Spark the Electric Jester 3 - Ultieme adrelalinekick

Wie de Sonic-franchise op de voet volgt, zou denken dat het maken van een goede 3D Sonic game onmogelijk is. Recent nog werd Sonic Frontiers geplaagd door matige physics en een slechte technische afwerking. Indie developer FeperdGames (Felipe Daneluz) laat zien dat het anders kan. Met zijn eigen Spark 3 laat hij niet alleen moderne Sonic-games ver achter zich, maar zelfs de klassiekers van weleer.

De eerste goede 2D Sonic game in jaren (Sonic Mania) werd niet door SEGA intern gemaakt, maar door Christian Whitehead, voorheen bekend om zijn Sonic-fangames. Uit diezelfde vijver van gepassioneerde fans komt Felipe Daneluze bovendrijven en hij presteert iets wat misschien nog wel knapper is: een geweldige high speed platformer maken in de trant van Sonic Adventure, maar met een eigen smoel en tal van verbeteringen aan de formule.

Tal van verbeteringen

Spark the Electric Jester 3 is de beste 3D Sonic game ooit gemaakt. Er is geen blauwe egel te bekennen, maar toch is het zo. Vanaf het moment dat je Spark onder de knoppen krijgt, voelt de game als een wonder. Hoe bestuurt dit zo soepel? Waarom werken deze physics zo fantastisch? Is dat een écht gevoel van snelheid dat ik nu ervaar? Wacht, ik kan gemakkelijk afremmen én precies platformen?! Moment, ik moet dit even laten bezinken.

Deze achtbaan van emoties sluit goed aan op de gameplay van Spark 3, waarin je op hoge snelheid door levels rent, springt en vecht. Het spel bestuurt in de basis zoals Sonic Adventure 2, maar met tal van grote en kleine verbeteringen. Zo is het makkelijker om op snelheid te komen, zijn je sprongen een stuk preciezer en werkt het grinden over rails voor de verandering onwaarschijnlijk goed. Maar dat is slechts het begin van je uitgebreide moveset. Naast een homing attack kan Spark double jumps, wallruns en tal van extra moves leren gedurende het spel. Doordat de meeste van deze vaardigheden optioneel zijn, voelt de game nooit te complex.

Cruciaal daarbij is dat de game je nooit te hard straft. Zo werkt Spark met een levensbalk die aardig groot is. Word je geraakt door een vijand of obstakel, dan hoef je niet te stoppen om ringen te verzamelen. Schat je een sprong verkeerd in? Een goed getimede double jump of air dash lanceert je terug op de baan. Waar je in Sonic-games vaak achterover hangt en moet hopen dat de geautomatiseerde looping werkt, ren je in Spark 3 zélf door de looping. Of je springt er bewust uit om deze over te slaan en een andere route nemen. Geen probleem. De ontwikkelaar geeft ontzettend veel controle aan de speler en hierdoor verandert ieder level in één grote speeltuin.

Honderden meters door de lucht vliegen

De levels waar je doorheen snelt zijn zowel spectaculair als creatief. Vergeet de standaard gras-, lava- en woestijnwerelden. In Spark 3 ren je door vliegvelden, gevangenissen diep in de jungle en een trippy planetarium, om maar wat te noemen. Daarbij veranderen de levels ook nog continu. Zo vliegt richting het einde van het jungle-level de vegetatie in brand, waardoor de sfeer in de gevangenis helemaal omslaat. Ieder level kun je in zo’n vijf minuten voltooien als je snel genoeg bent, maar nodigt ook uit tot verkenning. Er zijn namelijk tal van collectibles verstopt, waaronder bits die je kunt gebruiken om Spark te upgraden of nieuwe moves vrij te spelen.

Wat mij verbaasde is hoe ongelooflijk ambitieus de omgevingen zijn qua schaal. Zo zit het level Protest City vol met wolkenkrabbers. In de meeste games is dit decor in de verte, maar in Spark 3 kun je ze vrijwel allemaal beklimmen. Eenmaal op het dak van zo’n toren kun je met een goed getimede dash + sprong honderden meters door de lucht vliegen en van dak naar dak springen. Terwijl je dit level normaal in vijf minuten kunt klaren, kan de verzamelaar hier zo een uur in spenderen. Iets wat ik van tevoren totaal niet zag aankomen.

Devil May Spark

De kwaliteit van Spark 3 zit ‘m niet alleen in het geweldige design en de fantastische besturing, maar juist ook in de afwisseling. Elk van de zeven werelden bestaat uit één hoofdlevel en een handvol kleinere levels. Maar in tegenstelling tot SEGA, recyclet Spark geen moment omgevingen. Alle “kleinere levels” zijn gloednieuw en hebben vaak nog originele thema’s ook. Zo bestaan de sublevels in de eerdergenoemde vliegveldwereld uit o.a. een raketlancering én een ruimtestation, compleet met zero-gravity mechanics en een zuurstofbubbel om te managen. Ook zijn er levels waarin je zelf een auto of vliegtuig bestuurt. Deze segmenten zijn altijd kort en to the point en vormen daarom een welkome afwisseling.

Dan komen we uiteindelijk bij het vechtsysteem. Want ja, Spark 3 heeft naast alles wat het al biedt, óók nog combat die nog het meeste weg heeft van Devil May Cry. Inclusief combo’s en een parry-mechaniek die je daadwerkelijk moet timen. Baasgevechten en grotere vijanden dien je hiermee te verslaan en dat werkt best leuk. De gevechten zijn niet extreem moeilijk, maar nooit hersenloos. Toch vallen ze in het niet bij de ongelofelijke adrenalinekick van de normale gameplay. Heb je hier niets mee, dan kun je de moeilijkheidsgraad van de gevechten apart instellen, zodat ze sneller voorbij zijn. Het lijkt wel alsof er aan alles is gedacht.

Ambitieuze port

Ik kan niet genoeg benadrukken hoe domweg FUN deze game is. Aan alles merk je de passie van de ontwikkelaar en nergens is ook maar een greintje hebzucht te besparen. Sterker nog, na het uitspelen van Spark 3 krijg je gratis toegang tot alle levels van Spark 2 in de postgame. Feitelijk ontvang je dus twee games voor de prijs van één. En hoewel de levels uit Spark 2 over het algemeen wat minder ambitieus zijn, zitten er nog steeds geweldige klappers tussen. Speedrun-medailles en extra personages houden je zelfs ná de postgame nog lang bezig.

Het enige, enige smetje op dit hele pakket is de framerate van de Nintendo Switch-versie. Zoals gezegd is Spark 3 een zeer ambitieuze game, met gigantische omgevingen die in hoog tempo voorbij sjezen. Deze Nintendo Switch-port van het pc origineel loopt daardoor op 30 fps, die het niet altijd vast kan houden in de drukkere levels. Dit stoorde mij niet, maar als je hier gevoelig voor bent raad ik de pc-versie aan. Spark 3 is verder een uitstekende port en de cartoony artstyle levert verrassend weinig in op de Switch.

Conclusie

Op hoge snelheid door loopings schieten, van vijand naar vijand dashen, stukje over de muur lopen en vervolgens jezelf lanceren met honderden kilometers per uur. Dat is wat Spark 3 geweldig maakt. Doordat de besturing fantastisch werkt en het spel je technisch vrijwel nooit in de steek laat, voelt dat eindelijk zo bevrijdend aan als dat we al jaren hopen. Iedereen die ooit een 3D Sonic-game met enig plezier heeft gespeeld, moet dit blind kopen. Kun je echt niet leven met wat framedrops en 30 fps, ga dan voor de pc-versie. Maar wat je ook doet: speel Spark 3.