook altijd iemand anders zijn. Je vertrouwt geen enkel persoon op je beeldscherm. Wanneer je dit wel doet, is de kans groot dat je teleurgesteld wordt.

Wanneer je eenmaal een wapen gevonden hebt, is het mogelijk om deze monsters tijdelijk uit te schakelen. Dit geeft je vijf seconden om ze voorbij te rennen, of net dat laatste stukje van je puzzel op te lossen. De monsters worden richting het einde van het spel moeilijker en ook de besmette mensen worden steeds onvoorspelbaarder. Dit is erg tof gedaan, het voegt net dat beetje extra toe aan de sfeer. Helaas wordt het spel ook door de monsters nooit echt moeilijk, zefls niet in combinatie met de puzzels.

Een verhaal dat eindigt in leegte

Het begin van het verhaal is erg sterk. Je wilt weten wat er aan de hand is met deze ziekte en wat er aan de hand is tussen Gilda en Keegan. Op het eind van ieder level word je meegenomen in één van hun herinneringen van de tijd die ze samen op verschillende plekken doorgebracht hebben. Echter krijg je nooit de antwoorden op je vragen en voelt het einde ook té. We kennen allemaal het gevoel dat wanneer we een spel uitspelen, we uit willen zoeken wat het einde nu echt betekent. Ik had zelf het gevoel dat het spel me dit gevoel geforceerd wilde geven, waardoor ik mijn eigen interpretatie gaf en het wel prima vond. Zo weet ik zeker dat er bij iedereen één vraag in zijn hoofd zit, die nooit beantwoord wordt, zelfs niet met een kleine knipoog. Dit is erg jammer. Het verhaal heeft erg veel potentie, maar kwam na vier uurtjes te abrupt in een raar einde terecht.

Conclusie

A Void Hope ziet er geweldig uit, de 2D pixel-stijl gecombineerd met lichteffecten maken een enge indruk. De muziek is van hoog niveau en weet in combinatie met de grafische stijl echt een goede sfeer neer te zetten. Dat de monsters in alle hoeken opduiken is ook erg tof bedacht. Helaas zijn dit ook wel de enige positieve punten die ik kan benoemen. De puzzels weten je namelijk nooit echt uit te dagen, het verhaal voelt wat oppervlakkig aan en weet helaas niet te belonen. Dit is erg jammer, de game en zijn wereld hadden namelijk erg veel potentie! Mocht je een korte game zoeken met een eng sfeertje, waarbij je op je gemakje puzzels op moet lossen, dan is het misschien toch wat voor jou. Mocht dit niet je ding zijn, of zoek je meer uitdaging, dan kun je A Void Hope beter laten liggen.indi