SpongeBob Squarepants: Battle for Bikini Bottom Rehydrated - klaar voor F.U.N.!

Ik heb altijd al een gek wantrouwen gehad tegen games gebaseerd op populaire films en series: het komt zo vaak voor dat de games lang niet zo leuk zijn als het bronmateriaal. Maar toen het bekend werd gemaakt dat de GameCube-game uit 2003, SpongeBob Squarepants: Battle for Bikinibottom, een remake zou krijgen, werd ik toch wel nieuwsgierig. SpongeBob lag me altijd al nauw aan het hart als kind en een remake van schijnbaar één van zijn beste games klonk erg veelbelovend. Maar voordat ik mijn mening ga uiten, rest nog natuurlijk eerst de eeuwenoude vraag: kunnen we kinderen?!

F is voor feest, dat doe je met vrienden

Hoewel ik het origineel nooit heb gespeeld, is SpongeBob Squarepants: Battle for Bikinibottom Rehydrated duidelijk een oud spel. Naast dat het een open 3D-platformer is (wat tegenwoordig al genoeg reden is om aan te nemen dat een spel minstens een decennium oud is), zien zelfs de opgeschoonde graphics er erg outdated uit en voelt de besturing enigszins wankel aan (om nog maar te zwijgen over de wilde 360 graden cameracontrole!). Ik was in het begin echt bang dat dit een probleem zou worden en zou leiden tot veel frustratie, maar het spel was tot mijn verrassing… vaak best speelbaar! En zo begon ik al snel een zwakte te krijgen voor dit maffe spel, in al zijn opgeschoonde oude glorie.

Ik moet wel zeggen dat die 3D look wel heel anders is dan die klassieke tekenfilmserie waar ik mee opgegroeid ben. In combinatie met de Engelse stemmen (er is helaas geen Nederlandse taaloptie beschikbaar), voelt dit spel een beetje vreemd aan. Dat geldt gelukkig niet voor verhaal en de flauwe grapjes tussendoor, die zijn net zo droog als we van onze gele spons gewend zijn! In Rehydrated heeft Plankton in een wanhopige poging om het geheime recept van de Krabburger te stelen (hij leert het ook nooit) namelijk robots gebouwd. Zijn geniale plan heeft echter één foutje: de eenogige slaat per ongeluk het verkeerde knopje om, waarna de robots doordraaien en zich tegen hem keren. En zo halen de robots heel Bikinibroek overhoop. Gelukkig staat een zeker gele kaassoufflé meer dan klaar om een handje te helpen!

U is voor u en mij!

SpongeBob neemt het op zich om Bikinibroek weer helemaal robot-vrij te maken. En dan bedoel ik ook echt heel Bikinibroek. Het spel is als volgt opgedeeld: de bekende laan waar SpongeBob, Octo en Patrick wonen, dient als een hub-world en vanuit daar kun je naar een handjevol grote open wereld levels reizen- mits je daar genoeg gouden spatels voor hebt verzameld. Die gouden spatels kun je weer verzamelen door zo’n level te spelen en allerlei missies daar binnenin te voltooien. Maar dat is nog niet lang niet alles! Verschillende welbekende SpongeBob-personages geven je de opdracht om intussen allerlei spullen te verzamelen, om je vervolgens te belonen. Zo zijn Patrick’s vieze sokken overal en nergens te vinden- en hij draagt niet eens sokken! Door deze grote hoeveelheid aan side quests, heb je altijd wel wat te voltooien in dit spel.

En dan heb ik het nog niet eens gehad over het echte werk: de levels. Deze zijn heerlijke open wereld-levels die erg fijn in elkaar overgaan. De grootte is steeds net genoeg (groot genoeg om steeds weer stukjes te ontdekken, maar er niet verdwaald in te raken) en zelfs als je af gaat, begin je op een redelijke plek opnieuw. Daarbij zijn er allerlei soorten missies die je kunt voltooien voor de gouden spatels, maar de game lukt het iedere keer opnieuw om de balans te vinden tussen steeds weer nieuwe dingen te laten zien en niet te overweldigend overkomen, waar ik positief door verrast werd.

Zo’n level speelt zich af op typische SpongeBob-locaties, zoals het Kwallenvisveld of in de straten van Bikinibroek. Er is dus genoeg afwisseling tussen de levels door. Ook binnen levels is er variatie, aangezien ook daar de setting best kan veranderen en je als andere personages kunt spelen. Je kunt spelen als SpongeBob, Patrick of Sandy, ieder met een geheel eigen skillset die je een totaal andere blik op het level geven. Het enige wat me misschien echt stoorde, was dat de muziek vaak heel monotoon was. Voor de rest kon ik me erg makkelijk inbeelden hoe ik als een kind de hele dag gewoon alleen maar zou rondstuiteren in deze werelden en ik vind dat deze remake die drang redelijk heeft gepolijst.

N is voor neuspeuter, kauwgom en zand likken

Dat de gameplay best oké was, is een redelijk belangrijk aspect voor een videogame. Maar ik kan, wat misschien zelf nóg belangrijker, met immense vreugd in mijn hart mededelen dat dit spel barst van de SpongeBob-liefde. Letterlijk overal zijn er wel knipoogjes te vinden naar de welbekende wereld van SpongeBob: de echte mensenhand die je redt wanneer je te ver gaat, de rode onderzeeërbus waarmee je wisselt van personages, ik herkende zelfs dat één van de reclameborden een cornflakesmerk was (ik heb veel SpongeBob gekeken als kind..). Hierdoor voelde Bikinibroek onmiddellijk aan als bekend terrein en bijna als thuiskomen. Natuurlijk is niet alles precies hetzelfde, maar er is duidelijk zo veel mogelijk aandacht gestopt.

Ook qua nieuwe toevoegingen is het team weer een extra stap verder gegaan. Zo zijn er een paar referenties naar nieuwere afleveringen, zoals de befaamde Handsome Squidward, maar ook een totaal nieuwe multiplayermodus, gebaseerd op ongebruikte levels en concept art. In deze multiplayermodus kun je online of lokaal met je vrienden spelen in een soort hordemodus. Je hebt veel meer speelbare personages om uit te kiezen en neemt het vervolgens op tegen Robo Octo. Deze vuurt per area steeds een paar golven aan robots op je af, die je moet verslaan om naar de volgende area te gaan. Alleen ik moet eerlijk zeggen, ik heb deze modus niet eens uitgespeeld: het was simpelweg te saai. Er was weinig variatie, de nagenoeg afwezige muziek was bijna slaapverwekkend en na zo’n negen area’s doorgeploegd te hebben zonder enig verschil, kwam ik erachter dat deze nieuwe modus zo’n beetje de enige klacht is die ik heb over dit spel.

Conclusie

SpongeBob Squarepants: Battle for Bikinibroek Rehydrated is een spel dat ik ondanks alles verrassend oké vond! Ik had het niet verwacht, maar ondanks de overduidelijke 2003 graphics en controls, was het spel vanuit puur een gameplay-perspectief best wel solide. Daarbij zit er overduidelijk een overvloedig scheutje aan SpongeBob-liefde in dit spel, iets waar ik alleen maar veel lof voor heb. Het enige wat me echt dwarszit, is de saaie multiplayermodus. Maar voor de rest kan ik zeker wel zeggen dat deze lolfabriek me echt wel gelukkig en blij maakt!