Sony does what Nintendon't

Neem even een klein momentje voor je aan dit artikel begint. Denk ondertussen rustig na over wat we hebben gezien tijdens het Nintendo Digital Event. Was het eigenlijk allemaal wel zo slecht? Een leuke presentatie, de Nintendo 3DS kreeg wat liefde, Star Fox zier er leuk uit… Op papier viel het eigenlijk ook allemaal wel mee. Althans, als je net doet of de woorden ‘Wii U’, ‘Metroid’ en ‘echte Nintendo-fan’ niet bestaan. Wat leek het bedrijf de plank mis te slaan deze E3.

Het charmante begin met die muppet-knuffels van Reggie, Iwata en Miyamoto bood nog hoop. Star Fox liet daarnaast ook een sterke indruk achter. Maar de rest van de presentatie was de ene teleurstelling na de andere. Mario Maker werd wederom getoond, maar waarom met zulke oninteressante gameplay? Waar waren bijvoorbeeld die werkelijk briljante levels van de World Championships? Waarom zoveel aandacht aan Yoshi’s Woolly World, een titel waar we al zo ontzettend veel over weten? Waarom een Animal Crossing-spel waar niemand op zit te wachten? Waarom werd er ons niet een nieuwe, briljante reden gegeven om een Wii U te kopen? Maar vooral: hoe haal je het in het hoofd Nintendo, om Metroid, een franchise waar diehard fans zo ontzettend lang op wachten, zo denigrerend af te doen met een kinderlijk en nietszeggend filmpje? Zucht.

Sleutel tot succes

Maar hoe kon het toch zo fout gaan deze E3? Neem bijvoorbeeld vorig jaar, toen Nintendo misschien wel zijn beste presentatie sinds tijden had. Nintendo leek precies te weten waar wij, als fans, op zaten te wachten. Op sublieme wijze imponeerden ze iedereen met grappige sketches, referenties naar oude toppers als Mother 3 en beeldmateriaal van vrijwel alleen maar nieuwe games. Neem bijvoorbeeld alleen al de euforische aankondiging van The Legend of Zelda Wii U. Daarnaast was het een aangename verrassing dat iedereen thuis ook kon genieten van vrijwel alles dat getoond werd middels het Nintendo Treehouse. Ze wonnen niet per se door de grootste of beste line-up, maar door het hele Digital Event specifiek te richten op ons, de fans.

Sony speelde hier dit jaar heerlijk op in. Het brengt nauwelijks iets uit de komende tijd, maar toch wist het bedrijf iedereen gretig om zijn vinger te winnen. Ze verbloemden de leegte door handig in te spelen op nostalgie van fans en door met verrassingen te komen die niemand aan zag komen. Het complete internet brak zowat toen ze kwamen met de terugkeer van The Last Guardian, de onverwachte remake van het door iedereen zo geliefde Final Fantasy VII én een langverwacht vervolg van Shemnue 2. Ik ben ongetwijfeld niet de enige die kippenvel kreeg bij de gedachte om eindelijk weer opnieuw door Midgar te kunnen struinen.

Sony deed wat Nintendo dit jaar verzuimde te doen. Fans werden eerst op het verkeerde spoor gebracht, waarna hun mond groots open viel. Maar vooral: het wist precies waar alle fans op zaten te wachten en bracht hun ook nog eens datgene wat ze wilden. Sony’s presentatie was gedurfd, zonder daadwerkelijk gedurfd te zijn. En wij Nintendo-fans? Wij kwamen van een uiterst koude kermis thuis. Al onze verwachtingen werden in een slordige 51 minuten de grond in geboord. Nintendo liet niet zien wat wij wilden zien, maar wat het bedrijf zelf voor ogen had dat wij graag wilden zien. Dit is dé reden waarom The Legend of Zelda Wii U schitterde van afwezigheid en we een rare spin-off op Metroid krijgen. Het leek bijna wel of een deel van het Nintendo Digital Event gericht was op een geheel andere doelgroep.

De transformatie van Nintendo

Een doelgroep die misschien een cross-over tussen Skylanders en amiibo ziet zitten, die blij wordt van spellen als Yo-Kai Watch en Animal Crossing: amiibo Party. En een doelgroep die misschien zelfs blij wordt van het veel kinderlijker nieuwe uiterlijk van Metroid Prime op de Nintendo 3DS. Was deze presentatie eigenlijk wel alleen bedoeld voor ons, als hardcore Nintendo-fans? Spellen als Xenoblade Chronicles X en Star Fox suggereren aan de ene kant van wel. Toch spreekt het einde van het filmpje wat mij betreft boekdelen; waarom zouden ze zoveel focus leggen op het dertig jarig bestaan van een loodgieter waar iedere fan al zo bekend mee is? Het is vreemd voor een bedrijf, dat al zoveel E3-ervaring heeft, om zo hard de plank mis te slaan bij haar trouwe fanbase.

Misschien was dit wel die ‘transformatie’ waar Reggie Fils-Aime het over had aan het begin van de presentatie. Ze gaan mee met de tijd en het type spelers waar ze zich op richten. In een tijd waar Sony en Microsoft de ‘hardcore’ markt domineren, gaat Nintendo misschien wel weer proberen om je jonge broertje of zusje die Skylanders speelt weer aan het gamen te krijgen. En ja, die zitten misschien ook wel de E3 te bekijken. Wij, als fans, kregen simpelweg niet wat we wilden omdat deze presentatie stiekem helemaal niet specifiek voor ons was bedoeld. Daarom gaf Nintendo die plank geen voltreffer en wist Sony dit jaar zo goed te overtuigen: ze wilden iedereen blij maken. En dat is misschien wel de grootste fout die je als bedrijf kunt maken.