Pokémon Mystery Dungeon: Rescue Team DX

De Pokémon Mystery Dungeon-serie heeft me altijd geïntrigeerd. Niet in de eerste plaats omdat het volgens fans iets heeft wat bij de ‘normale’ Pokimanz-spellen doorgaans ontbreekt: een goed verhaal. Toch nam ik nooit de moeite om in deze bijzondere serie te stappen. Echter heb ik (en ongetwijfeld vele anderen) nu een tweede kans gekregen, met een remake van het allereerste deel: Pokémon Mystery Dungeon: Rescue Team DX. Ik speelde alvast de Nintendo eShop-demo.

In Rescue Team DX speel jij voor de verandering niet als trainer, maar als Pokémon! Aan het begin van het spel krijg je een aantal vragen voorgeschoteld (“Wat doe jij het liefst in de zomervakantie?” ), waaruit een zakmonster voortkomt dat perfect matcht bij je persoonlijkheid. In mijn geval was dit de gras-Pokémon Treecko. Met Ash’ stoere Treecko in het achterhoofd, was ik wel content met die keuze. Maar mocht je liever Pikachu of Eevee zijn, dan kan dat gelukkig ook. Vervolgens kies je je partner (Psyduck, in mijn geval) en je Rescue Team kan beginnen!

Dynamisch duo

Met jouw dynamische duo ga je vervolgens op pad door verschillende kerkers, ook wel Mystery Dungeons genoemd. Bij deze mysteriekerkers verandert de lay-out elke keer als je ze betreedt. Tegenwoordig is dat met al die roguelikes niet zo bijzonder meer, maar in 2005 was dit best wel een innovatief concept. Je doel is om zo diep mogelijk in de kerkers te delven, tot je bij het angstige zakmonster komt dat wacht op jouw redding. De weg hiernaartoe is natuurlijk bezaaid met vijandelijke Pokémon, handige voorwerpen en andere zaken.

Mijn eerste uur met Pokémon Mystery Dungeon: Rescue Team DX kenmerkte zich vooral door laagdrempeligheid. Er kwam bijvoorbeeld nog weinig strategie bij gevechten kijken. Het gevechtsveld is een groot raster; jij en je tegenstander kunnen hier om de beurt een zet doen. Dit kan bijvoorbeeld een stap richting die kwade Rattata zijn of ‘m aanvallen. Mijn Treecko is echter direct al voorzien van sterke aanvallen als Iron Tail en Dragon Breath, dus die arme Rattata maakte geen schijn van kans. Helemaal niet doordat Psyduck er ook nog eens een Water Gun overheen knalde. Saaiheid ligt een beetje op de loer.

Toch heb ik het gevoel dat die laagdrempeligheid vooral een issue is voor het begin. Her en der ving ik al allerlei signalen op die meer diepgaande strategieën mogelijk maken. Zo is het mogelijk om aanvallen te combineren, zodat je er twee tegelijk doet in één beurt – dikwijls ook met allerlei interessante zijeffecten tot gevolg. Ook heeft elke aanval een bepaalde reikwijdte, wat ongetwijfeld een grotere rol gaat spelen. Tot slot kun je natuurlijk lekker wat beestjes in je Resue Team rekruteren: acht in totaal (het origineel maakte maar drie tegelijk mogelijk).

Winnie the Pooh

Ook het verhaal en de charmante wereld kunnen zomaar bijdragen aan het bestaansrecht van deze remake. De graphics zijn bijvoorbeeld ontzettend aandoenlijk: het is net alsof ze de wereld van Winnie the Pooh bevolkt hebben met Pokémon. Alles lijkt een grote potloodtekening, ingekleurd met lichte, zachte tinten. Hier en daar een 3D-object verraadt echter dat we hier toch met een game te maken hebben. Jammer alleen dat de mysteriekerkers zelf een iets ‘normalere’ grafische stijl hebben. Ik ben benieuwd wat voor avonturen zich allemaal in deze wereld afspelen!

Voorlopige conclusie

De demo van Pokémon Mystery Dungeon: Rescue Team DX ziet er alleraardigst uit, maar doet nét niet goed genoeg zijn best om mij echt te overtuigen van het concept. Het spel begint heel laagdrempelig en mist die zucht naar voldoening. Toch zit de demo gelukkig vol aanwijzingen naar die broodnodige diepgang. Ook het verhaal laat mij uitkijken naar meer: waarom ben jij eigenlijk wakker geworden als Pokémon?