Splatoon 2

Splatoon zit met gemak tussen mijn drie favoriete Wii U-spellen. Tot op de dag van vandaag houdt het spel me bezig en niets op de markt evenaart zijn kenmerkende stijl. Het is een van die zeldzame titels waar je heel gedreven werd om potjes te winnen. Met die competitieve houding in het achterhoofd, was het tijd voor Splatoon 2! In Frankfurt mocht ik het nieuwe ‘The Reef’-level proberen, alsmede vers wapengerei. En potverdorie, dat stelde niet teleur!

De betoverende aantrekkingskracht van Splatoon is in dit tweede deel nog steeds aanwezig, hoe afgezaagd dit ook mag klinken. Het nieuwe level ‘The Reef’ toont dit uitstekend als een multidimensionale omgeving dat direct verslavend wegspeelt. Je begint gigantisch hoog en probeert je een weg naar onderen te kliederen. Uiteindelijk moet je het met alleen de felste Inklings uitvechten op een open plek. Net als in het origineel, zijn de maps symmetrisch ingedeeld: jij en je tegenstanders moeten dus slim gebruik maken van hetzelfde terrein. Als vanouds is je doel in Turf Wars om zoveel mogelijk in jouw kleur onder te kliederen, om die felbegeerde overwinning te claimen.

Op het eerste gezicht denk je misschien: “Wat is er nu eigenlijk nieuw aan Splatoon 2?” Het eerste wat opvalt, is het nieuwe uiterlijk van de Inklings: zowel hun stijlvolle kleding als haarstijlen zijn helemaal opgefrist, maar daar houdt het niet mee op! De interface voelt gestroomlijnder aan en komt met gevarieerdere quotes als je je tegenstanders op een bepaalde manier om zeep helpt. Daarnaast ziet het er – zowel op de televisie als op de Nintendo Switch zelf – gewoonweg messcherp uit!

Een grotere verandering vindt je in de nieuwe wapens. De Splat Dualies vallen bijvoorbeeld direct op. Deze komen in sets van twee: een Inkling houdt er eentje in elke hand vast. Deze zijn bijzonder effectief om gebieden snel onder te kliederen of om wat afstand te creëren tussen jou en je tegenstander. Vooral zijn speciale aanval, de Inkjet, blinkt echter uit! Hiermee is ook het luchtruim niet meer veilig en besproei je je tegenstanders van bovenaf. Je voelt je hiermee ontzettend krachtig, al ben je (als je niet oplet) op dat moment heel vatbaar voor vijandelijk geschut.

Een laatste grote verandering is terug te vinden in de besturing. Splatoon was destijds gemaakt met de Wii U GamePad in het achterhoofd, waardoor ze wat zaken hebben moeten veranderen voor dit vervolg. De karakteristieke kaart van het speelveld zit verborgen achter de X-knop. Vanuit hier kun je snel naar een ander teamlid springen middels een van de richtingen op de D-pad en een druk op A. Je laat je personage nu met B springen. Dit is even wennen voor de veteraan, maar werkt uiteindelijk vloeiend. Wat helpt is dat nu alle besturingsmethodes (ook bijvoorbeeld de Nintendo Switch Pro Controller) nu de gyroscoop ondersteunen, waardoor Splatoon 2 veel beter wegspeelt dan op de Wii U!

Voorlopige conclusie

Alles bij elkaar ben ik behoorlijk enthousiast over Splatoon 2. Zijn kenmerkende charme is nog steeds aanwezig en het voelde goed om te spelen. Het hoogtepunt was de Splat Dualies, een wapen dat ik ongetwijfeld helemaal tot op het bot uit ga wringen. Ik kan daarom ook niet wachten hoe het zich ontwikkelt in de komende maanden. Sterker nog: dit is stiekem de titel die ik straks het liefst wil spelen op mijn spiksplinternieuwe Nintendo Switch!