Romancing SaGa 2: Revenge of the Seven - Klassieke RPG, toch modern

Romancing SaGa 2 was altijd een beetje de vreemde eend in de bijt. Het had de beste gameplay-systemen waardoor het zijn tijd echt ver vooruit was. De manier waarop je vecht, hoe je personages posities in laat nemen en de hele structuur maakten voor een leuke rit. Het verhaal stelde, daarentegen, eigenlijk weinig voor. Zelfs in vergelijking met andere Super Famicom-spellen wist het niet de gevoelige snaar te raken. De remake had beloofd dit aan te pakken, en wat denk je? Daar zijn de makers in geslaagd. Kom, ik vertel je meer!

Het verhaal van Romancing SaGa 2 kun je niet als vrolijk bestempelen. De Seven Heroes waren de beschermers van een land genaamd Avalon. Ze beschermden de natie van monsters en genoten daarvoor veel lof. Op een dag verdwenen de helden, mede dankzij Ancients die hun krachten vreesden. Duizend jaar lang waren ze opgesloten, maar niet vergeten. Er was de hoop dat ze zouden terugkeren om de wereld nogmaals te redden. De blijdschap om hun terugkeer was van korte duur. De helden zijn van vorm veranderd, ieder met horden monsters aan hun kant. De zeven helden hebben duistere gedachten opgebouwd tijdens het afgelopen millennium. Ze willen wraak voor wat de mensheid hen heeft aangedaan en Avalon is de eerste stap van hun wraakzuchtige tour.

De koning Leon laat het er niet bij zitten en start de strijd tegen de Seven Heroes. Leon gaat op weg met een volle party, waarbij je de eerste paar uur de mechanieken leert kennen. De avonturen met deze koning komen echter al snel tot een abrupt eind. Kzinssie, een van de helden, verslaat en verwijdert hem van het strijdtoneel. Door een magische truc geeft hij zijn statistieken, kennis en mogelijkheden door aan zijn zoon Gerard die het avontuur voorzet. Het is niet waar het werkelijke verhaal begint, wat je zou denken in een Role Playing Game. De kennis blijf je doorgeven aan een nieuwe generatie strijders, inclusief de steden die je hebt verkend en al het gereedschap van het reisgezelschap. De locaties veranderen met de tijd, maar de gedachten erachter en het soort mensen blijven. Elk stukje voelt hierdoor net dat beetje anders.

Misschien verwacht je dat ik ga zeggen dat het verhaal gefragmenteerd aanvoelt, maar dat is niet zo. Elke start creëert nieuwe mogelijkheden om alles net wat anders te doen. Je staat vrij om verschillende classes te proberen of andere quests te voltooien. Daarnaast kom je inwoners tegen die langzamerhand een beter beeld geven van onbezocht terrein. Wat hierbij helpt, is dat het 40 uur durende avontuur aanvoelt als een boek met hoofdstukken. Iedere omgeving heeft zijn eigen verhaal met hoofdlijnen en kleinere uitstapjes. Zelfs deze uitstapjes, waarbij onthuld wordt wat de helden zo boos hebben gemaakt, zijn enorm de moeite waard. Tussen de verschillende generaties krijgers en verhalende stukken zit er leven in de bouwerij. De tijd vloog voorbij!

Strijden ten alle tijden
Het gevechtssysteem in Revenge of the Seven is net zo geweldig. De meesten zullen wel bekend zijn met de turn-based-gevechten en hoe je aanvallen uit menu’s selecteert. Het belangrijkste dat liefhebbers van rollenspellen moeten weten is het draait op een tijdlijnsysteem. De party members en vijanden vallen in een bepaalde volgorde aan, en je zult moeten zien hoe je het zo precies mogelijk oplost. Het werkt uitstekend en er zijn geen grote verrassingen als het om de basisprincipes gaat. Dat gezegd hebbende: er is genoeg om heel enthousiast over te worden.

Jij creëert formaties waarin je party de strijd aangaat. Hiermee kun je sommige personages beschermen terwijl ze nog functies naar volledigheid kunnen uitvoeren. Zo kun je de tank naar voren schuiven, waardoor hij of zij alle mogelijke schade op zich kan nemen. Een andere optie is om volledig op spreuken of fysieke aanvallen te leunen, maar je loopt hoe dan ook ergens een risico. Een gebalanceerd team ligt misschien het meeste voor de hand, maar zo eenvoudig is dat niet. Vijanden kennen maar een paar zwaktes, dus een goede mix qua aanvallen is het belangrijkste. Daarnaast is het zo dat er maar liefst 30 verschillende klassen zijn, waarvan de progressie mee gaat met de volgende generatie. Je moet jezelf aanleren om te anticiperen en de juiste personages mee te nemen.

Het leren van het jobsysteem alleen is niet genoeg. Zoals eerder aangegeven is het belangrijk om achter de zwaktes van vijanden te komen. Er zijn acht soorten wapens en zes verschillende typen spreuken waarmee je bekend zult moeten raken om het best mogelijke team samen te stellen. Het leren van nieuwe aanvallen kan hierbij helpen – alleen doe je dit niet op de traditionele manier. Door te blijven strijden verschijnt er een gloeilampje naast een aanval of spreuk. Door deze dan in te zetten, krijgt de krijger een idee voor een nieuwe aanval. Deze wordt meteen gebruikt en aan je lijst van mogelijkheden toegevoegd. Je lijkt deze ”Glimmers” vooral te krijgen met nieuwe vijanden of bazen, waardoor het vinden van monsters wordt beloond.

Waarom het loont
De belangrijkste reden waarom ik Romancing SaGa 2 zo lief heb, is dat alles wat ik uitspook daadwerkelijk consequenties heeft. Het klinkt zo simpel, maar dit was totaal niet het geval in het origineel. Het voelde oppervlakkig met keuzes die weinig voorstelden. De 2024-variant speelt, tijdens de rit, met deze verwachtingen. Er zijn paden en quests die ik niet heb gezien, mede omdat ze geblokkeerd werden door een eerder gemaakte keuze. Ik was te laat om de mensen daar te redden, dus de generaties en hun verhaal houden daar ook op. Niet alleen is het belangrijk wat je overdraagt aan de volgende generatie, maar wie je helpt in de huidige. Wat voor een koning wil je zijn? Stiekem wil ik nu Revenge of the Seven nogmaals doorlopen. Puur en alleen om te weten wat ik precies gemist heb. Daarnaast is het mogelijk om nog meer classes te proberen, waar ik zeker geen nee tegen zeg.

En omdat alles loont in Romancing SaGa 2, kan ik ook de side quests van harte aanraden. Bij sommige spellen voelt het alsof je een lijst aan het afwerken bent, maar dat is hier zeker anders. De verschillende generaties introduceren nieuwe families, stammen of reizigers die het verhaal een compleet nieuwe lading geven. Ze worden hier veel meer uitgediept en je krijgt de luchtige kant te zien. Persoonlijk vond ik dat de grootste misser van het origineel. Er zat nauwelijks leven in de oude versie, terwijl je hier de personages nauwelijks stil krijgt. Zijn de beloningen goed? Nou ja, absoluut. Nieuwe klassen, uitrustingen en informatie. Zo zie je net dat tikkeltje meer van Avalon.

Oneven maar strakke presentatie
De presentatie van Romancing SaGa 2: Revenge of the Seven op de Nintendo Switch is prima. Er waren een paar haperingen en frame drops in wat latere gevechten, maar niet iets wat ik nou compleet vervelend vond. De game crashte twee keer, wat me iets meer zorgen gaf. Gelukkig doen de auto-saves hun werk uitstekend, en had ik er vrij weinig last van. Als je daarnaast van kleding wisselt, duurt het heel even voordat de juiste kledij op het personage geladen is. Het zijn allemaal kleine problemen, maar als je er echt niet lekker van wordt, dan is er de mogelijkheid om een ander platform op te pakken. Voor een 40 uur durende playthrough had ik er eigenlijk weinig last van. Framerate-problemen zijn er niet echt en het ziet er visueel meer dan prima uit op de Nintendo Switch. De gebieden gaan netjes in elkaar over, wat knap is op het systeem.

Ook knap: de audio. Ik heb het veel gehad over het feit hoe levendig de wereld wel niet is, en dat komt deels hierdoor. Het spel heeft overal in het avontuur volwaardige voice-acting. Zelfs voor de minst belangrijke personages hebben de makers ruimte gevonden om ze van een stem te voorzien. Het is ongelooflijk netjes. Daarnaast is de muziek op en top Square Enix. De klanken die je van een middeleeuws avontuur zou moeten verwachten, zijn aanwezig en het klinkt heerlijk op een modern systeem. Je kunt teruggaan naar de 16-bit-deuntjes, maar ik was in één klap verkocht. Sommige nummers zullen, in alle eerlijkheid, absoluut een tijd blijven hangen.

Conclusie
Romancing SaGa 2: Revenge of the Seven is een van de leukste rollenspellen van het jaar. Met een strak verbeterd script en vele gameplayverbeteringen is deze vreemde eend eindelijk veranderd naar een prachtige zwaan. Bij Revenge of the Seven staan keuzes maken hoog in het vaandel en het spel weet effectief te spelen met je verwachtingen. Je hebt twee playthroughs nodig om alles te kunnen zien, en zelfs dan kan dat niet genoeg zijn. De gameplay kan haast niet beter, met een uitgestrekte wereld, vermakelijke quests en een gevechtssysteem dat experimentatie voorop stelt. SaGa 2 wankelt een beetje als het om de presentatie gaat, maar zelfs dat is niet zo erg. Er zijn vele Nintendo Switch-versies die het er veel erger vanaf brengen. Het is licht buggy en dat is jammer, maar uiteindelijk heb ik het avontuur met plezier doorstaan. Dat is voor mij heel wat waard.