Waarom de Wii U?

Nintendo heeft een lang pad bewandeld tot het punt waarop we ons nu bevinden. Het bedrijf liep een route met vele pieken en dalen. Op dit moment staan ze echter te midden van een donker bos, radeloos welke kant ze op moeten.

De eerste console die de nieuwe generatie van platformen in mocht luiden is – zoals je waarschijnlijk al gelezen hebt – niet over de toonbank te krijgen. Er zijn slechts 300.000 stuks van de Wii U verkocht in het derde kwartaal van 2013. De drie maanden daarvoor waren zelfs nog magerder: toen ging de Wii U slechts 160.000 keer over de toonbank. Wij Europeanen hadden daar maar een aandeel in van 10.000 exemplaren. We kijken naar cijfers die zelfs de pessimistische pessimisten niet aan zagen komen. Het internet heeft het afgelopen half jaar ook vol gestaan met berichten dat dit wel eens de ondergang van Nintendo kon betekenen. En eerlijk is eerlijk: de cijfers zijn ontzettend dramatisch. Zoiets valt niet te ontkennen. De Wii U lijkt op haar laatste benen te lopen. Maar, waar ligt dat nu aan?

Angstvallend stil
Op papier lijkt The Big N haar zaakjes goed voor elkaar te hebben. De Wii U draagt de herkenbare naam van haar voorganger, levert beelden in knisperend HD en heeft een innovatieve controller die inspeelt op de huidige trend van de tablets. Daarbij kun je je oude Wii Remotes gewoon gebruiken én is hij backwards compatible. Dit zijn twee elementen die het apparaat zeker een streepje voor geven op de concurrentie. De Wii U is feitelijk wat de Wii zou moeten zijn. Fans van het eerste uur wisten daarom ook niet hoe snel ze het apparaat in huis moesten halen. Daarna bleef het echter angstvallig stil.

Eigenlijk is ‘angstvallig stil’ niet de juiste term. Het wereldwijde web staat immers vol berichten over de Wii U van Nintendo. Helaas zijn die vooral negatief. Het hoeft immers maar even wat minder te gaan met een apparaat, of de gehele media duikt eropaf. Bij de Wii U gaat het echter nog wel een paar stappen verder. Er wordt geroepen dat de naam verwarrend is, dat we er nooit wat over horen, dat de Wii U niets levert qua spellen en dat hij veel te duur is. Maar het hardnekkigste geluid dat op het internet luidt is misschien wel: “De Wii U is niet next-gen.”

Traditioneel verschijnt er eens in de zoveel jaren een nieuwe generatie aan spelsystemen. Dan wordt – om in Engelse termen te spreken – de ‘current gen’ vervangen door ‘next gen’. Vorig jaar is de Wii vervangen door de technisch superieure Wii U. Toch wordt de console door de consumenten en zelfs de media niet gezien als ‘next-gen’. Een puntje waarvoor de heren van Nintendo zich stevig achter de oren mogen krabben. Je maakt als bedrijf een grote fout als je niet over kunt brengen dat de Wii U, tsja, meetelt.

Op papier
Iets wat hierin meespeelt, is dat wij de neiging hebben om alles te vergelijken. Met name de grafische kwaliteiten ontkomen echter niet aan ons scherpe oog. De Wii werd hevig bekritiseerd omdat de beelden die het genereerde in het niets vielen tegenover de grafische pracht van de concurrentie. Dit is een last die de Wii U op dit moment ook met zich meedraagt. Toch was het witte doosje niet aan te slepen en verkocht het vaker dan de Playstation 3 en Xbox 360.

De revolutionaire controller van de Wii heeft hier zonder twijfel een grote rol in gespeeld. Het was een briljante zet van Nintendo om ons op een nieuwe manier van games te kunnen laten genieten. Dit is ongetwijfeld ook de onderscheidende kracht van de Wii. Het bracht zoveel nieuwe mogelijkheden met zich mee, dat Microsoft en Sony niets anders konden doen dan een equivalent uitbrengen. Critici voorspelden vrijwel direct dat Nintendo hiermee haar ‘unique selling point’ kwijt was. De Move en Kinect wisten echter nauwelijks een voet aan wal te zetten, ondanks dat ze min of meer dezelfde mogelijkheden boden en op een ‘superieure’ console uitkwamen. De verkoop van de consoles steeg er ook niet echt door. Je kunt zeggen dat dit komt omdat het ‘na-aapgedrag’ was van de concurrentie, maar de werkelijke reden is ook het voornaamste probleem waar de Wii U op dit moment mee te kampen heeft.

Onderscheidende factor
Er is een verschil tussen het simpelweg aanbieden van een innovatief product en iemand overtuigen van de innovativiteit van datgene dat je aanbiedt. De Move en Kinect floreerden niet op de vorige generatie aan consoles, omdat wij als consument nooit overtuigd waren van de meerwaarde ervan. Iedereen had al een Wii in huis staan als ze even wilden zwaaien voor de televisie, waarom moesten we een ‘Move’ daarbij hebben? Daarbij werden de ‘controllers’ in games bijna niet ondersteund. Als Sony wel alles op alles had gezet om ons hiervan te overtuigen, had het er misschien wel heel anders uitgezien. Zie bijvoorbeeld de Nintendo 3DS, die door een paar slimme zetten na lang aanmodderen eindelijk explosief begon te verkopen.

Nintendo blijft echter in de modder hangen met de Wii U. Waarom zou de consument op dit moment een Wii U kopen in plaats van een Playstation 4 of Xbox One? Vanwege het unieke aanbod aan spellen? De vernuftige controller? Het gebruikersgemak? Dé ideale console om naast de concurrentie te hebben? Weet jij het? The Big N probeert teveel verschillende dingen en laat een duidelijke visie varen. Het bedrijf laat niet zien waarom de Wii U ‘next-gen’ is, iets wat essentieel is om het apparaat uit de slop te trekken. Na al die negatieve berichten red je het niet meer met simpelweg een Super Mario 3D World of een The Wind Waker HD. Hoe goed die ook mogen zijn.

Licht in de duisternis
Het bedrijf ziet klaarblijkelijk de weg die licht in de duisternis kan brengen over het hoofd. Een pad dat leidt naar een prachtig open veld waar Nintendo zichzelf en haar platformen toonbaar maakt aan het grote publiek. Roep niet alleen dat jullie geloven in de console, maar laat het ook zien. Wat maakt Super Mario 3D World dé game voor de Wii U? Wat draagt de Gamepad van de Wii U bij aan de ervaring van een spel? Laat ons gamers weer voelen waarom Nintendo al zo lang in deze branche is. Zo hoeft het pad voor de Wii U niet vroegtijdig te eindigen.