SONIC X SHADOW GENERATIONS - NOSTALGISCH X ICONISCH

Ik wil je vragen jezelf terug te brengen naar 2011. De E3 is bezig en je kijkt zoals ieder jaar alle trailers en shows. Een trailer voor een nieuw Sonic-spel komt uit en je denkt: “Mwah.. zal wel weer niks worden. SEGA heeft naast Colours alleen maar tegenvallers uitgebracht de laatste paar jaar.” Nou sorry, maar wat had jij (en ik trouwens ook) het mis. Sonic Generations was onmiddellijk een klassieker. Naast het feit dat je als zowel Classic Sonic in 2D en Modern Sonic in 3D kan spelen was de game ook eindelijk gewoon keigoed. Dat had die snelle, blauwe egel toen hard nodig.

Dat is ondertussen meer dan 10 jaar geleden. Sonic-games hebben sindsdien ups en downs gehad maar het is onontkoombaar dat we nu in een dikke “up” zitten. En niets laat dat beter zien dan SONIC X SHADOW GENERATIONS. Deze remaster neemt Sonic Generations en geeft ‘m net dat likje verf dat ‘ie nodig had na 10 jaar en voegt ook nog eens een hele nieuwe uitbreiding toe die laat zien waar Shadow tijdens de gebeurtenissen van Sonics avontuur eigenlijk mee bezig is.

Race door oud…

In het Sonic-deel van SONIC X SHADOW GENERATIONS ren je door de geschiedenis van de Sonic-serie. Van het kleine begin op de SEGA Mega Drive tot het grandioze Sonic Colours op de Nintendo Wii (en de Nintendo Switch tegenwoordig!). Je doet dit met de klassieke controls van Classic Sonic in 2D en met Modern Sonic, die de boost-gameplay van Sonic Unleashed en Sonic Colours terugbrengt en verbetert. Beide egels keren terug naar levels waar ze ook eerder deze gameplay-stijlen hebben kunnen toepassen. Het gave van de game is dat ze ook elkaars niveaus bezoeken. Zo knal je razendsnel met je boost-knop door Green Hill Zone en platform je in 2D door bijvoorbeeld Rooftop Run uit Sonic Unleashed. Hierdoor voelen de levels nooit alsof je ze al eens eerder hebt gespeeld. 

Het enige nadeel is dat nieuwere Sonic-games mij een beetje hebben verwend. Ik ben net iets té gewend geraakt aan de nieuwe besturingsstijl van Sonic en Shadow. Hierdoor wil ik nog wel eens een airdash uitvoeren in plaats van een homing attack, waarna ik in een bodemloze put terechtkom. Het voelt daardoor een beetje alsof je een marathon aan het rennen bent, bijna de finish hebt gehaald en net in de laatste 3 meter over je losse veter struikelt. Is het jammer? Ja. Is het je eigen fout en had je je veters beter moeten strikken? Ook ja.

…en nieuw!

De Shadow-portie zit net iets anders in elkaar. In zijn nieuwe uitbreiding ben je vooral bezig met het onderzoeken en achternazitten van Black Doom. Deze kwaadaardige buitenaardse krijgsheer was de centrale antagonist van Shadow the Hedgehog uit 2005. Shadow dacht hem toen voor eens en altijd te verslaan. Maar met de hulp van de Time Eater (zie Sonic Generations) is hij terug om zijn plan nieuw leven in te blazen. Aan jou de taak hier een einde aan te maken. Om dit te doen moet Shadow verschillende levels van zijn geschiedenis en toekomst door racen, nieuwe krachten verzamelen en oude gezichten uit het verrassend zielige verleden van Shadow ontmoeten. De nieuwe krachten zullen hem helpen in het verslaan van Black Doom, maar komen met een prijs…

De gameplay van de Shadow-uitbreiding zit óók anders in elkaar dan de originele titel uit 2011. Als je Sonic Frontiers hebt gespeeld, weet je precies hoe Shadow aanvoelt. Hij heeft een double jump, een homing attack die net even wat lekkerder aanvoelt dan die van Sonic Generations, een boost met veel meer besturingsmogelijkheid dan Sonic en verschillende kleine aanpassingen, waardoor snelle reacties net wat makkelijker uit te voeren zijn. Hierdoor zitten de levels in Shadow Generations vol met alternatieve routes, geheime gangetjes en beloningen voor het uitvoeren van vette trucs door al je nieuwe krachten te benutten.

Maak de switch naar Switch 2?

Zoals je misschien al gemerkt hebt, is SONIC X SHADOW GENERATIONS ook op de originele Nintendo Switch uitgebracht. Op die console was de game te spelen in handheldmodus 720p met 30fps en als je hem in de dock stak, speelde het spel in 1080p met 30fps. De port was vrijwel stabiel en dook niet ver onder de 30fps met hier en daar een kleine framedrop. Ik speelde voor deze review de Nintendo Switch 2-versie en kan je meteen vertellen dat deze veel verbeteringen met zich meebrengt. Maar hier zitten wat haken en ogen aan. 

De Sonic Generations-portie van deze digitale maaltijd loopt over het algemeen op rolletjes… als je het docked speelt. Met je Nintendo Switch 2 in de dock is de game over het algemeen een gladde 60fps, behalve in de menu’s en als het sommige cutscenes af moet spelen die draaien op 30. Om de een of andere reden zijn er cutscenes die soms 60 frames per seconde laten zien en andere maar 30 (soms zelfs minder). Dit vond ik erg vreemd, dus ik testte meteen hoe dat dan in handheld gaat. Daar draaien alle cutscenes op 30fps en is er met enige regelmaat sprake van kleine framedrops. Deze game kan dus beter in de dock gespeeld worden. Maar daar ben je ook niet helemaal veilig van framedrops. Als je Casino Night Zone bijvoorbeeld aangeslingert in de dock, zie je vrijwel meteen dat het spel het eigenlijk net niet allemaal aankan. Af en toe schiet het zelfs onder de 30 frames per seconde. Wat dan wel weer frappant is, is dat als je dit level handheld speelt, het wel makkelijk de 60 fps haalt. Ik ben hier een beetje aan het muggenziften, want over het algemeen is de game zo soepel en glad als babybilletjes. Hierdoor viel het extra op als de game het net even niet kon bijbenen.

Het Shadow Generations-gedeelte werkt net weer wat anders. Hier heb je een keuze tussen een “Image Quality Mode” die de game in 30 fps afspeelt met een hogere resolutie en een “Performance Mode” die het spel in 60 fps laat draaien. Dit bereikt de game door lage resolutie textures te gebruiken. Dit kan ervoor zorgen dat de personages en de wereld er wat vaag uitzien, maar ik moet zeggen dat het verschil nauwelijks te zien is als je de game docked speelt. Handheld is een ander verhaal. Daar werd het door de vage textures, motion blur en particle effects snel een beetje verwarrend waar je nou precies naar zat te kijken. Docked heb ik Shadow Generation vooral in Performance Mode gespeeld en in handheld-stijl gaat mijn voorkeur uit naar Image Quality Mode. Op deze manier heb ik prima van het spel kunnen genieten.

Wat wel mist aan de Nintendo Switch 2-versie is een manier om de originele Switch-versie te updaten naar een Nintendo Switch 2-editie. Fans van de drie egels die het spel op de originele Switch aangeschaft hebben, hebben nu geen mogelijkheid om te genieten van de nieuwe verbeteringen van de Nintendo Switch 2 tenzij ze de game opnieuw aanschaffen. Ook is deze game alleen te downloaden via de eShop of “fysiek” te koop met een gamekeycard. Dit voelt toch een beetje vies van SEGA, dat normaal bekendstaat om zijn goeie deals en fijne consumentenervaring.

Conclusie

SONIC X SHADOW GENERATIONS op de Switch 2 is een prima manier om de game te spelen. Hoewel de Switch 2 en zijn oudere broer de Switch soms toch even flink moeten strijden om de game te laten lopen, (lees: rennen) is het toch een hele prestatie dat dit kleine systeempje over het algemeen een zijdezachte ervaring kan neerzetten, met hier en daar wat schokken en stootjes. Door de toevoeging van de Shadow Generations-uitbreiding krijg je ook nét wat meer waar voor je geld. Als je de game nog niet hebt gespeeld, is het zeker een aanrader!