Interview: Christiaan Smit was bij Pokémon TCG Wereldkampioenschappen

Vorige maand vonden de Pokémon Wereldkampioenschappen plaats in London. Jullie hebben hier al veel over gehoord in de podcast van vorige week met Ant-Quipment. Zelf was ik ook aanwezig in London en had ik het genoegen om het event van dichtbij mee te maken. Terwijl ik daar was kwam ik tot mijn grote vreugde een vriend van mij tegen. Christiaan wist zich dit jaar te kwalificeren voor de wereldkampioenschappen van de Pokémon Trading Card Game en daar moest ik hem natuurlijk alles over vragen. 

We beginnen bij het begin. Wie ben je? Wat doe je in het dagelijkse leven? En op welke manier was je betrokken bij de Pokémon Wereldkampioenschappen? 

Hoi! Ik ben Christiaan Smit, ik ben 28 jaar oud en woon samen met Eva en onze 10 maanden oude dochter Lillie. Tijdens kantooruren ben ik een hypotheekacceptant bij DAK Hypotheken (wat betekent dat ik in volmacht namens verschillende geldverstrekkers hypotheekaanvragen beoordeel) en daarbuiten ben ik groot liefhebber van games, bordspellen en gitaarmuziek. Vanuit die hobby’s ben ik een competitieve speler geworden van de Pokémon Trading Card Game en heb ik het afgelopen WK zelfs aan het hoofdtoernooi mogen meedoen.

Niet iedereen wordt zomaar op een dag wakker en besluit: “ik ga mij proberen te kwalificeren voor de Pokémon Wereldkampioenschappen.”. Neem ons mee in die beslissing en waarom je dit wilde proberen.

Klopt, dat komt bij mij door een motivatie die heel erg diep ligt. Het is namelijk mijn grootste levensdroom om ooit wereldkampioen te worden. Niet per se in Pokémon, maar het lijkt me zo tof om ooit feitelijk te kunnen stellen “ik ben de beste van de wereld in dit”. Ik kijk graag naar sporten als voetbal, darten en de Olympische Spelen en daarbij zie je op de bijbehorende wereldkampioenschappen en de Spelen zelf iets speciaals naar boven komen in de deelnemers die in staat zijn om het hoogst haalbare te bereiken. Ze kunnen net iets extra en je ziet aan alles dat ze niets liever willen dan de beste van de wereld worden. De ontlading die je ziet als ze dat is gelukt, dat wil ik ook ervaren.

En dan waarom Pokémon? Allereerst ben ik natuurlijk van de generatie die is opgegroeid met de allereerste Pokémon-games en ruilkaarten. Dat vond ik als kind al geweldig en dat is eigenlijk nooit meer goedgekomen. Ik heb het spel dus altijd al leuk gevonden. In 2017 zag ik op Facebook dat er een toernooi van de Trading Card Game werd gelivestreamd en een maand later was het wereldkampioenschap in California. Na het zien van het wereldkampioenschap wilde ik zien hoe ver ik zou kunnen komen en begon ik hier en daar toernooien te spelen in Nederlandse winkels. Toen aan het einde van het WK 2019 werd aangekondigd dat het volgende WK in London zou gaan plaatsvinden, wist ik het gelijk. Hier moet ik nu echt vol voor gaan. Dit was namelijk de eerste keer dat het WK buiten Noord-Amerika zou plaatsvinden waardoor de drempel voor mij veel lager werd

De TCG competitie verschilt erg van andere formats zoals de videogames, waarbij de Pokémon relatief vast staan. Hoe heb je je deck in het begin van het seizoen opgebouwd en hoe is dit naarmate het seizoen vorderde veranderd?

Door de Covid-pandemie heeft dit seizoen heel lang geduurd.Toen ik in augustus 2019 had besloten mij volledig toe te wijden aan de kwalificatie, ben ik veel meer toernooien gaan spelen dan voorheen. De uitbreiding van Unified Minds was toen net uit en in dat blok besloot ik het deck Pikachu & Zekrom GX te gaan spelen. Dat ging gelijk hartstikke goed en de eerste vier toernooien die ik daarmee speelde leverden mij gelijk kwalificatiepunten op (redactie: deze punten bepalen of een speler wel of niet mag deelnemen aan kampioenschappen en ze worden per seizoen officieel bijgehouden).

Toch heb ik tussendoor steeds wel iets veranderd aan mijn deck. Ik kreeg een beter beeld van welke decks veel werden gespeeld in Nederland. Daardoor kan het verschillen welke “tech kaarten” je in je deck wilt spelen, maar door veel toernooien te spelen krijg je ook steeds beter een idee van welke kaarten je mist in een deck. Of welke kaarten je juist niet gebruikt die wel in de lijst zitten.  Bij nieuwe uitbreidingen kan het echter soms dat al dat harde werk weer in de prullenbak kan. De ene week kan het zijn dat je het hele veld domineert en een week later heb je niks meer in te brengen.

Welke kaart is jouw troef in het deck? Misschien een kaart die tegenstanders een beetje laat beven…

Mijn eerste toernooi over de grens was de Regional Championship in Keulen, Duitsland, in september 2019. Ik speelde ook hier Pikachu & Zekrom GX en met dat deck had ik een hele moeilijke matchup tegen het Gardevoir & Sylveon GX deck. Dat deck speelde namelijk een tool-kaart waarmee de tegenstander zich kon beschermen tegen aanvallen van bliksem-Pokémon. Als antwoord daarop had ik de Pachirisu kaart uit de set van Lost Thunder in m’n deck gestopt. Die kon met zijn aanval de tool van de tegenstander uitschakelen. Bovendien doe je door het verwijderen van die tool meer schade én mag je de paralysis statusconditie op de tegenstander plaatsen. Een heel schattig kaartje, maar in de juiste matchup een monster! Ook dit toernooi ging super goed, ik ben uiteindelijk op plek 46 van de 720 geëindigd. Uiteindelijk heb ik het hele toernooi niet tegen Gardevoir & Sylveon GX hoeven spelen. Pachirisu heeft me wel een overwinning gebracht door als enige kaart in mijn deck een Sigilyph-GX uit te kunnen schakelen.

Je strijdt een heel seizoen lang om je te kunnen kwalificeren voor dit toernooi. Dan krijg je opeens bericht van The Pokémon Company dat je mee mag doen. Vertel, wat gaat er door je hoofd?

Ook dit ging heel vreemd door de COVID-19 break. Je moet als Europeaan 350 Championship Points verzamelen om je kwalificatie veilig te stellen. Daarvoor heb je de tijd van augustus tot en met eind juni. Toen begin maart in 2020 covid uitbrak stond ik al op 336 van de 350 benodigde punten. Uiteindelijk werd het hele seizoen geschorst door de COVID-19 maatregelen. In die twee jaar ben ik er volledig vanuit gegaan dat ik kwalificatie wel zou halen. Ik zou immers genoeg hebben aan nog 1 lokaal toernooitje winnen om over de 350 punten te geraken. Normaal gesproken zou ik daar nog drieënhalve maand voor hebben gehad dus ik ging ervan uit dat er of voldoende tijd zou zijn om die punten te halen of dat de kwalificatielimiet naar beneden zou worden bijgesteld. 

Toen het seizoen weer werd geopend ging dat echter gepaard met de mededeling dat lokale winkels geen toernooien meer mochten organiseren tot nader bericht. Daar ging mijn kans op de winst tijdens een klein lokaal toernooi. Dat betekende dat ik de veertien laatste punten op een regional over de grens moest veiligstellen en dat is heel veel moeilijker. Ik kon ook zeker niet zomaar naar alle toernooien toe. Mijn partner en ik hadden namelijk net een paar maanden daarvoor ons eerste kindje mogen verwelkomen.

Ik kon naar twee toernooien gaan, één in Lille in Frankrijk en één in Bremen, Duitsland. Op één van beide toernooien moet ik op de eerste dag minimaal zes van de negen wedstrijden winnen. Niet bepaald een makkelijke taak, maar het is mij uiteindelijk gelukt in Lille. Na te beginnen met twee overwinningen, verloor ik drie rondes achter elkaar. Ik had alle hoop al verloren op een resultaat voor die dag maar dankzij doeltreffende aanmoediging van mijn vriendin Eva heb ik toch doorgezet. Daarna had ik maar liefst vier overwinningen op rij en eindigde ik de dag op plek 52 van de 368 deelnemers. Ik had de benodigde punten behaald! 

Het gevoel wat ik kreeg na die laatste overwinning was onbeschrijflijk! Ik kon niet stoppen met glunderen. Mijn doel was behaald, ik mocht naar de wereldkampioenschappen! Die sensatie was precies waarom ik deze droom nastreef. Daar heb ik geen genoeg van kunnen krijgen. 

Misschien wisten ze er al van terwijl je meespeelde in het seizoen, maar hoe reageerden collega’s, vrienden en familie toen je bekend maakte dat je mee mocht doen aan de kampioenschappen?

Iedereen wist inderdaad al dat ik heel veel met dit spel bezig was om te proberen mij te kwalificeren voor het WK. Het bericht dat mij dit dan uiteindelijk was gelukt kreeg heel veel positieve reacties en aanmoedigingen. Daarnaast was de meest voorkomende reactie (ook in de loop van het seizoen) dat mensen helemaal niet wisten dat er wereldkampioenschappen voor de Pokémon-spellen worden georganiseerd.

Het is augustus in London en jij bent op weg naar het ExCeL convention center op de eerste dag. Neem ons mee in die beleving tot het einde van de openingsceremonie.

De aanloop ernaartoe was eigenlijk heel veel wachten. De dag voor het toernooi begon hebben we vrijwel de hele dag in de rij gestaan voor de Pokémon Center Pop-Up store en het ophalen van onze competitor kits. Op de dag zelf moesten we opnieuw wachten voor het openen van de zaal. Maar toen die zaal eenmaal open ging, tot en met die openingsceremonie, dat zal ik nooit meer vergeten.

Bij het binnengaan van de speelzaal hadden alle judges, vrijwilligers en overige staff een erehaag gevormd waarbij ze luid aan het applaudisseren waren voor alle deelnemers, dat gaf me al een gevoel van trots. Dat werd gevolgd door de openingsceremonie, iets wat ik normaal altijd thuis keek via Twitch. Dat ik daar nu bij kon zijn maakte het allemaal onwerkelijk, zeker toen er een videomontage aan bod kwam van de verschillende wereldkampioenen door de jaren heen, hoe zijn hun laatste overwinning behaalden en de trofee mochten ontvangen. Dat deed mij realiseren dat ik daar dit jaar ook een kans op maakte.

Daarna beginnen pas echt de matches. Had je een voorgenomen strategie? Hoe waren je zenuwen?

Ik wist van te voren al dat het een heel moeilijk toernooi zou worden, het was me niet 100% gelukt het juiste deck te vinden wat goed lag in de meta en perfect bij mijn speelstijl past. De decks die ik wilde spelen konden niet betrouwbaar genoeg van het meest populaire deck winnen. Daardoor ben ik, onder het motto ‘if you can’t beat them, join them”, zelf ook het deck Origin Forme Palkia gaan spelen. Toen het toernooi zelf eenmaal begonnen was, was het voor mij niet anders dan de toernooien die ik eerder ook al had gespeeld. Buiten dat het niveau wel merkbaar veel hoger lag.

Van extra zenuwen had ik tijdens het toernooi dus gelukkig geen last. Uiteindelijk ben ik wel tevreden met hoe ik het deck had gebouwd, daar zou ik niks meer aan willen veranderen. Het heeft op de dag zelf alleen niet zo mogen zijn. De eerste ronde moest ik gelijk tegen een counter deck. Die wist ik helaas niet te winnen. De rest van de dag waren de geleden nederlagen vooral te wijten aan dat het dubbeltje niet mijn kant op viel in de 50/50 situaties.

In welke mate verschilt spelen tijdens de wereldkampioenschappen ten opzichte van lokale en regionale toernooien? Wat viel je op aan de decks van deze internationale tegenstanders?

Doordat dit het enige toernooi in het seizoen is waarvoor je je niet open kan inschrijven ligt het niveau heel veel hoger. Er zijn nauwelijks spelers die enkel voor de lol komen opdagen en vrijwel niemand levert een decklijst in van een deck waarvan ze weten dat het niet zo goed is. Gelukkig was ik bekend met de meeste decks. Ik heb namelijk ook voor het eerst tegen Aziatische tegenstanders moeten spelen. Uit de leestekens op hun kaarten word ik niet veel wijzer, dus dan helpt het je enorm dat je de kaarten kent en zelf al weet wat die kaarten doen.

Verliezen vindt niemand leuk, maar ook jij hebt helaas niet de top bereikt van de wereldkampioenschappen. Hoe neem je dat verlies mee naar eventuele toekomstige toernooien en kwalificatierondes?

Ik zeg altijd ‘je wint of je leert’. Ook hier was dat het geval. Ik had op voorhand ook doelen gesteld buiten het zo ver mogelijk willen komen in het toernooi. Ik had op de eerste dag zes overwinningen moeten pakken in acht rondes, dat is op vier blijven steken. Twee te weinig helaas, maar voor een eerste WK-deelname ben ik hier alsnog trots op! Dat is ook makkelijk omdat de geleden nederlagen geen kansloze nederlagen waren. Zoals ik eerder al benoemde waren dit met name 50/50 situaties die gewoon net niet mijn kant op vielen. Dat kan gebeuren helaas.

Heb je nog wel een beetje kunnen genieten van Worlds nadat je was uitgeschakeld van de competitie? [Heb je nog goodies gescoord of andere prijzen tijdens side-events?]

Oh dat zeker! Ik kan goed opschieten met de andere Nederlandse deelnemers dus daarmee was het sowieso gezellig. Ik heb me inderdaad nog gemengd in wat side-events en ook even de tijd genomen om te aanschouwen wat er gebeurde op het hoofdpodium. De hoeveelheid goodies die ik uiteindelijk heb gescoord paste nog maar ternauwernood in mijn koffer die als handbagage beoordeeld moest worden…

We zagen tijdens de afsluitingsceremonie dat met de volgende sets in 2023 EX-kaarten hun terugkeer maken in de TCG. Is dit een element waar je enthousiast van wordt? Inspireert het je al om naar bepaalde thema’s toe te werken?

Vooral de opmerking dat ze veel met het thema ‘comebacks’ gaan werken maakt mij enthousiast. Daar haal ik uit dat ze kaarten gaan ontwerpen waarmee je in combinatie met je eigen vaardigheden echt een wedstrijd gaat kunnen omdraaien. Dat kan een grote verandering gaan worden ten opzichte van nu, waar je in veel matchups vooral geen fouten moet maken wanneer je voor ligt om de overwinning over de streep te trekken.

Niet iedereen krijgt de kans om zich zomaar te kwalificeren voor de Pokémon Wereldkampioenschappen. Wat heeft jou over de streep getrokken en hoe denk je dat andere geïnteresseerde TCG spelers daarvan kunnen leren?

Dat is bij mij echt vastberadenheid geweest. Ik heb heel bewust besloten er vol voor te gaan, dat betekende dat ik ook meer toernooien moest gaan spelen dan voorheen en ook veel meer moest gaan oefenen tussen de toernooien door, om mijn decks te blijven perfectioneren. Hierdoor heb ik ook vaker gekozen om een deck te spelen wat heel sterk was, in plaats van een deck wat ik misschien leuker had gevonden. Dat kon altijd nog als ik de punten binnen had gesleept en er was nog een stuk van het seizoen te gaan.

Last but not least. Ga je je weer proberen te kwalificeren voor de wereldkampioenschappen in 2023?

In ieder geval niet net zo vastberaden als afgelopen seizoen, Yokohama is wel heel ver weg en ik zie ook wel op tegen de taalbarrière. Ik ga wel gewoon toernooien blijven spelen, zeker nu er voor het eerst een Special Event naar Utrecht komt in maart. Als ik genoeg punten heb gehaald is dat mooi meegenomen. Maar zeker nu met onze dochter erbij is de gezinssituatie er even niet naar om elk weekend een toernooi te kunnen spelen.

Ontzettend veel dank aan Christiaan voor het beantwoorden van al mijn vragen over de Trading Card Game en de wereldkampioenschappen. Speel jij zelf ook de Pokémon Trading Card Game? Heb je ooit ook de ambitie gehad om je te kwalificeren voor de Pokémon wereldkampioenschappen? Laat het ons weten in de reacties!