Yars Rising - Atarivania

Een gloednieuwe avonturengame gebaseerd op een schietspel uit 1982, gaat dat wel werken? WayForward gaat de uitdaging aan en mixt in Yars Rising het Metroidvania-genre met retro minigames.

Samenwerkingen in games zien we vaker. Zo kregen we al Fire Emblem Warriors, waarin de helden uit de Fire Emblem-spellen een ander soort actiegame kregen. In Cadence of Hyrule kwam de wereld van The Legend of Zelda samen met de ritmes van Crypt of the Necrodancer. In Yars Rising slaan WayForward (bekend van de Shantae-serie) en het klassieke Atari de handen ineen om een stokoude serie nieuw leven in te blazen.

Want Yars’ Revenge, de game waarvan Yars Rising de spirituele opvolger is, komt uit 1982. In dit schietspel gaan de Yars (een buitenaards insectenras) de strijd aan met de Qotile. Nu, in 2024, werkt hoofdpersoon Emi voor het bedrijf QoTech in een saaie baan. Op het eerste gezicht lijken Emi en de Yars niets met elkaar te maken te hebben. Maar naarmate de game vordert komen de werelden van deze twee samen.

Sluipen en schieten

Emi besluit namelijk om in te breken bij QoTech en zo wat extra zakgeld te verdienen. Eén ding kan Emi namelijk als de beste en dat is hacken. In het begin van de game is dat ook het enige wat Emi kan. Je hebt nog geen enkel wapen en kunt alleen sluipen en de terminals die je vindt hacken. Dat hacken is meteen één van de beste aspecten van de game. Want zodra Emi een terminal kraakt start een minigame, die is gebaseerd op de oude Yars-game of een andere retro Atari-titel. Zo krijgt de moderne gameplay elke keer een retro-tintje. De minigames zijn gevarieerd en uitdagend. Vind je ze te lastig? Dan kun je ervoor kiezen om tijdelijk onsterfelijk te worden. Sowieso zit de game vol met verwijzingen naar Atari-spellen. Ik zal niets spoilen maar de laatste baas is een fantastische verwijzing naar een echte klassieker.

Al snel blijkt dat QoTech veel meer te verbergen heeft dan gedacht. Je inbraakpoging loopt in de soep maar dat zorgt er wel voor dat je toegang krijgt tot biologische augments. Vanaf dat punt volgt de game de bekende Metroidvania-route. Je krijgt steeds nieuwe upgrades (de eerste is schieten) en met elke upgrade gaan er nieuwe paden binnen QoTech open. Het spel is daarin niet heel complex opgezet. De wereld is best lineair, en altijd wordt er aangegeven waar je naartoe moet. De game speelt zich grotendeels af binnen de muren van het bedrijf, en die omgevingen zijn wel wat saai. Daarnaast is de game grafisch geen wonder, waardoor het soms wat eentonig wordt.

Emi steelt de show

De retro-minigames zijn daarom een erg fijne afwisseling. Er zijn er genoeg, want terminals zijn voor veel zaken goed. Om deuren open te krijgen bijvoorbeeld. Ook geven ze soms biohacks, die je bijvoorbeeld sneller laten schieten of meer leven geven. Van deze biohacks kun je maar een beperkt aantal tegelijk gebruiken dus is strategisch nadenken nodig.

Maar de echte ster van de show is Emi zelf. Tijdens je avontuur praat ze er lustig op los, of het nu is tegen een van haar helpers, haar vijanden of gewoon kritische opmerkingen over alles wat ze ziet. De voice acting in de hele game is goed gedaan, en Emi spant daarbij de kroon. De flauwe opmerkingen zijn heerlijk en doen je de saaie omgeving snel vergeten. Ook de soundtrack die bestaat uit J-pop-achtige nummers draagt daaraan bij. Kers op de taart zijn de stripboek-cutscenes die het verhaal vertellen. Zo zijn er genoeg elementen die afleiden van het feit dat de kern van het spel niet zo spannend is. Want puur als Metroidvania bezien is Yars Rising geen topper.

Conclusie

Yars Rising is als actiespel niet geweldig. De wereld is niet zo spectaculair en het spel maakt grafisch geen indruk. Gelukkig word je constant afgeleid door retro minigames gebaseerd op klassieke Atari-games, een goede soundtrack en top voice acting vol humor. Ook is het leuk gedaan hoe de wereld van een arcadespel uit 1982 samenkomt met die van hoofdrolspeelster Emi. Dat WayForward een vrolijk avontuur kan neerzetten lieten ze al zien met Shantae en River City Girls, en met Yars Rising doen ze dat trucje nog eens dunnetjes over.