Over the Alps

In Over the Alps sluimert de Tweede Wereldoorlog aan de horizon. Jij kruipt in de rol van een Britse spion, verzeild in het neutrale Zwitserland, en hebt ondanks alles een missie te vervullen. Deze missie ontvouwt zich als een waar boek, waar jij een redelijk vrije keuze hebt in hoe je reageert op bepaalde situaties. Ga je hard tegen hard of probeer je met zachte hand het verhaal voort te stuwen?

Games staan doorgaans niet bekend om hun goede verhaal. Geen wonder: doorgaans is het de gameplay die de kar trekt, en is het verhaal slechts een van de onderdelen die de reis wat interessanter maken. Toch maakt juist die interactiviteit het vertellen van een epos interessant. In tegenstelling tot de meeste boeken, kun jij als speler zelf ietwat bepalen hoe de rode draad verloopt. Dit maakte een spel als Zero Escape: Nine Hours, Nine Persons, Nine Doors tot een fantastische ervaring. Jij als speler hebt de touwtjes in handen, en alleen door de juiste keuzes te maken, kon je het ware einde ontgrendelen. Over the Alps geeft jou eenzelfde illusie, maar is helaas wat eendimensionaler dan al die dialoogkeuzes doen vermoeden.

Op een spionnenvakantie

Over the Alps speelt als een grote vakantiereis door Zwitserland. Als geheim agent kom jij vanwege je missie terecht in allerlei pittoreske dorpjes, en vanuit elke schrijf je een ansichtkaart naar ene Aubrey. Wie dat is, laat het spel heerlijk in het midden – maar het is ongetwijfeld een goede bekende van je. Aan hem beschrijf je de situatie die speelt, en hoe jij hierop reageert. Deze keuze maak je via een van de postzegels die op de ansichtkaart verschijnen, elk vergezeld door een corresponderend icoontje. Zo kun je bijvoorbeeld kiezen om te antwoorden met een grapje, de situatie negeren of met harde hand informatie eisen. Afhankelijk van hoe jij reageert, komen er weer andere opties bij. Probeer je informatie te ontfutselen van die dokter die de sluimerende oorlog lijkt te negeren of blijf je genieten van het prachtige Zwitserse landschap dat voorblij vliegt?

Dit concept is best leuk verzonnen en zorgt ervoor dat je bij het begin direct in de game getrokken wordt. Wat gebeurt er als ik zo reageer? Het spel geeft ook slimme hints wanneer je op de goede weg bent (Persoon X vertrouwt je!) . Leuk detail: de game is helemaal in het Nederlands gelokaliseerd!

Een groot minpunt aan Over the Alps is echter, zoals eerder benoemd, dat het je in veel gevallen de illusie van keuze geeft. In de eerste van de twee beschikbare cases (de derde komt op een later moment uit), begin jij bijvoorbeeld in een trein. Hier kom jij tegenover een leuke jongedame te zitten. Hier kun je de charmeur uithangen, ervoor kiezen haar te negeren of… als een waar spion wat informatie uit haar te ontfutselen. Wat jouw keuzes ook zijn; later wordt ze zonder verklaarbare reden hoe dan ook boos op je – en zorgt ze ervoor dat jij opgepakt wordt door de politie. Zelfs als je bijvoorbeeld er slim voor hebt gezorgd dat ze je niet heeft gezien met je contactpersoon of als je een avondje gezellig met haar hebt lopen drinken. Stom!

Juiste snaren

Nou, moet ik zoiets zo’n klein, overduidelijk vol liefde gemaakt indiespelletje misschien niet te hard aanrekenen. De setting is bijvoorbeeld geweldig; je beleeft een opkomende oorlog vanuit een land dat er ogenschijnlijk niets mee te maken gaat krijgen (Zwitserland was neutraal in de Tweede Wereldoorlog) en je komt erachter hoe de personages die je tegenkomt reageren op fenomenen als nazi’s of jijzelf, als buitenlander. Daarnaast kom je in Bern, Zurich en allerlei koddige kleine plaatsjes, en kom je erachter dat men best wel een diverse talenknobbel heeft daar, met plaatsnamen die Italiaans, Duits of Frans klinken.

Het daadwerkelijke verhaal dat zich hier afspeelt, weet alleen nét niet de juiste snaar te raken. Dialogen zijn wat te situationeel en te snel, en er wordt wat weinig tijd besteed aan het uitwerken van de personages die jij op je weg tegenkomt. Waar krantenkoppen een heerlijk schimmig sfeertje weten te schetsen, komt dit in het verhaal nauwelijks naar voren. Toegegeven: als je telkens de juiste antwoorden weet te geven – is dit probleem gelukkig wat minder aanwezig. Toch zijn er wel meer verhaaldingetjes, die technisch gezien niet helemaal kloppen; een overbezorgde vader die zijn dochter alleen door een grote, gevaarlijke tunnel laat lopen en die haar aan het einde weer treft zonder hierover te beginnen… Gekke jongens, die Zwitsers.

Conclusie

Stiekem ben ik best wel hard voor Over the Alps in mijn recensie, maar dit komt vooral doordat het spel hoge verwachtingen voor zichzelf schept – en er maar ten dele aan voldoet. Het ansichtkaartenconcept is super leuk verzonnen, en geeft jou als speler een heerlijk (doch vals) gevoel van vrijheid. Ook de setting van een nadere oorlog is leuk gedaan, en je komt op een intieme manier meer over Zwitserland te weten. Helaas weet het spel zowel qua personages als verhaal niet tot een climax te komen.