Love Eternal - Platformen met een flinke schrik

Om eerlijk te zijn ben ik nooit goed geweest met dingen waar het woord ‘horror’ in voorkomt – of het nou gaat om films of spookhuizen op de kermis. Toch dacht ik dat het wel leuk zou zijn om op Gamescom dit jaar een horrorplatformer genaamd Love Eternal uit te proberen, en dat heeft me een interessante platformervaring èn een flinke schrik opgeleverd. 

Love Eternal is dus een mix tussen een horror- en een 2D platformspel. In de game speel je als een meisje genaamd Maya, dat door een eenzame god van haar familie gestolen wordt en in een oud kasteel omheind door kettingen en tralies wordt geplaatst. Maya haar doel is om uit het kasteel te ontsnappen, maar des te meer ze te weten komt over haar nieuwe gevangenis, des te gruwelijker haar reis wordt. 

De zwaartekracht trotseren

Love Eternal is in zijn kern erg simpel opgebouwd. De game bestaat uit allerlei verschillende ‘kamers’ met platformuitdagingen waar je telkens doorheen moet komen. Hetgeen dat het springen wat intrigerender maakt, is dat Maya de kracht heeft om eens per sprong de zwaartekracht om te keren en omhoog te vallen. Deze ene gameplayfunctie zorgt ervoor dat een erg normale vierkante kamer ineens op verschillende manieren bewandeld kan worden en ook veel ingewikkeldere uitdagingen kan bevatten. Zo heb ik tijdens het spelen best moeilijke sprongen moeten maken die precieze timing vereiste.

Hoewel Maya uit zichzelf maar één keer per sprong de zwaartekracht kan omkeren, is het mogelijk om dit meerdere keren achter elkaar te doen door tijdens een sprong een rode steen aan te raken. De rode steen geeft Maya de kracht om nogmaals de zwaartekracht om te keren, waardoor het mogelijk is om tijdens een sprong langer in de lucht te blijven. Dit, gecombineerd met verschillende obstakels zoals lasers en scherpe spijkers, zorgt ervoor dat een op het eerste oog zeer simpele platformbeleving nog best eens moeilijk en ingewikkeld kan worden, wat ik totaal niet verwacht had.

En toen, viel ineens het licht uit…

De horror in Love Eternal is op een rare manier eigenlijk altijd wel aanwezig. Al vanaf het punt dat ik de game startte, hing er een onaangename sfeer, een waarvan je wist dat er elk moment iets raars of engs kon gebeuren. Ook de achtergronden tijdens het platformen zijn vaak erg apart, en versterken een soort vervreemdingseffect alleen nog maar meer. En ja, dan moeten we het nog over de jumpscares hebben.

De jumpscares, en eigenlijk ook de horror in het algemeen, zijn vrijwel altijd verbonden aan het verhaal. Het spel opent met een stuk verhaal waar ik voor de spoilers niks over ga zeggen, maar het geeft al een goede indicatie wat voor horror je kunt verwachten. De echte jumpscares komen tijdens het platformen zelf voor. Op bepaalde plekken tijdens het platformen wordt je ineens het verhaal ingegooid. Omdat je deze terugschakelingen niet aan ziet komen, kan dat best een behoorlijke schrik geven. 

Voorlopige conclusie 

Uiteindelijk is Love Eternal – op een goede manier – een heel andere game dan ik in eerste instantie had verwacht. De ontwikkelaars hebben met relatief weinig assets en werkruimte er toch voor kunnen zorgen dat het platformen uitdagend en vernieuwend aanvoelt. Verder zijn de horrorelementen naar mijn mening fantastisch in de game geïntegreerd. De grimmige sfeer zorgt ervoor dat je op de een of andere manier altijd op je hoede bent, en als je dan eens een keer afgeleid wordt door een platformuitdaging, weet de game je te pakken te krijgen met een jumpscare die terugblikt op het verhaal. Als je dus fan bent van platformers en ook wel van een beetje horror houdt, is het het zeker waard om Love Eternal in de gaten te houden! De game staat voor nu gepland om in 2025 uit te komen.