Scribblenauts Showdown

Schoenmaker, blijf bij je leest. Een spreekwoord dat helaas maar al te vaak een kern van waarheid bezit. Hoewel ik groot fan ben van spellen als Mario Party of Wii Party, verdween mijn initiële hype voor Scribblenauts Showdown als sneeuw voor de zon toen bekend werd dat het ‘slechts’ om een partyspel gaat. Gaat het vernuftige concept achter deze franchise dan niet compleet verloren?

Het concept achter Scribblenauts is briljant. Deze puzzelplatformers benutten volledig de kracht van je verbeelding: elk probleem moet je oplossen door zelf iets in te voeren in het systeem. Dit kan bijvoorbeeld een dier, object of plant zijn, welke vervolgens echt in de spelwereld verschijnt. Het knappe was echter dat het spel je prikkelde om de meest knotsgekke zaken te bedenken. Een sleutel krijgt een dichte deur natuurlijk wel open, maar veel leuker is om die deur kapot te slaan met een moker of het plat te laten stampen door een stel wilde dinosauriërs…

Showdown!

Scribblenauts Showdown is losjes op bovenstaand concept gebaseerd. Het kent een kleine dertig minispelletjes, waarvoor je bij een groot deel ook je woordverzinkunsten moet gebruiken. Toegegeven: dit werkt in eerste instantie best leuk. Zo heb je bijvoorbeeld een lange horderace, waarbij jij een dier moet verzinnen waarop je rijdt. Hoe sneller het dier dat je verzint, hoe meer kans je hebt om als eerste over de finish te gaan. De hele tijd een cheetah of jachtluipaard verzinnen gaat echter niet op: vaak start je met een beginletter waar je je aan moet houden. Al gauw ben je dus ook met tarantula’s, Tyrannosaurus Rex’en of andere knotsgekke creaties over het parkoers aan het snellen. Het gevoel dat jij een beetje controle hebt over de uitkomst van een minispelletje, is zonder meer het krachtigste wapenfeit van het spel – helemaal omdat het volledig Nederlandstalig is!

Toch snijdt het mes in dit geval een beetje aan twee kanten. Je hebt volledig creatieve vrijheid wat je op het scherm tovert (serieus, het spel ondersteunt zo’n beetje alles wat je kunt bedenken), maar aan de andere kant maakt het bij veel minigames niet zo heel veel uit wat je verzint. Vaak geeft het voorwerp dat je verzint slechts een passieve stat- of puntenboost: in een danswedstrijd krijg je bijvoorbeeld slechts een handvol punten extra als je het juiste personage kiest aan de hand van een onderwerp (‘personen die je in een school tegenkomt’ Wink . De makers willen natuurlijk wel dat iedereen een beetje kans heeft om te winnen – en niet simpelweg diegene die het meest passende dier weet te verzinnen. Sterker nog: het gros van de minigames mag je lekker zwiepen met de Joy-Cons en op knoppen rammen om de winst te behalen – geen woordverzinsels benodigd.

Het grootste lokkertje van het spel, de ‘Showdown’-modus, combineert al deze minispelletjes tot een bordspel. Hierin spelen één tot vier spelers voor de prestigieuze eer om het einde van het bord te behalen. Je speelt kaarten om dit te bewerkstelligen. Op zo’n kaart staat bijvoorbeeld ‘twee vakjes vooruit’, met een corresponderend minispelletje. Win je de game, ga jij twee vakjes vooruit op het kaartbord. Ook kun je speciale gouden kaarten spelen, welke je de beloning meteen geven. Dit kan bijvoorbeeld ook iets zijn als ‘wissel van hand’ of ‘zet alle spelers naar een gemiddelde plek’. Klinkt in potentie best oké, toch? Twee problemen duiken echter op: er zijn echt dramatisch weinig minispelletjes (27 maar!) én alles is gemaakt om één tegen één te spelen (verwacht dus geen gezellige vier speler-taferelen op de bank). Hierdoor valt Scribblenauts Showdown helaas al snel in herhaling.

Zandbaktaferelen

Al snel verlangde ik dus weer naar het oude, vertrouwde Scribblenauts. En het bijzondere is: dat zit er ook in! De Zandbak-modus laat je het concept ervaren zoals het bedoeld is. Toegegeven: het is wat simplistischer dan de originele spellen, maar hierom niet minder leuk. Je wordt in een bijzondere omgeving gedropt (zoals een Japanse stad, een Maya-ruïne of een groot cruïseschip) en hier mag je de probleempjes van de lokale bevolking oplossen. Zo kom je in de Maya-ruïne een jachtluipaard tegen met kiespijn, een Sjamaan die het gevecht van zijn leven wil voeren of een klein spinnetje dat zo graag wat aandacht wil… Aan jou om met jouw verbeelding hun problemen op te lossen.

Hier komen de 30.000 woorden die in het spel zitten pas écht naar voren: je kunt het zo gek niet verzinnen of je kunt het oproepen. En dat niet alleen: de meeste voorwerpen kun je (of een van de bewoners) ook op een bepaalde manier gebruiken in de spelwereld. Een zwaard kun je zwaaien, een roos kun je aan iemand geven, een prullenbak kun je vullen met rommel – er zijn zelfs bijvoeglijke naamwoorden kan gebruiken om je oplossingen nog wat extra kleur te geven. Durft een verlegen kelner een prachtige dame niet zijn liefde te verklaren? Wellicht helpt het om hem een extraverte persoonlijkheid te geven! Zucht schoenmakers, blijf toch bij je leest!

Conclusie

Scribblenauts Showdown barst van de potentie, maar benut het voor het grootste deel niet. Het aanbod aan minispelletjes is niet alleen karig, ze maken ook nog eens te weinig gebruik van de grootste aantrekkingskracht van het spel. Hierdoor is de lol er na een avondje al vanaf – helemaal omdat de spelletjes enkel geschikt zijn voor twee spelers. De sprankelende Zandbak-modus laat echter zien dat het originele concept nog steeds als een huis staat – zeker doordat het geheel is voorzien van een Nederlandse taaloptie. Mario Party-fanaten gaan hier niet aan hun trekken komen, maar met je kleine broertje of zusje kun je hier nog best wat lol mee beleven.