Het survivalspel
Desalniettemin is World’s End Club een flinke 180 graden draai ten opzichte van het eerdere werk van de heren. Het is een stuk braver en daarmee een stuk toegankelijker dan Danganronpa of Zero Escape. Iets wat daar ook bij helpt: de game is helemaal in het Nederlands! World’s End Club draait om het Survivalspel (Game of Fate in het Engels). Wanneer een groep kinderen op schoolreisje gaat, raken ze verzeild in een ongeluk. Als ze hun ogen weer openen, zijn ze ineens beland in een ondergronds waterpretpark. Een pretpark dat open zou gaan, maar wat nooit gebeurde. In dit verlaten pretpark worden ze door Monokuma… ehm, een mysterieuze clown verplicht om het survivalspel te spelen, waarin ze moeten vechten voor hun leven.
Vechten voor hun leven? Jazeker. Iedereen heeft een armband om gekregen met een cijfer… ehm, speciale taak erop. De twist: je ziet je eigen taak niet. In de demo speel je als Reycho, onofficieel baas van de Doorzettersclub, maar je hebt de taak van de jongedame Vanille (eet een marshmallow). Je doel is om achter je eigen taak te komen, zodat je het spelletje kunt winnen. Weet je je taak niet te voltooien? Dan wacht er een smurrieachtig bestaan op je. Lees: dan word je op kindvriendelijke wijze een kopje kleiner gemaakt.
Smurrie
In eerste instantie was ik bang dat dit wat te tam zou zijn. Toch wisten de makers me al snel behoorlijk te verrassen. De lieve schoolkind-act is al snel weg en algauw zit iedereen lekker complotten tegen elkaar te smeden om achter zijn of haar taak te komen (en om deze te halen). Het leukste is echter dat veel van die taken stom ogen, maar eigenlijk veel verband met elkaar houden. Zo heeft een meisje bijvoorbeeld als taak dat ze “van de glijbaan af moet met personage Y”, maar als personage Y tot smurrie is gebracht, dan kan dat eerste meisje ook direct haar taak niet meer uitvoeren – en eindigt ze dus ook als smurrie. Super tof!
Wat zo’n game potentieel heel leuk maakt, is dat je ieder personage langzaam in je hart sluit (en uiteindelijk wil dat iedereen het overleeft). De demo laat al een voorproefje zien van de doldwaze persoonlijkheden die de kinderen hebben, en speelt ook al een beetje met diepgaande achtergrondverhalen. Wel was ik een beetje teleurgesteld dat de demo je limiteert in de keuzes die je kunt maken. Zelfs tegen het einde, als je overduidelijk voor een keuze wordt gesteld, is er maar één juist antwoord. Iets als Zero Escape was juist zo tof doordat jij uiteindelijk diegene was die het verhaal maakte! Ik ben dan ook reuzebenieuwd hoe dit alles uitgewerkt in de volledige game.
Log in of maak een account aan om een reactie te plaatsen!