Chrono Trigger DS 15 jaar in Europa

Vandaag is het precies 15 jaar geleden dat Chrono Trigger DS voor het eerst in de Europese winkels lag. Een mooi moment voor mij om eens terug te blikken op mijn ervaring met het spel.

Een korte inleiding voor de mensen die minder bekend zijn met Chrono Trigger: het Japanse origineel is uitgekomen op de Super Nintendo op 11 maart 1995, maar is nooit naar de EU gekomen. Pas 14 jaar later, op 6 februari 2009, was daar de re-release op de Nintendo DS. Twee jaar later kwam het spel ook naar de Wii Virtual Console op 20 mei 2011. Het gemiddelde cijfer van Chrono Trigger DS is vaak hoger dan een negen.

We starten mijn verhaal rond 2017/2018. Chrono Trigger DS is zo’n acht jaar oud op dit moment. Iedere keer als ik iets zie of hoor over de DS-versie of het origineel is het positief. De DS-versie schijnt zelfs nog beter te zijn dan het origineel. Ik ben geen vreemde van de JRPG, dus mijn interesse is zeker gewekt. Gamen kan soms een dure hobby zijn, waardoor het niet altijd mogelijk is om alles full-price aan te schaffen. In de game-winkels waar ik kom snuffel ik graag rond om te zien of er nog leuke aanbiedingen zijn.

Af en toe zie ik Chrono Trigger in de schappen staan. Acht jaar oud maar nog steeds de volle prijs. ‘Is het spel dan echt zo goed?’ vraag ik mezelf af. Ik weet niet meer hoe het ter sprake kwam, maar onverwacht bleek iemand van mijn kenniskring het spel te hebben. Zij kon mij garanderen dat het zeker leuk was, maar had het nog niet helemaal uitgespeeld. Ik mocht het van haar lenen en kon eindelijk aan de slag met het spel waar ik lang naar uitgekeken had.

De verhalen stelden niet teleur. De negens die het spel krijgt zijn dik verdiend. Ik begon te spelen en was direct gegrepen door het verhaal. De prachtige muziek, de koddige personages en de tijdreisperikelen hielden mij aan de twee schermen gekluisterd. De personages die ‘s nachts bij het kampvuur gaan zitten om de avonturen te bespreken en zodoende onderling een sterkere band te krijgen, was iets wat ik nog nooit was tegengekomen in andere spellen. De rest van het spel zat ook vol originele ideeën. Een emotioneel afscheid om een van je teamleden achter te laten om een groot bos te kappen, zodat er een dorp gebouwd kan worden. Je staat er eerst niet bij stil, maar omdat het een robot is kun je naar de toekomst reizen om hem daar weer op te pikken. Hij moet wel even opgeknapt worden, maar hij heeft zijn taak kunnen volbrengen en kan vervolgens weer met het team op avontuur gaan.

De gameplay was goed uitgewerkt, het vechtsysteem was verfrissend en het verhaal bleef interessant. En ik zeg het nog maar eens; de muziek! Als die klok van het openingsscherm weer begint te tikken, samen met de eerste deuntjes, krijg ik weer kippenvel. Vaak zet ik de muziek nog op om in gedachten weer terug te zijn bij dit fantastische spel.

En de grap is, ik heb het spel later nooit gekocht. De foto bij het artikel? Die heeft Robin voor mij gemaakt. Het ontbreekt nog steeds in mijn verzameling en ik struin nog regelmatig de game-winkels af, hopend dat ik het ergens zie staan. En die volle prijs waard is het meer dan waard!

Wat zijn jouw herinneringen aan Chrono Trigger? Laat het me weten in de reacties!