Pokémon’s Utrecht Special Event - Zo was het om mee te doen

Afgelopen weekend was het Utrecht Special Event, een officieel evenement van The Pokémon Company. Hier werden VGC, TCG én Pokémon-toernooien gehouden. Hoe ziet zo’n evenement eruit en wat kun je verwachten als VGC-speler of toeschouwer? Hierbij een verslag van de dag. 

Voor mij was het de eerste keer dat ik naar zo’n groot toernooi ging. Er deden meer dan 700 mensen alleen al aan VGC mee (het officiële format voor de Pokémon-spellen), en het aantal mensen voor de Trading Card Game lag zelfs nog hoger. Pokémon is nog altijd mateloos populair – en misschien zelfs wel populairder dan ooit. De Jaarbeurs in Utrecht was afgeladen met lange tafels. De ene zijde vrijwel helemaal leeg; waar spelers hun decks konden neerleggen, de andere zijde vol apparatuur waar je je Nintendo Switch op kon aansluiten. Helemaal achterin vond je nog een hoek waar spelers Pokémon GO konden doen.

Uniek aan het Utrecht Special Event is dat het helemaal gratis is. Normaal gesproken betaal je een euro of 50, 60 als inschrijfgeld. De drempel om mee te doen is heel laag. Dat zag je ook aan de mensen die meestreden: ik speelde tegen vaders, die er samen met hun kinderen waren (die in jongere divisies meespeelden). Sowieso ligt er voor de meeste Pokémon-evenementen in essentie geen drempel; als je het (kaart)spel hebt én een werkbaar deck of team – dan ben je klaar om mee te spelen.

Erik’s checklist: wat moet je meenemen?

Niet is onhandiger dan de zaal binnenwandelen en erachter komen dat je iets bent vergeten.

Belangrijk

• Een Nintendo Switch (alleen console, dock hoeft niet);
• De game die je gaat spelen (in dit geval Pokémon Scarlet of Violet);
• Een oplaadkabel voor de Nintendo Switch (dit is puur voor de zekerheid, je Switch wordt opgeladen tijdens de match);
• Een werkend Nintendo Switch Online-abonnement.

Optioneel

• Pro Controller. Als je deze meeneemt, vergeet dan niet de oplaadkabel. Draadloos verbinden mag niet (ik spreek uit ervaring);
• Je eigen mascotte-pluche. Nagenoeg iedereen heeft zijn of haar favo Pokémon aan hun zijde. Ik had dit niet mee, maar mijn vriendin kocht een epische Growlithe voor me;
• Koptelefoon. De zaal is rumoerig en Pokémon vergt veel denkkracht; zo sluit je je helemaal af.

Wat was er allemaal te beleven op het Utrecht Special Event?

Als je het evenement binnenloopt, dan is het net of je even in een wereld ingaat. Hierbij overdrijf ik niet. Het oh zo Nederlandse Utrecht wordt verruild door een omgeving waar Pokémon-fans uit allerlei delen van Europa binnenwandelen. Er waren mensen uit Duitsland, Engeland, Frankrijk en zelfs Italië of Spanje. Onwillekeurig begin je tegen iedereen in het Engels te praten – Nederlands is een zeldzaamheid. Veel mensen hebben Pokémon-shirts aan of dragen een aandenken van een eerder evenement. Ik heb zelfs iemand zien rondlopen die helemaal verkleed was als een Ogerpon…

Anyway, het gros van de tijd waren al deze mensen Pokémon aan het spelen. Maar als je even tijd over had of als je meeging om iemand anders te supporten, dan was er ook genoeg te doen. In het midden waren een aantal gigantische stands vol merchandise, van Pokémon-kaarten tot knuffels. En hierbij was genoeg dat je in obscure Nederlandse plekken als Friesland of Limburg niet kon krijgen, dus ik keek mijn ogen uit. Gelukkig had ik mijn Growlithe al, dus mijn portemonnee was redelijk blij met me.

Daarnaast werden er tijdens het evenement ook allerlei, ehm, evenementen georganiseerd voor jong en oud. Wilde je tussen al die bruisende competitie even yoga’en – dan kon dat. Ook waren er stands waar je oude Pokémon-spellen kon spelen en waren er workshops origami. Hierbij werd tevens veel aandacht besteed aan de jongsten onder ons; je kon ook leuk kleuren of een bordspelletje spelen. Even een hapje eten of drinken? Dat kon natuurlijk ook. Bereid je alleen wel, zoals altijd, voor om relatief diep in de buidel te tasten. Het was echter wel heel lekker – en de variatie was verrassend groot. Mijn vriendin’s stokbroodje kip met taugé woog mooi op tegen mijn broodje kroket.

Mijn vriendin, die niet speelde, had zich in ieder geval uitstekend vermaakt!

Hoe ging Eriks toernooi?

Dan het Pokémon spelen zelf. Voor wie mij een beetje kent: ik houd van Pokémon, en heb nog altijd de stiekeme droom om Pokémon-meester te worden. Vorig jaar was ik helaas nét te laat met inschrijven, maar dit jaar was het me wel gelukt. Mijn missie was simpel: niet meer dan twee keer verliezen over negen rondes. Dan zou ik doorgaan naar Day 2 – waarin alleen de allerbesten mee mochten doen.

Als team koos ik de nachtmerrie van iedere  VGC-speler: een Trick Room annex Psyspam-team. Mijn strategie was simpel: in de eerste beurt Trick Room kostte wat het kost aanzetten, waardoor de snelheid van alle Pokémon omgedraaid werd en de langzaamste mochten beginnen. Vanuit daar in vier beurten zoveel mogelijk schade aan de tegenstander toebrengen. Enter het Utrecht Special Event.

De eerste ronde
Om klokslag 8 uur liep ik met mijn net-wakkere hoofd en een team vol super gemotiveerde Pokémon de evenementenzaal binnen. Inschrijven had ik vooraf al gedaan via een speciale website, dus ik hoefde me nergens te melden. Mijn missie was simpel: niet meer dan twee keer verliezen. Een half uurtje later was het zo ver, en werd via de website rk9.gg (ik verzin het niet) de eerste ronde bekend gemaakt.

Mijn eerste tegenstander was direct internationaal: een Fransman probeerde mij het leven zuur te maken. Hoewel ik niet zoveel had kunnen oefenen als ik wilde, had ik toch een redelijk goed gevoel over de strijd. Echter had ik met één gevoel geen rekening gehouden vooraf: spanning. Het was mijn eerste match in mijn eerste real-life toernooi – en ik merkte dat dat helaas toch wat meewoog in mijn vermogen om beslissingen te maken. Een match die ik stiekem gemakkelijk had kunnen winnen – eindigde in een verlies.

Pokémon VGC wordt echter in een Best of 3-structuur gespeeld. De strijd was dus niet verloren. En, ergens in mijn spanning, wist ik toch te beredeneren waar het mis ging – en ging het voor de wind. Mijn Hatterene wist na een scherpe Follow Me van Indeedee Trick Room op te zetten, en ik was klaar om een barrage aan schade uit te delen. Ik voorspelde goed een defensieve move van mijn tegenstander, en ik wist mijn killer-Ursaluna welgetimed op het veld te plaatsen. Vanaf toen was het was het een koud kunstje. Ik wist mezelf terug te vechten: 1-1. Helaas werd het tij (met een beetje geluk van mijn tegenstander, maar zo gaat het soms) toch gekeerd in ronde drie, en droop ik met een verlies af.

Tegen een real-life Ogerpon
Maar de spits was eraf gebeten, en ik merkte dat ik er beter in kwam te zitten. Mijn tweede ronde, ditmaal tegen een Nederlander, was een gemakkelijke winst. Na die winst ontdekte ik waarom mensen eigenlijk meedoen aan zo’n toernooi: winnen voelt werkelijk fantastisch.

Met een 1-1 win-verliesratio was ik dus helemaal klaar voor ronde 3. Weet je nog dat ik eerder vertelde dat er meer dan 700 mensen meededen? Nou van al die beschikbare mensen, werd ik gematched tegen… Evelyne van de N1-UP-redactie – en tegelijkertijd de persoon die als Ogerpon cosplayde. We speelden een fantastische match samen, en hoewel ik het er met een winst vanaf bracht, speelde Evelyne uitstekend. Kudo’s voor het brengen van fanfavoriet Empoleon (die stiekem beter is in VGC dan je denkt).

Toernooiglorie
Opeens stond ik met 2-1 voor. In zo’n Pokémon-toernooi werkt het zo, dat je tegen tegenstanders met ongeveer een gelijk winstratio wordt gematched. Dus opeens mocht ik tegen iemand spelen die er goed voor stond. En ik merkte dat die spanning weer terugkeerde, zij het nu in een andere vorm: positieve, enthousiaste spanning. Bij een winst zou mijn ratio 3-1 worden; en was Day 2 ineens een heel stuk dichterbij. Maar helaas, hier kwam de zwakte van mijn team om de hoek kijken. Eén manier om Trick Room te verslaan, is om slim Protect te gebruiken – hiermee is je Pokémon voor één beurt beschermd. En als je heel veel geluk hebt, lukt dit je twee keer achter elkaar (30% kans). Mijn tegenstander, een Belg, had dit geluk. Ik wist in Game 2 er nog wel een winst uit te slepen, maar na een bizar spannend derde gevecht (waar ik mijn hele strategie moest omgooien), was het helaas gedaan.

2-2. Balen. Jammer. Nog één verlies, en mijn moment van toernooiglorie was verkeken. Maar beide verliezen hadden me wel doen beseffen dat er hoop was, zonder geluk en die eerdere zenuwen hadden dit zomaar twee winsten kunnen zijn. Na de lunch ging ik dus vol goede moed verder. En ik wist mijn tegenstander een bizar spannende match te geven. Ditmaal was ik diegene die op 1-0 voorkwam. Mijn strategie werkte, dus als ik die voor de tweede game nogmaals succesvol wist uit te voeren, was mijn winst binnen handbereik. Maar tegelijkertijd wist ik dat de verschillen nauw waren: mijn tegenstander speelde verbluffend goed, en maakte mijn leven verrassend zuur. Het mocht helaas niet zo zijn: in die vier Trick Room-beurten moet elke zet eigenlijk tellen, en ik schatte één keer compleet verkeerd in welke van de twee Protect zou drukken. 1-1. En, helaas, na nogmaals een bizar spannende set, ook 1-2.

Mijn toernooi was voorbij, maar wel met opgeheven hoofd. Elk van de matches had ik met nét iets meer oefening ongetwijfeld net zo goed kunnen winnen. Een winstratio van 2-3 op je allereerste event is best oké. Op naar de volgende keer!

Conclusie

Eigenlijk is dit artikel al veel te lang (kudo’s dat je tot het einde bent gekomen!), maar al met al was het fantastisch om een keer mee te maken. Zowel als deelnemer of toeschouwer is er een hoop te beleven – en het is fantastisch om even in een wereld van Pokémon te zijn. Ik heb alleen maar meer zin gekregen om weer aan zo’n toernooi mee te doen.