De Voorraadkast | The Legend of Zelda: A Link to the Past [Uitslag]

Welkom in De Voorraadkast, de rubriek waarin we samen onze backlog bijwerken en tegelijkertijd onze mening over de game geven. In december 2022 heeft de N1-UP-community The Legend of Zelda: A Link to the Past gespeeld. Vandaag vellen we een oordeel: verdient deze een plekje in De Voorraadkast of moeten het meesterzwaard toch eerst nog even getempered worden?

The Legend of Zelda: A Link to the Past verscheen in 1992 voor de Super Nintendo en was de derde titel in de Zelda-franchise. In tegenstelling tot zijn voorganger, kroop deze game weer terug naar zijn top-down open wereld-roots. Dit betekende dat jij als Link op avontuur mocht in een groots Hyrule, vol spannende kerkers en bijzondere vondsten. Hierin zat echter een grote twist: onder dit alles zat een tweede, Dark World, verbonden. Nintendo combineerde deze werelden met elkaar, wat voor ongekend inventieve puzzels zorgde (zeker voor die tijd). Het resultaat is tot op de dag van vandaag een van de beste spellen ooit gemaakt.

Of…?

De Voorraadkast – The Legend of Zelda: A Link to the Past

Het woord is aan de N1-UP-community. Verdient A Link to the Past een plekje in De Voorraadkast of mag ‘ie de recyclebak in? De N1-UP-community velt zijn oordeel!

Onderstaande reacties komen uit de Discord van N1-UP, het Koopa Café.

Koekiemonster

Toen Koekiemonster nog kleine Koekiemonster was en nog helemaal geen Zool op de website speelde ik A Link to the Past. Het bleek een magische ervaring die vergelijkbaar was met een spannend boek. Ik wilde niet stoppen; ik wilde elke hoek verkennen.

En nu… ik denk bijna 30 jaar verder heb ik de game weer opgepakt. Ik ging er vanuit dat ik elk hoekje nog kende, maar dat was zeker niet het geval. Sterker nog, ik zat op de meest gebruikelijke plekken gewoon weer vast.

Zo erg dat ik ging twijfelen aan mijn kwaliteiten. Exact zoals ik toentertijd ook had. Na een breakthrough kon ik weer verder. Wat.. een.. game! Ik heb de game nog niet uit, want zoals sommige mensen vast weten is deze game niet bepaald kort. Wel heb ik veel hidden, extra items in bezit en ga ik qua hartjes echt heel goed.

Deze game ga ik gewoon weer uitspelen en ik ben ook weer dat kleine kind die niet kan wachten om de game weer op te pakken. Elke dag weer een klein beetje verder in een spannend verhaal waarvan je hoopt dat het nooit stopt. Dit is de hoogste klasse die Nintendo gehaald heeft. Wat… een…. game! ❤️

TAW
Hoewel dit niet mijn eerste Zelda game was die ik speelde, is dit wel de grondlegger van hoe ik graag Zelda games wil zien. Ik speelde de game op SNES in 2000 en op de GBA in 2003 en later op de Virtual Console.

Elementen zie ik terug, in niet alleen in de 2D-games, maar ook in Ocarina of Time. In principe ga je de dungeons en tempels in volgorde af, ontdek je steeds nieuwe gebieden of zelfs nieuwe dingen in de gebieden die je eerder bezocht. Het laat in beide games twee versies van Hyrule zien, op vrijwel op dezelfde plekken. In beide games ging je op zoek naar een Master Sword.

Hoewel het niet mijn favoriete game is, is A Link to the Past is wel de grondlegger van hoe de serie verder is gegaan. Je verzamelt nog meer objecten, hebt dorpjes/steden waar je met de bewoners spreekt, lost puzzels op in dungeons, maar ook erbuiten. Het is voor de serie een flinke stap vooruit geweest na de NES-games, om maar niet te zeggen: toonaangevend.

Over de game las ik ook het principe (misschien in gamers jongere jaren) dat je de overworld toen “net zo goed als de binnenkant van je broekzak kende”. Omdat ik eerder Link’s Awakening en Ocarina of Time speelde heb ik het gevoel die overworld’s beter te kennen.

Zou ik graag een vervolg willen zien in dezelfde stijl? Ja, al zie ik sowieso Nintendo graag eens snel met een 2D Zelda komen (een nieuwe of remake van deze game of van de Oracle games) . Lag er maar meer aandacht op de 2D Zelda games, waar 3D nu commercieel belangrijker lijkt.

Erik
Pas nu ik The Legend of Zelda: A Link to the Past opnieuw speel, besef ik me weer waar Breath of the Wild zoveel inspiratie vandaan haalt. Overal waar je komt ligt wel een verborgen grot of interessant gebouw op je te wachten. Daar vind je bijvoorbeeld Rupees of een handig wapen, maar misschien ook wel een personage die je een hint geeft over de weg vooruit. Hints die nergens worden opgeslagen, dus die je extra goed in je brein moet knopen. Waar je misschien eerst wat moeilijke puzzels voor moet oplossen of vijanden voor moet verslaan.

De Light en Dark-versie van Hyrule verkennen is hiermee niet alleen een belevenis of beloning, maar broodnodig. Nagenoeg elk voorwerp dat je tegenkomt heeft wel een functie: zij het om de weg naar een dungeon te openen, zij het voor een connectie met de andere wereld. Soms laat het spel je nét iets teveel gissen over wat je moet doen. Soms zit je nét iets te lang vast in een Dungeon. Maar ik merkte dat ik desondanks aan het scherm gekluisterd zat. En bij elke Dungeon die ik haalde, voelde ik daadwerkelijk voldoening. Dat heb jij, als speler toch maar voor elkaar gekregen. Iets dat Breath of the Wild later goed afgekeken heeft. Een ereplek in De Voorraadkast.

Dreon
The Legend of Zelda A Link to the Past is zo’n game die ik door de jaren heen meerdere keren heb geprobeerd om uit te spelen, toch is dit nooit gelukt omdat ik altijd doelloos rond bleef slenteren in The Dark World. Dit keer ben ik precies op hetzelfde punt aangekomen waar ik normaal gestopt zou zijn. Toch is het mijn bedoeling om (desnoods met guide of hulp) door te zetten!

Hetgeen wat me het meest verrast heeft, is dat de game toch moeilijker is dan ik me kan herinneren. Het is lang geleden dat ik een Game Over-scherm gezien heb in een Zelda-spel, toch heb ik hem nu eindelijk weer eens voorbij zien komen. Dit gaf me natuurlijk nog meer motivatie om verder te gaan en voor mezelf te bewijzen dat ik nog steeds een “goede gamer” ben.

Ik kon me niet meer precies herinneren hoe het spel de speler stuurde, maar het is in principe duidelijk genoeg waar je heen moet en hoe je verder moet zien te komen. Het feit dat ik nu prima Engels kan lezen, is ook een enorme stap voorruit met de laatste keer dat ik het speelde.

Je kunt zien dat dit spel de grondlegger is voor hoe de Zelda-games er de komende jaren uit gingen zien. Met de slimme mix van de overworld en de kerkers en natuurlijk de vele verschillende spullen die je kunt verzamelen om overal weer toe te passen.

De befaamde Dark World is een gedeelte van de game waar ik tot nu toe nooit veel tijd in heb kunnen steken, maar ik moet zeggen: Deze wereld weet wel indruk te maken. Het feit dat de vijanden toch net een tikkeltje moeilijker zijn en dat je toch weer opnieuw moet uitvinden waar je heen moet, zorgt er voor dat dit weer helemaal vers aanvoelt. The Legend of Zelda: A Link to the Past mag van mij regelrecht naar een ereplek de voorraadkast, het liefste nog wel met een klein lichtje erboven zodat de game extra uitgelicht wordt in de kast.

Mag The Legend of Zelda: A Link to the Past in De Voorraadkast?

Ja!

Laat dit een bevestiging zijn voor eenieder die nog twijfelt om A Link to the Past nog eens te proberen: ook anno 2022 is het een geweldige ervaring. De N1-UP-community genoot er zo van dat ze het liefst nooit meer wilden stoppen. Elk hoekje en gaatje moest verkend worden, en elke eindbaas overbrugd. Termen als “hoogste klasse” en “grondlegger” komen regelmatig voorbij. Aan iedereen: laat jezelf onderdompelen in deze tijdloze klassieker. Houd er wel rekening mee dat dit ‘ie ietsje pittiger is dan de Zelda-spellen van tegenwoordig.

De Voorraadkast
Earthbound
Kirby 64: The Crystal Shards
Donkey Kong Country 2: Diddy’s Kong Quest
The Legend of Zelda: A Link to the Past

Bedankt voor het meedoen, allen. Heb je ook meegedaan aan De Voorraadkast, maar zit je niet op onze Koopa Café Discordpagina? Deel jouw ervaring dan in de reacties. Niet mee kunnen doen? Geen zorgen: in januari slaan we een maandje over, maar in februari gaan we weer van start!