Splatoon 2 Hero Mode

Het is weer tijd om te spetteren met verf! Het vervolg op Splatoon is nog maar een paar weken verwijderd en wij hebben de game alvast uitvoerig getest. Hoewel de lokale en online capaciteiten nog even op zich laten wachten, mochten we afgelopen week een blik werpen op de volledige single-player Hero Mode. Deze modus bleek in het origineel uitstekend in elkaar te steken, iets wat we destijds een mooie verrassing vonden. Weet Splatoon 2 het origineel te overtreffen, of is Nintendo een herhalende weg ingeslagen?

In de Hero Mode van Splatoon 2 lijkt het gevaar nog niet geweken. De Octarians uit de originele Splatoon zijn weer terug met een nieuwe list en hulp is hard nodig. De Great Zapfish is wederom gestolen en Callie van de Squid Sisters is op mysterieuze wijze verdwenen. Agent 4 moet achter het gespuis aan en zien wat ze precies in hun schild voeren. In dit tweede deeltje zijn er ongeveer evenveel levels als in het origineel.

Het déjà vu-gevoel

Mocht je de originele Hero Mode hebben doorlopen, dan zal je hier niet gelijk verrast worden. De eerste wereld laat je wederom wijs worden met de mechanieken van Splatoon. Je springt, rent, zwemt en schiet jezelf een weg door hordes aan Octerians. Net als met het eerste deel is het begrijpen van de besturing een koud kunstje. Ongeacht je nou een fan bent van de motion controls, je begrijpt het in minder dan een minuut. Wat wel uiteraard helpt is dat je nu met kleinere controllers speelt, waardoor het bewegen ervan iets natuurlijker aanvoelt. Zelfs na jaren van intensief Wii U GamePad gebruikt, voelt een Switch Pro Controller gelijk meer als een warm bad.

Gebeurt er dan helemaal niets interessants in de eerste paar levels? Nou, dat zou ik niet willen zeggen. Zo is het tweede level vormgegeven met een tropische setting, iets wat het oog zeker zal waarderen. Het derde level is, echter, gevuld met de meeste nieuwe mechanieken. Zo zijn er Dash Tracks, waardoor je flink omhoog geschoten wordt. De Ink Rails maken een comeback, al kun je er nu over surfen in Inkling vorm. Dit stelt je in staat om rail van rail te springen op een dynamische manier. Tenslotte werden we geïntroduceerd tot de Ink Pistons. Dit zijn grote pilaren van inkt die de weg probeerden te blokkeren.

Elke wereld eindigt met een baas. De strijd in de eerste wereld was tegen een Octo Oven. Dit grote gevaarte schoot duivelse broden om Agent 4 de stuipen op het lijf te jagen. Jouw doel was om ze te ontwijken, vervolgens te wachten op een veilig moment en te proberen de top te bereiken. Hierdoor kan je de welbekende tentakel bereiken en hem compleet overhoop knallen. Dit moet drie keer gebeuren en elke keer wordt het een tikkeltje moeilijker. Zo opent de laatste ronde met een lange rij aan Ink Showers die je tactisch moet uitwijken. Het is zichtbaar dat ze veel van baasgevechten in het origineel hebben geleerd, want deze zijn duidelijk een stuk beter dan voorheen.

Progressie volgt

De tweede en derde werelden laten al gelijk verbeteringen zien. Hoewel het nog altijd veel bouwt op het origineel, heeft elk level wel zijn eigen feeling. Mijn favoriete element is de Inkfurler. Dit is een tapijt dat je uitrolt met inkt en waarmee je voornamelijk paden creëert. Je zult vliegensvlug over deze paden moeten lopen, want een enkele bemoeienis van de Octerians is genoeg om ze terug te laten rollen. Over Octerians gesproken, je kunt de Inkfurlers ook gebruiken om de tegenstander te vernietigen. In een ander level maak je gebruik van speciale Ink Switches. Door deze te raken kun je platformen dichter naar je toe trekken en progressie maken in een level. Grappiger zijn de Bounce Pads, die verkleed waren als luchtbedden.

Nu klinkt alles binnen de perken van een vervolg, al er is nog één laatste ding wat we nog niet hebben besproken. Vanaf de tweede wereld introduceert Hero Mode verscheidene wapens. Hierdoor speel je niet alleen met de Hero Shot, maar ook Rollers, Chargers, Splat Dualies en nog vele andere wapens zijn speelbaar. Hero Mode heeft de intentie om je wapens aan te leren en je zodanig klaar te stomen voor de online modus.

Voorlopige conclusie

De Hero Mode van Splatoon 2 is niet compleet nieuw. Het neemt ideeën uit het origineel en verbetert ze. Dat betekent niet dat de singleplayer modus slecht is, want kwalitatief zit het zeker goed. De vermakelijke gimmicks en variatie aan wapens maken de campaign sterk en het is iets waar ik me zeker mee vermaakt heb. Persoonlijk zal ik er niet te vaak naar terugkeren, want Splatoon speel ik om vrienden te spelen. Daarover lees je spoedig meer!