Cris Tales

Al vanaf het eerste moment dat ik Cris Tales zag, was ik super geïnteresseerd in het spel. Dat kan ook niet anders met zo’n adembenemende artstyle: het lijkt alsof je je in een echt sprookjesverhaal bevindt! En dan heb ik het nog niet eens gehad over de klassieke JRPG-elementen, en de interessante tijdreismechaniek die het hele spel overhoop gooit. Wij hebben tijdens de Gamescom een kijkje mogen nemen bij deze fantastische game en één ding is zeker: ik wil dit spel absoluut hebben. Het liefst vandaag nog.

We hebben Cris Tales helaas niet zelf mogen spelen bij onze afspraak, maar mochten in plaats daarvan meekijken hoe een van de ontwikkelaars het speelde. Cris Tales straalde de hele presentatie door een magische, soort sprookjesachtige sfeer uit. Alles in die mooie wereld, geïnspireerd op Colombiaanse kunst trouwens, eist je aandacht en bewondering. Zelfs de ontwikkelaar bekende dat hij zo nu en dan tijdens het spelen even stil moest staan om van het uitzicht te genieten. En in die wereld speel jij de hoofdrol, als de lieftallige Crisbell: een Time Mage.

Tijd tovenarij

Als zogenaamde ‘Time Mage’ heeft Crisbell de vaardigheid om tijd te manipuleren. Dit is eigenlijk het gehele spel door te zien, letterlijk. Door Crisbells bijzondere vermogen, is het beeld namelijk te allen tijde in drieën gesneden: hierbij is het driehoekige middenstuk het heden, kun je in het linkerstuk terugkijken naar het verleden en in het rechterstuk in glimps krijgen van de toekomst. Je moet dit zien als een soort lens die meebeweegt met Crisbell: als je een stukje naar rechts loopt, komt een NPC, een moeder met haar baby’tje bijvoorbeeld, in het linkerdeel terecht en is ze opeens weer een jonge, kindloze vrouw. Loop je een eindje naar links, komt de vrouw in het toekomst gedeelte terecht en heeft ze een wandelstokje en is het kind een stuk groter. Wat groeien ze toch snel op.

Dit zorgt ervoor dat NPC’s op een hele natuurlijke manier allemaal hun eigen verhaal hebben dat je ook makkelijk kunt zien. Daarbij worden alle personages ingesproken door stemacteurs, dat weer een hele nieuwe dimensie aan leven inblaast. Een manier waar dit ook naar voren komt, is wanneer je queesten moet doen voor personages. Queesten kunnen van alles inhouden, zoals uitvinden welk drankje dodelijk is door in het verleden te kijken en vervolgens tegen de juiste personages te praten. Dat brengt ook net wat meer diepgang en persoonlijkheid aan het spel.

Gevecht door de tijd

Tot nu toe klinkt Cris Tales als het perfecte, vredige sprookjesavontuur, maar dat is het verre van. Zoals Crisbell in een oogopslag kan zien, wordt het land Crystallis bedreigd met een algehele verwoesting door de krachtige Time Empress. Het is dan ook aan Crisbell om op avontuur te gaan en deze toekomst te herschrijven. Er zijn echter genoeg monsters die je op weg maar al te graag uit het niks bespringen en je tegen willen houden. Er staat dan maar één ding te doen: vechten!

Opeens verandert het lieflijke spel in een klassieke JRPG met een time-based combat zoals bij Paper Mario. De basis van het gevechtsysteem lijkt dan ook best solide in elkaar te zitten. Maar het heeft ook nog een coole twist: als Time Mage kan Crisbell haar vijanden namelijk ook het verleden of de toekomst in gooien. Hierbij worden de vijanden links van haar altijd naar het verleden gestuurd en haar vijanden rechts naar de toekomst. Dit zorgt er bijvoorbeeld voor dat een vijand die net hevig geburnd is en elke beurt schade zou oplopen, in de toekomst al meteen uitgeschakeld is. Let echter wel op: als je een baby draak de toekomst in gooit, ben je wat minder makkelijk van hem af.

De ontwikkelaar verklapte zelfs dat ze nu hard aan het werk zijn om in een gevecht terug te kunnen gaan naar een eerder punt in de strijd. Zo bestaan er in de wereld van Cris Tales niet echt healende items, maar kun je wel de klok terugdraaien tot op een plek waar je nog niet geraakt was door een vijand: de tijd heelt immers alle wonden. Het manipuleren van de tijd is zo naadloos verweven met het vechten dat het spel me wel lijkt te smeken om met allerlei tactieken te experimenteren. De gevechten die wij hebben mogen zien, een paar normale vijanden en zelfs een stukje van een episch baasgevecht, bewijzen dit alleen maar met de coole bondgenoten die je je in de strijd een handje helpen en de geweldige muziek die op de achtergrond draait. We mochten dit alles helaas zelf niet spelen, maar er is wel een eerste publieke demo beschikbaar die al hoger dan een 8,5 gemiddeld heeft gescoord bij het publiek (ik ben ’m nu aan het downloaden).

Voorlopige conclusie

Cris Tales stond al hoog op mijn aankomende-indie-games-waar-ik-heel-heel-erg-benieuwd-naar-ben-lijstje en het is het na mijn afspraak op de Gamescom wel nog verder gestegen. Het spel maakt op een hele dynamische manier gebruik van een tijdreis-mechaniek en integreert die naadloos in haar queesten en JRPG-stijl gevechten. Vooral de gevechten gebruiken de mechaniek op zo’n interessante manier, dat ik simpelweg niet kan wachten zelf ook van alles te experimenteren. Oh, en heb ik al gezegd hoe prachtig de artstyle is? Ik zou eerlijk gezegd nog veel langer door kunnen gaan, maar laat ik hiermee afsluiten: tot nu toe lijkt het erop dat dit spel zo’n beetje alles heeft wat je van een fantastische game wilt. Zet Cris Tales dus sowieso maar alvast op je wenslijstje voor 2020!