Tomb Raider I-III Remastered - Oude Lara in een nieuwe outfit

De Tomb Raider-trilogie is eindelijk te spelen op de Nintendo Switch. En dan hebben we het niet over de reboot-serie van Square Enix, maar over de allereerste games uit de serie uit 1996! Gelukkig heeft Aspyr van alles gedaan om deze oude games op te frissen. Maar is het genoeg om de eerste avonturen van Lara Croft in 2024 speelbaar te maken?

In 1996 zaten we vol in de overgang van 2D naar 3D. Games als Resident Evil, Duke Nukem 3D en Crash Bandicoot kwamen uit, en Mario maakte dat jaar ook de overstap van 2D naar 3D. Ook Tomb Raider zag het levenslicht, met in de hoofdrol Lara Croft, één van de bekendste vrouwelijke hoofdpersonages in de videogame-geschiedenis.

Deel twee en drie verschenen in 1997 en 1998. Deze drie games zijn gebundeld in deze uitgave en flink opgepoetst. Dat is ook wel nodig, want wie retro-games speelt weet dat oudere 3D-spellen niet altijd even lekker meer spelen. Door de jaren heen is er veel verbeterd aan besturing, camerawerk en level design. Twee van de drie punten pakt Aspyr al aan in deze remaster, maar daarover later meer.

Oude en nieuwe controls

Start je Tomb Raider I-III Remastered op, dan zie je hoe dicht Aspyr heeft geprobeerd bij de oorsprong te blijven. De originele menu’s van alle drie de games zitten erin, maar ook deze zijn opgepoetst. Door omhoog en omlaag te drukken blader je door de games heen die elk een eigen save-menu hebben. Ze zijn dus in elke volgorde en door elkaar te spelen.

Je kunt je meteen in het avontuur storten, of kiezen voor de bij dat deel horende versie van Lara’s Manor, die dient als tutorial. Hierin leer je de bewegingen van Lara kennen. Spelen kan op twee manieren, met moderne controls of de klassieke tank controls. De moderne controls laten je makkelijker rondrennen en draaien, en maken meer gebruik van de schouderknoppen (analoge sticks waren nog een zeldzaamheid in 1997. Leuk feitje: ik speelde vroeger Tomb Raider op de pc met toetsenbord en later met de Microsoft Sidewinder gamepad). Ik ben zelf echter snel gewisseld naar de tank controls voor de klassieke ervaring.

Want de originele Tomb Raider-spellen zijn niet de spectaculaire cinematische rollercoasters die de laatste delen zijn. In plaats daarvan draaien de klassieke spellen om het verkennen van de omgeving, het zoeken naar de juiste route en het maken van goed getimede acrobatische sprongen. Dat gaat me beter af met de ouderwetse besturing. Een goede toevoeging is wel dat de camera nu te draaien is met de rechter-stick, iets wat vroeger niet kon. Meestal werkt dit goed, maar af en toe leidt de camera een eigen leven.

Van blokkige Lara naar ronde Lara

Zoals eerder gezegd zijn de menu’s grafisch opgepoetst. Uiteraard is dat nog maar het begin, want alle games zijn flink onder handen genomen. Weg zijn de hoekige randen, slechte watereffecten en blokkige vijanden (en Lara zelf). In plaats daarvan hebben de games nu rondingen, glimmende wateroppervlakken en lichtinval. Ook de texturen van oppervlaktes zijn scherp en vaak zelfs opnieuw ontworpen. Waar je vroeger vaak in een zwarte leegte tuurde door de grafische beperkingen van die tijd, kijk je nu een stuk verder de levels in. En lege ruimtes zijn gevuld met bijvoorbeeld gras of struikjes. Het grappige is dat deze remaster eruit ziet zoals de oorspronkelijke games er in mijn hoofd uitzagen.

Pas wanneer je op de +-knop drukt zie je dat dat zeker niet zo is. Met die knop kun je elk moment wisselen naar de oude graphics, en dan zie je pas goed de verschillen. Vergelijk onderstaande screenshots maar eens met elkaar.

Die nieuwe looks brengen wel twee problemen met zich mee. Ten eerste zijn sommige ruimtes door de nieuwe lichtinval veel donkerder waardoor je niet altijd goed kunt zien waar je heen moet. Ook zijn sommige objecten onduidelijker. Sleutels en sloten bijvoorbeeld zijn een stukje kleiner en minder opzichtig, en je kijkt er zo overheen. Dit loste ik op door af en toe te wisselen naar de oude graphics, en dan zie je ze opeens zo. De spellen draaien trouwens heerlijk soepel, op een constante 60 frames. Speel je met de oude graphics? Dan zak je terug naar 30 frames en lijkt het wel af en toe wat te haperen.

Vernieuwd en toch ouderwets

Nu komt het lastigste stuk van deze review. Aspyr heeft hard gewerkt om de eerste drie Tomb Raider-delen er fris uit te laten zien, en de nodige quality-of-life aanpassingen te geven. De inhoud van de games is echter hetzelfde als bijna dertig jaar geleden. Wie de spellen nooit heeft gespeeld zal misschien moeite hebben met zaken als het zoeken naar beweegbare blokken, goedkoop geplaatste vallen, ronddwalen totdat je het juiste pad vindt en de houterige manier van bewegen en springen. Je zult vaak afgaan, en helaas is daar nog een ander minpunt van deze remaster. De spellen kennen geen autosave, waardoor je steeds handmatig moet opslaan. Dit moet via het menu, en laden en opslaan staan ook nog eens onder hetzelfde submenu. Soms vergat ik een poos op te slaan, en moest ik een flink stuk opnieuw doen. Ook heb ik een paar keer geladen in plaats van opgeslagen, en dat is nog veel frustrerender.

Heb je het vroege 3D-tijdperk bewust meegemaakt, of hou je ervan om retro-games te spelen? Dan is dit zeker een aanrader. De eerste drie Tomb Raider-titels zijn klassiekers, en ik vond het een ervaring om weer met Lara de wereld over te reizen op zoek naar verborgen artefacten. Voor de vraagprijs van €29,99 krijg je drie volledige games (inclusief uitbreidingen) waar veel aandacht is gegaan naar grafische en quality-of-life verbeteringen. Ken je de serie pas sinds de reboot en heb je het niet zo op verouderde spellen? Dan kun je deze beter links laten liggen.

Conclusie

Met Tomb Raider I-III Remastered levert Aspyr een mooie herbeleving van de eerste drie avonturen van Lara Croft. De games zien er een heel stuk beter uit dan vroeger, plus je kunt altijd wisselen naar de oude grafische stijl. Ook de toevoeging van moderne controls en een draaibare camera zullen veel spelers gelukkig maken. Voor een goede prijs krijg je drie complete games met alle uitbreidingen. Opslaan en laden werkt wel omslachtig, en de verbeterde graphics zitten je soms een beetje in de weg. De games zijn verder identiek aan de oorspronkelijke versies, dus je moet wel kunnen omgaan met het niveau van 3D-games uit eind jaren ‘90.