PAC-MAN World 2 RE-PAC - Prima Tussendoortje

De PAC-MAN World-serie is mij als kind eigenlijk altijd net voorbijgeschoten. Het waren altijd van die games die ik eventjes bij een vriend thuis heb gespeeld of een demo ervan bij een IKEA (toen ze daar vroeger nog spelcomputers hadden, leuke tijden). Toch heeft de serie me altijd aangesproken. Nu ik de game gespeeld heb, is de vraag echter: wat vond je er nou van? En dat is een lastige vraag met een lastig antwoord.

De game begint wanneer de klassieke PAC-MAN-spookjes Inky, Blinky, Pinky en Clyde de gouden vruchten uit de goudenvruchtenboom (ja, zo heet het echt) stelen. Door de gouden vruchten uit de boom te plukken, zorgen ze er echter voor dat een demoon genaamd Spooky uit zijn honderdjarige gevangenis wordt bevrijd. Hij zweert wraak, rekruteert de spookjes en begint PAC-LAND over te nemen. Het is aan PAC-MAN om hem en de grimmige geesten uit te schakelen en vrede te herstellen.

Rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan.

Het spel is redelijk simpel. Je kunt lopen, springen, stuiteren om hoger te komen, jezelf lanceren in balvorm, vijanden trappen en PAC-PALLETS (die gele rondjes die PAC-MAN eet) gooien als bommetjes. Deze moves werken bijna allemaal perfect en zorgen ervoor dat PAC-MAN erg fijn aanvoelt om door de wereld te navigeren. Elk level is gevuld met de klassieke PAC-MAN-vruchten om te verzamelen en missies om te voltooien. Als je alles in een level hebt gevonden, krijg je ook bonussen in de vorm van bijvoorbeeld kostuums voor PAC-MAN en klassieke arcadegames.

Door de upgrade in grafische kracht ziet het spel er ook een stuk mooier uit dan het origineel van 23 jaar geleden. Dat likje verf had het ook wel nodig. Het origineel had een vrij donker kleurenpalet, waardoor alles een beetje duister en modderig leek. In de remake ziet het er gelukkig allemaal een stuk mooier en kleurrijker uit. Wat wel jammer is, is dat de Nintendo Switch-versie vaststaat op 30 frames per seconde. Vijanden die een eindje verderop staan renderen ook maar in een paar frames per seconde. Het spel heeft een Performance Mode en een Resolution Mode, maar ik heb naast het feit dat je in Resolution Mode een hogere resolutie hebt, niet echt een verschil gezien tussen de twee modi. De Nintendo Switch 2-versie heb ik niet gespeeld, maar die zal de mogelijkheid hebben om het spel in 60 frames per seconde te draaien.

Maar toch..

Wat ik net allemaal beschreef, klinkt best tof. Toch heb ik wat problemen met de game. Het spel bestaat uit meerdere werelden met daarin vier levels, en een van deze levels is een eindbaasgevecht. Hierdoor breng je niet heel veel tijd door in een wereld en dat is maar goed ook. Het spel heeft meestal alle interessante ideeën al gebruikt voor het einde van level twee, waardoor de levels snel eentonig aanvoelen. Als je de eerste paar werelden hebt gespeeld, heb je eigenlijk alles al wel gezien. En dat is zonde, want het spel zit verder best goed in elkaar.

Hier en daar introduceert PAC-MAN World 2 RE-PAC een gimmick speciaal voor die wereld, bijvoorbeeld het gebruik van schaatsen om door een level heen te racen, een sneeuwbal die achter je aan komt waarvan je weg moet rennen of een onderzeeër om mijnen mee neer te schieten. Dit voegt de nodige afwisseling toe, maar ook deze toevoegingen zijn redelijk hit-or-miss.

Terwijl ik door PAC-MAN World 2 RE-PAC speelde, dacht ik vrijwel altijd iets in de richting van “Oh, dit idee hebben ze van Crash Bandicoot/Sonic/Mario… en die deed het eigenlijk een stuk beter”. Maar de rotte kers op de taart zijn toch wel de eindbazen. De eerste paar gevechten zijn dikke prima. En het eerste gevecht is zelfs erg leuk! Daarna gaat het snel bergafwaarts. Zonder al te veel te verklappen zijn de derde baas en de eindbaas aan het eind gewoon niet leuk. Het zijn frustrerende uitputtingsoorlogen die te lang doorgaan, nieuwe spelmechanieken introduceren maar niet uitleggen en door ouderwets gamedesign gewoon echt niet meer door de beugel kunnen.

Conclusie

PAC-MAN World RE-PAC 2 voelt voor mij erg dubbel. Aan de ene kant is het spel prima. Het ziet er leuk uit, speelt best vlot weg en de besturing is prima. Aan de andere kant heeft de game erg weinig nieuwe ideeën te bieden en verveelt het snel. Ook zijn de eindbazen over het algemeen gewoon frustrerend in elkaar gezet. Toch kan men best plezier hebben met deze PAC-MAN-titel. Fans van klassieke 3D-platformers zullen hiervan smullen, maar ik zou misschien toch even wachten tot hij in de aanbieding is.