Penny's Big Breakaway - Evening Stars grote doorbraak

Sonic Mania kwam alweer bijna zeven jaar geleden uit. Een prachtgame die de Classic Sonic-formule wist te vernieuwen en verbeteren. SEGA huurde voor die game een team van Sonic fan-game ontwikkelaars in. Deze groep mensen is verder gegaan als Evening Star en heeft nu hun allereerste eigen game uitgebracht! Na een tijdje gewacht te hebben is het dan zover! Het is eindelijk tijd voor Penny’s Big Breakway!

Hoewel Penny’s Big Breakaway absoluut geen Sonic game is, is dat SEGA-sausje wel meteen te proeven. Het design van Penny voelt alsof het zo uit een NIGHTS-game kan komen en de werelden zien eruit alsof ze direct uit een Dreamcast-game zijn geplukt en een laagje verf hebben gekregen. De game voelt ook aan als een spel uit dat tijdperk en op wat problemen hier en daar na is dit een game die fans van 3D-platformers niet mogen missen!

De rode (yoyo) draad

Het verhaal van de game stelt niet gek veel voor, maar dat hoeft ook niet. Als je Penny’s Big Breakaway speelt heb je al snel door dat het verhaal zeker niet het belangrijkste onderdeel van de game is. Penny gaat auditie voor een festival doen bij keizer Eddie van het koninkrijk Macaroon. Ze is een getalenteerde yoyo-artiest en wil graag haar grote doorbraak maken (vandaar de titel). Onderweg naar de keizer vindt ze een levende yoyo genaamd Yo-Yo met een kosmische draad. Tijdens haar auditie eet Yo-Yo de kleren van de keizer op en stuurt hij zijn leger van pinguïns achter je aan om je te arresteren. De rest van de game is Penny op de vlucht voor dit leger en een aantal andere figuren die je onderweg tegenkomt.

Het loopt op rolletjes

Na een korte tutorial en wat cutscenes waar Penny in de problemen komt is het dan zover, je kunt eindelijk echt spelen. Een van de dingen die je als eerste merkt is dat Penny niet zo gek veel opties heeft. Penny heeft een dash, slinger, kan op Yo-Yo rollen en heeft een soort double jump. Deze jump zet al je momentum stop om te corrigeren als je te hard door de levels gaat. Al snel leer je om deze trucs samen toe te passen en door levels heen te vliegen als een ware trapeze-artiest. Naast de standaard-trucs heeft de game ook een aantal upgrades die Yo-Yo compleet aanpassen. Zo kun je bijvoorbeeld vliegen door Yo-Yo in een helikopter te veranderen, breek je door muren heen met een soort sloopkogelversie van Yo-Yo en kan Yo-Yo in een soort motor transformeren om op te rijden.

Wat de game zo bijzonder maakt is dat het voelt alsof de ontwikkelaars precies weten hoe ze de speedrunner diep in mij blij kunnen maken. Elk level is met liefde en aandacht in elkaar gezet om er zo snel en sierlijk mogelijk doorheen te kunnen racen. Zo heb ik alle levels meerdere keren gespeeld om een steeds snellere tijd neer te kunnen zetten en alle collectibles te verzamelen. Ik weet ook zeker dat ik de game binnenkort nog een aantal keer opnieuw ga spelen. De kracht van Penny’s Big Breakaway is dat het je steeds uitdaagt om de levels beter en beter onder de knie te krijgen.

Fijne controls, coole trucs en goed in elkaar gezette levels zijn niet het enige wat de game zo verslavend maakt. Het spel heeft een robuust scoresysteem dat doet denken aan Bomb Rush Cyberfunk omdat het vooral draait om de trucs en combo’s die je neer kunt zetten zonder stil te staan. Daarnaast is de muziek gecomponeerd door Tee Lopes (bekend van Sonic Mania), Christian Whitehead (ook bekend van Sonic Mania), Hunter Bridges (je raad het nooit, ook deze man is bekend van Sonic Mania) en Sean Bialo (deze man is bekend van onder andere Spark the Jester 3). Door deze heren is de muziek een gigantische oorwurm. Ik loop nog steeds een aantal muziekjes te neuriën en luister ook naar de soundtrack terwijl ik deze review aan het schrijven ben. De vormgeving van de werelden is ook ijzersterk. Als jij een van de spelers bent die dit misschien een beetje moeilijk vindt klinken dan heeft de game daar ook een oplossing voor. Er is namelijk een itemshop waar je verschillende upgrades kunt kopen die Penny helpen levels door te komen met de muntjes die je in de levels verzamelt.

Penny’s Probleempjes

Hoewel ik heel erg van de game genoten heb zitten er toch een aantal kanttekeningen bij. Een van de eerste dingen die me opviel is dat ik bij elke trailer heb kunnen zien dat de game lekker soepel op 60 frames per seconde loopt. Helaas is dit op de Nintendo Switch niet het geval. De versie op de Switch draait slechts op een stabiele 30 frames per seconde. Dit is niet het einde van de wereld en persoonlijk vind ik dit ook geen groot probleem, maar ik wil het wel even aankaarten voor de lezers die hier wel waarde aan hechten. Ook heeft de game te maken met een aantal glitches. Deze zijn voornamelijk te vinden in het terrein. Zo ben ik meerdere keren recht door een muur geschoten en zat ik vast in een eindeloze leegte. Ook ben ik eens tegen een paaltje opgelopen waardoor de game dacht dat ik binnen in het paaltje zat en hier niet meer uit kon. Daarnaast is de game ook een aantal keren gecrasht toen ik een level probeerde in te laden. De meeste van deze problemen waren gelukkig makkelijk op te lossen door te resetten naar het laatste checkpoint of de Switch even aan en uit te zetten. Helaas heeft dit wel wat impact gehad op mijn tijd met Penny’s Big Breakaway.

Iets compleet anders wat me ook dwars zat, is dat de camera door de ontwikkelaars is vastgezet in bepaalde hoeken. Over het algemeen was dit prima en kon je precies zien wat er aan komt. Maar af en toe zorgde de camera er juist voor dat je net niet genoeg informatie krijgt en zomaar een gat induikt. Op die momenten wilde ik dat je zelf wat meer controle had over wat je precies kon zien van een level.

Wat je ondertussen misschien is opgevallen is dat ik nog niets verteld heb over de eindbazen. Dat heeft als reden dat de eindbaasgevechten verreweg de minst leuke delen van de game zijn. Er zijn daar twee uitzonderingen op, maar dit komt vooral omdat deze eindbazen geen gevechten zijn maar een soort race. De game is ook aan de korte kant met een lengte van ongeveer 5 uur maar daar heb ik persoonlijk niet zo’n last van gehad: levels meerdere keren spelen om de snelste routes te vinden is namelijk een van de leukste dingen die de game te bieden heeft.

Conclusie

Penny’s Big Breakaway is een prachtig staaltje platformkunst van Evening Star. Ze hebben in mijn ogen bewezen dat ze ook een geweldige game neer kunnen zetten zonder toeziend oog van SEGA of de starpower van een merk als Sonic the Hedgehog. De game kan op zijn eigen voeten staan als een van de recente hoogtepunten van het 3D platformer-genre. Helaas zijn er hier en daar toch een aantal dingen waar de game nog wel wat ruimte voor verbeteringen heeft. Desalniettemin heb ik intens genoten van de fratsen van Penny en Yo-Yo en kijk ik met smacht uit naar wat Evening Star voor ons in petto heeft in de toekomst.