Capcom Fighting Collection 2 - 3D Klassiekers Welkom

De laatste tijd is Capcom goed bezig. Tussen de splinternieuwe spellen door weten ze constant er uitstekende collecties uit te pompen. Van Ace Attorney tot geliefde vechtspellen, niets is het bedrijf uit Osaka te gek. Nu ze weten dat het aanslaat, worden ze langzaam maar zeker een beetje speelser. Met Capcom Fighting Collection 2 is deze gedachte bijna gelijk voelbaar. Het pakket bevat niet alleen spellen als Capcom vs. SNK 2, maar ook 3D vechters zoals Power Stone en Project Justice. Dat laat ik mij geen twee keer vertellen. Ik mocht alvast met de collectie aan de slag!

De Capcom Fighting Collection 2 maakt mij oprecht gelukkig. Hoewel ik tijdens mijn preview maar aan zes van de acht spellen mocht ruiken, was het genoeg om te weten wat ik kon verwachten. Waar de vorige collectie was gebouwd voor de Marvel-fan, voelt Fighting Collection 2 als een liefdesbrief naar Capcom-titels van vervlogen jaren. Voor die Capcom-fans zal ik gelijk met de deur in huis vallen: ja, het zijn de arcade-varianten. Mocht je alle toeters en bellen willen, zoals de verschillende Dreamcast modi van Power Stone 2, dan ben je niet aan het goede adres. Je kunt knoeien met de standaard arcade-modus en potjes spelen met anderen. Daar komt het op neer. Vandaag wil ik drie spellen bespreken die mij het meest bijgebleven zijn.

Aan spellen geen gebrek
Over Power Stone 2 gesproken, wat blijft dat een heerlijk spelletje. Het is een 3D vechtspel dat best te vergelijken valt met iets als Super Smash Bros. Het verschil is dat alles in 3D arena’s plaatsvindt en dat je aanvallen licht gelimiteerd zijn. Nee, je moet het hebben van voorwerpen, omgevingen en de speciale vaardigheden van de personages. Het zorgt voor een uitstekende party game waar een kleine fout gelijk fataal kan zijn. Het design van de personages is en blijft fantastisch. Falcon is je all-rounder, Ayame draait om snelheid en Ryoma kan hard meppen. Door hun vaardigheden juist in te zetten verzamel je de Power Stones om een gevecht naar jouw hand te trekken. Het is een spel dat nog steeds zijn mannetje staat in de huidige tijdgeest.

Iets traditioneler is Project Justice, gebaseerd op de Rival Schools-franchise. Het is een 2D fighter met 3D personages en achtergronden. Met een verhaal- en Free Play-modus valt er genoeg te beleven. In Project Justice speel je in teams van drie personages om andere scholen een toontje lager te laten zingen. De Team-Up en Party-Up moves zorgen voor grandioze momenten om net dat beetje extra eruit te kunnen persen. Ik heb het avontuur voornamelijk in Free Play gespeeld, mede om eigen character combinaties te creëren. Daarnaast zie je unieke aanvallen die je anders nooit zou kunnen zien. Hoewel het even duurde voordat ik er goed in zat, was ik onder de indruk van hoe goed het speelde. Het laat zien hoe goed Capcom het fighting genre onder de knie heeft.

Capcom vs. SNK 2 is een spel dat ik hier en daar gespeeld heb, al ben ik er nooit diep ingedoken. Er zijn me twee zaken bijgebleven over het spel: de mooie achtergronden en het absurde aantal personages. Yup, beide staan pal overeind in 2025. Met 48 personages is er een grote variatie aan zowel de Capcom- als SNK-kant. Het gaat dieper dan alleen Street Fighter en King of Fighters waardoor je opwindende teams kunt samenstellen. Het volgt de traditionele Capcom-principes met zes aanvalstoetsen, knoppen voor speciale aanvallen en automatisch verdedigen als je naar achteren loopt. Waar ik echt onder de indruk van ben is hoe gebalanceerd de verschillende personages aanvoelen. Niets voelt oppermachtig, zolang je maar weet hoe je de vechters het beste kunt benutten. Het nodigt uit tot experimentatie. Het enige jammere van Capcom vs. SNK 2 is dat het sprite-werk niet altijd netjes in elkaar steekt. Je kunt merken dat ze uit andere spellen gehaald zijn om de ontwikkeling te kunnen versnellen.

Naast deze drie spellen mocht ik ook de slag met de originele Capcom vs. SNK, Street Fighter Alpha 3 en Plasma Sword 2. Hoewel ik weinig aan te merken heb op de eerste twee spellen, kan ik kort en krachtig zijn over Plasma Sword. Hoewel het idee achter deze 3D fighter leuk bedacht is, kent het gevechtssysteem weinig diepgang. Daarnaast is het ontzettend moeilijk te besturen. Misschien dat ik er iets beter word zodra ik met volledige versie aan de slag ga, maar dat valt nog te bezien.

Goede presentatie
Capcom Fighting Collection 2 lijkt uitermate prima te lopen op de Nintendo Switch. Tijdens mijn speelsessie was er wel een filter aan die ik zo snel mogelijk heb uitgezet. Het geeft de spellen de lijntjes van een CRT-televisie. Het zag er niet slecht uit, maar ik wilde de werkelijke pracht en praal van de spellen kunnen bewonderen. Je kunt merken dat de overstap van arcade naar console zonder enige moeite is verlopen. Ontzettend netjes, vooral gelet op de 3D-spellen die in het pakket aanwezig zijn.

Voorlopige conclusie
Capcom Fighting Collection 2 liet me ontzettend positief achter. Hoewel ik niet te spreken ben over Plasma Sword 2, lijkt de rest van de collectie redelijk in elkaar te zitten. Het feit dat Power Stone 2, Project Justice en Capcom vs. SNK 2 hierin zitten stemt mij uitermate positief. De mechanieken hebben de tand des tijds ontzettend goed doorstaan. We moeten afwachten hoe goed de spellen online te spelen zijn. Daarnaast heb ik de originele Power Stone, Capcom Fighting Evolution en de vele extra functionaliteiten nog niet kunnen aanraken. Voor een eerste indruk ben ik echter zeer te spreken over wat deze collectie in petto heeft. Spoedig meer!