Xenoblade Chronicles X: Definitive Edition - Pak je Skell en ga mee!

Toen Xenoblade Chronicles X in 2015 op de Nintendo Wii U verscheen, werd het door velen gezien als een minder goed deel dan het origineel. Het spel wist zich met zijn focus op aliens, robots, zijmissies en langzame progressie misschien iets te veel te onderscheiden van zijn voorganger. Toch werd er jaren later wel positief teruggekeken op Xenoblade Chronicles X. Veel Xeno-fans zijn pas sinds de Nintendo Switch aangehaakt en hebben het zwarte schaap van de franchise dus nooit kunnen ervaren. Deze fans hebben nu geluk, maar weet het spel dit keer wel een fijne nasmaak achter te laten? Of kunnen we toch maar beter wachten op deel vier?

In Xenoblade Chronicles X: Definitive Edition speel je met een eigen gemaakt personage, dat ontwaakt uit een diepe slaap in een ontsnappingscapsule omringd door bossen. Je kunt je niets meer herinneren van wat er gebeurd is, maar krijgt van een vrouw genaamd Elma te horen dat de aarde compleet vernietigd is en dat de mensheid met verschillende ruimteschepen gevlucht is. Jij zat aan boord van de White Whale. Deze is beland op de planeet Mira, hier moeten jij en je lotgenoten zien te overleven. Elma vraagt je om mee te gaan naar de nieuwe thuisbasis en geeft je een wapen. Na wat kleine gevechten kom je uit bij een uitgestrekt landschap en krijg je een tof introductiefilmpje te zien van de mooie planeet Mira, het bloeit hier van leven. En of je nu wilt of niet, jij zult hier deel van uit moeten gaan maken.

Welkom in New Los Angeles

De heropbouw van de mensheid wordt gedaan vanuit een grote stad die gebouwd was op het ruimteschip. Dit gedeelte van het schip heeft een noodlanding kunnen maken op Mira en heeft als naam New Los Angeles gekregen. Deze stad wordt gemanaged door een kleine regering en een groep militairen met de naam BLADE (Builders of the Legacy After the Destruction of Earth). Zij maken ook nog eens gebruik van grote gevechtsrobots genaamd Skells, deze zijn speciaal gemaakt om grote vijanden te verslaan. BLADE regelt met acht divisies het volledige leven van de mensheid op Mira. Zo verkennen de Curators de wereld, verslaan de Harriers gevaarlijke monsters en zetten de Pathfinders een netwerk voor FrontierNav op. Dit programma wordt gebruikt om Mira in kaart te brengen. Jij sluit je aan bij één van de acht divisies en maakt je klaar om de planeet te verkennen.

Planeet Mira is nog nooit zo mooi geweest

Xenoblade Chronicles X: Definitive Edition heeft een flinke oppoetsbeurt gehad. De modellen van de personages zijn meer in lijn gebracht met de stijl van de andere Xenoblade-games op de Nintendo Switch en ook de omgevingen zijn scherper gemaakt. Maar wat ik zelf nog het meest indrukwekkend vind, is het gebruik van alle belichte objecten. Zo zien de neonborden, de lichten van alle robots en apparaten er, in combinatie met al het metaal, geweldig uit in NLA. De planeet Mira komt dit keer ook geweldig tot zijn recht, de verschillende werelddelen vol fauna en flora geven je echt het gevoel dat de planeet een geheel eigen ecosysteem bevat. Zo bestaat het continent Primordia uit grasvlaktes en bossen zoals wij ze op aarde gewend zijn, maar dan in combinatie met bergen die met onze zwaartekracht nooit overeind zouden blijven staan. Noctilum ziet eruit als een gigantische jungle met grote fluorescerende planten en moerassen en zo zijn er nog een aantal werelddelen te ontdekken. Zowel in de nacht als overdag hebben alle werelden hun eigen looks en charmes, wat het rondreizen op Mira een voortreffelijk gevoel geeft.

Het verhaal bestaat uit verschillende hoofdstukken waarin je steeds meer delen van Mira gaat verkennen terwijl je steeds meer leert over de planeet en natuurlijk de reden dat de mensheid hier beland is. Toch voelt het allemaal een stuk minder gestroomlijnd aan en weet het nooit de hoogtepunten te bereiken zoals in de andere Xenoblade-games. Tijdens je reis ontmoet je ook veel nieuwe personages, waarvan je er een hoop aan je team toe kunt voegen. Ook deze personages zijn veel minder interessant dan je van de Xenoblade-serie gewend bent. Elma ziet er tof uit, maar mist wat diepgang. Lin haar grappen over het opeten van de Nopon Tatsu beginnen na vijf keer al vervelend te worden en de rest van de groep is helemaal niet interessant.

Het is eten of gegeten worden

De planeet zit vol met goede en kwade beesten, jij zult er hier en daar dus ook een aantal moeten bevechten. Het vechtsysteem werkt zoals we gewend zijn van Xenoblade: je positioneert jezelf rondom je vijanden en slaat automatisch. Verder probeer je tussendoor de verschillende arts (special moves) te gebruiken om meer schade te doen of verschillende status-effecten te geven. Hoe meer schade je toebrengt aan een vijand, hoe groter de kans wordt dat ze jou aanvallen. Het is dus belangrijk dat je de aandacht van de vijanden op de juiste wijze weet te verdelen over je team. Verder is het mogelijk om specifieke lichaamsdelen aan te vallen, om ervoor te zorgen dat ze bepaalde aanvallen niet meer uit kunnen voeren of weerstanden verliezen. Het vechtsysteem voelt perfect aan en er is niets leuker dan het onder de knie krijgen van een samenhangend systeem als dit.

Het spel maakt gebruik van het ‘Soul Voice’-systeem, waarbij personages je team vragen om een bepaalde soort aanval te gebruiken. Wanneer je dit succesvol doet, veroorzaak je meer schade. Hier heeft de Switch-versie een mooie verbetering doorgevoerd: Quick Cast. Je kunt een aantal keer een art gebruiken die nog niet helemaal opgeladen is. In het origineel kwam het namelijk veel te vaak voor dat je de gevraagde Soul Voice-aanval niet kon gebruiken. Nu heb je een kleine extra meter die je kunt vullen om nog vlug een aantal arts te gebruiken, erg handig.

Bijna alle verbeteringen zijn van harte welkom

Het spel brengt naast de Quick Cast-functie nog een aantal andere welkome verbeteringen met zich mee. Een van de meest voorkomende klachten over het originele Xenoblade Chronicles X was dat de user interface bijna niet te lezen was. Dit keer kan ik je gelukkig vertellen dat alles goed te lezen is. Wel vind ik het raar dat je niet de optie hebt om de lettergrootte aan te passen naar eigen inzicht. Ook de kaart is dit keer in een los scherm te bekijken, maar het werkt helaas niet perfect. Zo heb ik geen mogelijkheid kunnen vinden om goed uit te zoomen. Ook werkt het heel raar om de kaart van NLA te openen wanneer je daar niet bent. Je moet namelijk constant in blijven zoomen met de cursor op de stad gericht.

Een andere grote verbetering is dat het spel je beloont met ervaringspunten door planeet Mira te verkennen, waar dit voorheen werkte door de verschillende BLADE- en Division-levels te verhogen. Dit geeft het reizen door de gigantische wereld meer betekenis dan voorheen en weet het grinden uit de originele games weg te snijden. Een van de beste toevoegingen is dat alle groepsleden ervaringspunten verkrijgen, ook als ze niet in je actieve team zitten. Op de Wii U speelde ik voornamelijk met één vaste groep personages omdat ik anders te veel levels in moest halen.

Diepgaande systemen vergen een investering

De game bevat veel verschillende aanpassingsmogelijkheden voor je personages. Zo kun je verschillende classes kiezen met allemaal hun eigen uitrusting, arts en skills. Wil je graag offensief spelen, of toch liever defensief? Het is aan jou om te kiezen welke arts je wilt gebruiken en het is ook nog eens mogelijk om ze sterker te maken met gevechtspunten. Verder krijg je ook nog de keuze om je passieve skills te kiezen, die je verschillende voorsprongen naar keuze geven.

Het spel is complex, maar neemt de tijd om je zoetjes aan alle facetten te leren. Zo word je de eerste uren overgoten met tutorialschermen, dit is niet iets dat weggelegd is voor iedere speler. Ook kwam de uitleg van verschillende mechanieken wat te laat. Ik snap dat ze dit een beetje verdelen, maar het is toch echt beter dat je meteen te horen krijgt dat je je class aan kunt passen op het moment dat je het juiste level bereikt.

Ik wil ook een robot!

De eerste uren word je helemaal lekker gemaakt voor Skells, want wie wil zo’n apparaat nou niet besturen? Maar om gebruik te maken van deze grote robots, moet je eerst je plaats verdienen bij de elite-eenheden van BLADE. Dit is uitermate slim bedacht. Tijdens je eerste tientallen uren op Mira kom je een aantal onbereikbare plekken tegen, die je pas kunt bereiken zodra je een eigen Skell hebt. Ook het reizen zelf wordt bij het verkrijgen van je Skell een stuk aangenamer. Wanneer je deze robots dus eindelijk mag gebruiken, voelt dit als een geweldige beloning. Op een later moment krijgt je Skell nóg meer bewegingsvrijheid en gaat er nogmaals een nieuwe wereld voor je open.

Conclusie

Xenoblade Chronicles X: Definitive Edition is, ondanks dat het een totaal ander spel is, nog steeds een geweldig deel in de franchise. Het brengt één van de mooiste open werelden om te verkennen met zich mee. Het feit dat je eens in de zoveel tijd beloond wordt met echt iets groots, zorgt ervoor dat je de progressie van je speelsessies echt voelt. Het vechtsysteem werkt erg goed en de talloze mogelijkheden om je personage naar eigen smaak aan te passen zijn ook erg welkom. De quality of life-verbeteringen zorgen ervoor dat je spelervaring een stuk vloeiender is dan in het originele deel. Dat het verhaal en de personages iets minder hoogstaand zijn dan gewend bij Xenoblade, is iets wat je misschien een beetje zal afschrikken. Toch kan ik je verzekeren dat een Xenoblade-fan ook dit deel echt niet mag missen in zijn collectie.