STAR WARS: Battlefront Classic Collection - Vergane glorie

Ik heb de STAR WARS: Battlefront games nooit gespeeld en stond daarom ook te popelen om ze eindelijk een kans te geven. Ik was meteen verkocht toen ik in een Nintendo Direct zag dat deze klassiekers naar de Nintendo Switch gebracht werden. Het opnieuw uitbrengen van deze collectie met goed werkende multiplayer was een gouden zet van Disney en Aspyr… Althans, dat had het moeten zijn.

Ik begin even bij het begin. Ik heb zelf geen ervaring met de originele titels op de Playstation 2 en Xbox, maar heb hier wel goede dingen gehoord. Hierdoor keek ik erg uit naar mijn tijd met STAR WARS: Battlefront Classic Collection. Voordat ik het spel kon opstarten, merkte ik echter al iets merkwaardigs. De download duurde erg lang en ik kwam al snel erachter dat de Classic Collection meer dan 33 gigabyte aan data bevat. Heb je geen microSD in je Switch zitten, dan wordt het moeilijk spelen.

Als de game dan eindelijk opstart, krijg je een van de meest treurige titelschermen ooit te zien. Hier kun je kiezen om de originele STAR WARS: Battlefront of deel twee te spelen. Ik begon bij deel één. Toen ik eenmaal in het spel zat, zuchtte ik van opluchting. Dit zag er toch best goed uit! Ik begon met single-player om rustig aan te leren hoe de game precies in elkaar zit en was verrast dat de single-player modus eigenlijk een grote lege versie van de multiplayer-modus is. Je wordt in een grote map gedropt en in plaats van dat je het tegen andere spelers opneemt schiet je nu een hoop computergestuurde personages aan gort. Nou is dit natuurlijk niet heel erg, maar ik had er toch net wat meer van verwacht. Tussen de gevechten door krijg je kort uitleg over de volgende missie, met scènes van de films in plaats van cutscenes.

In een heelal hier ver ver vandaan…

De gameplay spreekt redelijk voor zich als je ooit een shooter hebt gespeeld. De standaard grondgevechten zitten vol voetsoldaten en de lasers vliegen je om de oren. Dit is eventjes leuk, maar het ging vervelen. Ook waren de controls wat stijf, maar dat is niet gek met een wat oudere game zoals deze. Wat wel een paar bonuspunten geeft, is dat het rijden in de iconische STAR WARS voertuigen heel leuk gedaan is. De geluidseffecten, snelheid en manier waarop ze bewegen, voelt perfect, net alsof je echt in de film zit.

Hierna was het tijd voor Battlefront 2. Naast een aantal grafische veranderingen en extra speelbare personages verschilt deze titel vrij weinig van deel één. Iets dat wel meteen zichtbaar is, is dat naast de kleine verbeteringen de singleplayer modus in tegenstelling tot het vorige deel wel echte cutscenes heeft. Hierdoor was de singleplayer modus in Battlefront 2 een stuk leuker.

Samen sterk (zou je denken)

Dan nu het deel waar iedereen op gewacht heeft: de multiplayer! Tja… wat zal ik er eens over zeggen? Op papier is het super gaaf. Grote multiplayer-servers vol met mensen die rondrennen en elkaar aan flarden schieten klinkt als een droom voor menig STAR WARS fan. Helaas heeft de game geen crossplay, dus de servers zitten nooit helemaal vol. De Nintendo Switch-versie lijkt niet de meest populaire versie te zijn. Als je al een server vindt, krijg je te maken met connecties van wisselvallige kwaliteit, animaties die spelen op het verkeerde moment (mijn personage liep bijvoorbeeld achteruit als ik naar voren liep en sprong als ik op de grond ging liggen) en texturen die soms ineens van kleur veranderen.Dit is enorm zonde want de gameplay zelf staat als een huis. Ik heb dan ook genoten van het kapotschieten van soldaat na soldaat. Het ragdoll-effect maakt jouw kills ook nét even iets leuker, waardoor het intens leuk is als je een heel vijandig leger door de lucht ziet vliegen.

Goed gejat en slecht gedaan

Naast dit alles is er ook nog iets anders aan de hand met de game. Als je het nieuws over de titel in de gaten hebt gehouden, heb je waarschijnlijk gemerkt dat er ook mod content in zit. Dit zijn lijntjes van code die klakkeloos zijn overgenomen van een aantal mods op ModDB, terwijl Aspyr een groot bedrijf is dat dat zelf had kunnen doen. Dit vind ik onacceptabel, al helemaal omdat het niet is toegeschreven aan iamashaymin, de modder in kwestie. Aspyr had toegegeven dat ze “per ongeluk” gemodde content in een van hun trailers hebben gebruikt, en hebben daar hun excuses voor aangeboden. Ook zeiden ze dat deze content niet in de game zit. De gespotte mod content zat er wel degelijk nog in en dat was niet eens de enige mod. Zo pronkte Aspyr met het feit dat ze Kit Fisto en Asajj Ventress hebben toegevoegd dat origineel alleen via de Xbox te krijgen was. Nu blijkt echter dat ze dat gedaan hebben door een mod te downloaden die de personages toevoegt.

Conclusie

STAR WARS: Battlefront Classic Collection had op papier alles in huis om een gigantische hit te worden. Helaas is dit niet gelukt. Het fundament waarop de gameplay gebouwd is, is ijzersterk, maar alles eromheen is gebouwd met rottend hout. De nauwelijks werkende servers, het feit dat er geen crossplay is, de glitches en het feit dat ze mods van het internet hebben geplukt en als gameplay in het spel hebben geïntroduceerd, maakt dit een ondermaatse ervaring.