Ik ben eigenlijk wel klaar met Hyrule

Na het uitspelen van Echoes of Wisdom, of eigenlijk tijdens het spelen al, bekroop me een gevoel: Nintendo, stop eens met het recyclen van Hyrule.

Denk er maar eens over na. Wanneer voelde Hyrule voor het laatst écht fris? Voor mij was dat met Breath of the Wild. Deze Zelda speelde zich weliswaar af in Hyrule, met een Gerudo Desert en een Kakariko Village, maar tegelijkertijd voegde het zoveel nieuws toe. De herfstachtige weiden van Akkala, het tropische regenwoud van Faron en de zomers stranden van Necluda bijvoorbeeld. Het was Hyrule, maar volledig vernieuwd én uitgebreid. Dit was in 2017 en sindsdien is Nintendo naar mijn mening lui achterover aan het hangen.

Want Tears of the Kingdom én Echoes of Wisdom recyclen de map van hun voorgangers. Over Tears hoef ik niet uit te wijden, maar in Echoes of Wisdom vind ik het nog teleurstellender. De laatste 2D Zelda kwam namelijk elf jaar geleden uit: A Link Between Worlds (ALBW) voor de Nintendo 3DS. En dat in 2013 uitgebrachte spel bevatte óók al geen nieuwe map. ALBW recyclede namelijk de kaart van A Link to the Past uit 1992. Voor de laatste, volledige nieuwe spelwereld moeten we terug naar The Legend of Zelda: Spirit Tracks uit 2009. Besef: er is al vijftien jaar geen volledig nieuwe 2D-Zelda wereld gebouwd.

Maak weer eens iets nieuws

Nintendo zelf lijkt heilig te geloven in het volgende idee: als de gameplay maar fris genoeg is, maakt de omgeving niets uit. Toch ben ik het daar niet helemaal mee eens. Tijdens het spelen van Echoes of Wisdom viel het juist des te meer op dat alle omgevingen oude wijn in nieuwe zakken waren. Natuurlijk, KakarikoVillage is geen één op één kopie, maar wat onderscheid het van alle andere Kakariko Villages? En waarom ligt het wederom aan de voet van een vulkaan? Nintendo heeft met Tears of the Kingdom al bewezen helemaal niets om de lore te geven qua consistentie, dus dat kan de reden niet zijn. Het Faron-regenwoud en Jabul Waters zijn geinige toevoegingen, maar de map is grotendeels één grote deja-vu.

Dan denk ik terug aan mijn avonturen in Holodrum, Labrynna en Koholint Island. Stuk voor stuk memorabele 2D-werelden met unieke locaties, bewoners en quests. En nee, ik wil niet dat Nintendo de Subrosians of de piratencrew uit Oracle of Seasons terugbrengt, al zou dat wel geinig zijn. Ik wil dat Nintendo nieuwe personages en omgevingen bedenkt die tot de verbeelding spreken. Ik snap dat games duurder en duurder worden, maar voor een 2D-Zelda zouden de kosten toch te drukken moeten zijn.

Of het een compleet vernieuwde versie van Hyrule zal zijn of een hele andere wereld: de wereldkaart van 2D Zelda is dringend aan vernieuwing toe.