When the Past Was Around - Een bitterzoet verhaal

Verhalen schrijven voor een games is een immens complex proces. Als maker heb je de wens om een speler mee te nemen in een specifieke belevingswereld of een aangrijpend narratief. Maar de balans tussen de wensen van een maker en een speler zijn niet altijd zo makkelijk te verenigen. Laat staan als je te maken hebt met specifieke ports, waarbij de bedachte handelingen vaak moeilijk tot hun recht komen. When the Past Was Around wordt grotendeels gedragen door de kracht van het verhaal en de visuele stijl. Het is daarom teleurstellend dat de Switch-versie eigenlijk de magie achter het spel tekort doet.

Een stijl als geen ander
In When the Past Was Around speel je als Adé, een vrouw die om onbekende redenen terug reist in haar geheugen naar herinneringen aan hoe ze haar vriend Owl ontmoette. Je volgt hoe ze elkaar leerden kennen, samen op stap gingen en wat er precies gebeurde in de loop van hun relatie. Het is een kort maar mooi verhaal over liefde, muziek en verwerking, waar ik verder niet te diep op wil ingaan. Hoewel het narratief mij niet echt omver blies van verrassing, ging ik toch op in de wereld van Adé en Owl. Met name door de kracht van de visuele stijl van de game. De beste vergelijking die ik kan trekken is als een Studio Ghibli-tekenstijl, maar dan uitgevoerd door Europese stripmakers. Je scrolt tijdens de game langs prachtige tekeningen met zachte kleuren en lichte animaties die de omgeving en wereld echt verkopen. De muziek is ook absoluut een hoogtepunt, met een heel mooi leidmotief dat continu terugkeert tijdens het spel in verschillende vormen.

Bedrieglijke besturing
Helaas werd ook de besturing al snel te ergerlijk. In het begin hoopte ik vol goede moed het spel te kunnen spelen op mijn tv in docked mode, maar de cursor van de controller bewoog zo langzaam dat ik snel besloot om over te stappen naar het touchscreen in handheld mode. Het was op dit punt dat ik mij realiseerde dat dit spel oorspronkelijk is uitgebracht op mobiele telefoons. Dat hoeft geen probleem te zijn. Games als EQQO, If Found… en Grimvalor hebben hun touchscreen controls zonder moeite overgezet naar de Switch. Maar When the Past Was Around struikelt wel erg op dit front. Je kan het scherm van links naar rechts scrollen met de L en R knoppen, maar het scherm scrolt zo langzaam dat het frustrerend is om deze controls te gebruiken.

Je zou dan denken dat het op het touchscreen zelf beter zou gaan, maar ook hier liep ik tegen verschillende problemen aan. Het indrukken van knoppen voor de codes is priegelwerk omdat de knopjes op het Switch-scherm gewoon te klein zijn om goed in te drukken. Regelmatig bleef dat het scherm hangen in een bepaalde scroll-beweging. En ook het gebruiken van de hints-optie, waardoor interactieve voorwerpen worden uitgelicht, vereist dat je met je vinger op deze knop blijft staan, waardoor je de Switch fysiek moet neerleggen om goed te kunnen spelen. Je kan hier ook een knop op de Joy Con gebruiken, maar dan schakelt de game automatisch over naar de standaard controls in plaats van de touch controls. Al deze kleine irritaties bleven mij steeds weer uit de spelbeleving halen en dat is wat je eigenlijk wilt voorkomen bij een emotioneel verhaal. In die zin is het plezierig dat de game nog geen twee uur duurt om uit te spelen, maar tegelijkertijd hield ik hierdoor een zure nasmaak over aan het einde van mijn speeltijd.

Conclusie
When the Past Was Around is een mooi spel, maar het is belangrijk dat je weet dat het een korte ervaring is. Voor het verhaal en de atmosfeer zou ik het zeker aanraden, maar de Switch-versie is niet de optimale manier om het verhaal te ervaren. De besturing viel erg tegen en deden afbreuk aan de ervaring. Mocht je geen moeite hebben met het spelen van korte verhalen, dan zou ik toch je telefoon erbij pakken in plaats van je Switch.